FILM
Lewis Skolnick (Robert Carradine) en Gilbert Lowell (Anthony Edwards) hebben net de deur van de middelbare school (succesvol) achter zich toegetrokken en de twee zijn klaar om de universiteit onveilig te gaan maken. Al is deze uitdrukking hier misschien niet echt op zijn plaats. Lewis en Gilbert zijn tenslotte twee nerds eerste klas. Computernerds, that is. Wanneer we daddy Skolnick (Jamie Cromwell) samen met zijn zoon zien, wordt het al vrij snel duidelijk dat wat Lewis betreft, dit een erfelijk trekje is dat van vader op zoon is doorgegeven. Niet alleen de fysieke gelijkenis is er, de twee houden er ook een vreselijke lach op na. Wanneer de tieners op Adams University arriveren worden ze al snel opgemerkt door de Alpha-Betas, de stoere kerels van het universitaire american footballteam, de Atoms. Je kent ze wel, all sports, no brains. Zo krijgen ze voor elkaar om even te gaan vuurspuwen. Hoe? Simpel. 90% pure alcohol en een aansteker zorgen er voor dat er een mooie vuurbal ontstaat. En... de gordijnen in de fik schieten, waardoor ze hun verblijfplaats binnen de kortste keren mogen verlaten. Met hun grote bek verdrijven ze andere studenten – bij momenten hardhandig – uit hun kamers waardoor deze op straat staan, ware het niet dat decaan Ulich (David Wohl) zich over hen ontfermt en een halve sportzaal voorziet als tijdelijke slaapplaats. Het is daar dat pas duidelijk wordt dat Lewis en Gilbert niet de enige geeks ter plekke zijn. En ze komen in alle soorten en maten: Arnold Pointdexter (Thimothy Busfield) is ‘de rossekop’ die bovendien nog eens door het leven stapt met dubbele bokaalglazen. Hij speelt ook viool, wat niet echt bevorderlijk is voor zijn status als macho; Lattrel Lamar, excuseer, Lamar Lattrel – Larry B. Scott) is een zwarte, verwijfde homoseksueel die alle danspasjes van Wacko Jacko kent en zelfs een Thriller jasje in zijn bezit heeft; Harold Wormser (Andrew Cassese) is de jonge bolleboos die op zijn elfde al naar de universiteit kan, in een op maat gemaakt kostuum met strikje; Toshiro Takashi (Brian Tochi) is een ongetwijfeld uitermate intelligente Chinese student die gewoonweg geen sportiviteit in de benen heeft en Booger… die zuipt en boert er op los. Om nog maar te zwijgen van zijn t-shirts waarop slogans zoals Gimme Head 'till I'm dead sieren.

Gedeelde smart is halve smart en banden worden gesmeed tussen de buitenbeentjes. Het duurt dan ook niet lang vooraleer ze hun eigen studentenvereniging willen oprichten, wat op het veto stuit van de Griekse raad, voorgezeten door Stan Gable (Ted McGinley), de überstud van de campus die het mooiste meisje, Betty Shields (Julie Montgomery) aan de haak wist te slaan. Om een eigen studentenvereniging op te kunnen richten, moet je geruggesteund en voorgedragen worden door een reeds bestaande fraternity en wil het nu lukken dat de nerds bij hun kandidaturen een groepsfoto gestoken hebben en daardoor door elke vereniging afgewezen worden, behalve door Lambda Lambda Lambda, een groep zwarte studenten voorgezeten door U.N. Jefferson (Bernie Casey). Een verzoek zonder foto, mét resultaat!

Vriendschap lijkt meer dan ooit van pas te komen, zeker nadat hen het leven zuur gemaakt wordt door de Alpha Betas en die pruimen van Pi Delta Pi. Ze maken de nerds continu belachelijk, schelden hen de huid vol, vernederen hen en alsof dat nog niet genoeg is, wordt – als pièce de resistance - ook nog eens het door hen zelf opgeknapte huis vernield. Reden genoeg om voortdurend op wraak uit te zijn! Op een originele manier dan nog...

Oh, wat was het een gelukzalig gevoel dat zich meester(es) van mij maakte toen ik Revenge Of The Nerds afgelopen vrijdag herbekeek. Het moet van in de jaren '80 geleden zijn dat ik deze film nog gezien had, toen wellicht met behulp van een moviebox uit de plaatselijke videotheek. Raar toch hoe bepaalde zaken je bijblijven en andere helemaal uit je geheugen gewist lijken te zijn. Eigenlijk was het ergens vorig jaar dat ik de film herontdekte en door wat gesurf te weten kwam dat de rol van Lewis vertolkt werd door Robert Carradine. Carradine? Familie van Keith en David? Ja hoor, respectievelijk broer en halfbroer van. Asjemenou! Dat maakt hem ook meteen nonkel van Martha Plimpton, die destijds door het leven ging als vriendin van River Phoenix, lang vóór hij haar inruilde voor Samantha Mathis en het tijdelijke voor het eeuwige ruilde. Helaas veel te vroeg. Dat Anthony Edwards in Revenge Of The Nerds meespeelde, dat ben ik nooit vergeten. Al moet gezegd worden dat zijn geek gehalte een pak minder is dan dit van Lewis. Deze laatste is gewoon naturel, terwijl Gilbert het echt moet hebben van bijvoorbeeld zijn tot het laatste knoopje toe opgeknoopte hemd, te korte pants, kapsel en brilletje.

Lewis en Gilbert (en de rest van de nerds) vormen een waar contrast met de sportieve lui van Alpha Beta die in de waan zijn dat ze een ongelooflijke 'cool' met zich meedragen wanneer ze over de campus flaneren. Toen ik Ted McGinley als Stan (die een soort geblondeerde jonge God moet voorstellen die door iedereen aanbeden wordt) zag, had ik zoiets van "Hey, dat is de vriend van Marcy D'Arcy (Amanda Bearse) uit Married With Children". Zijn guitige smoel zou ik nooit kunnen vergeten. In Revenge Of The Nerds is hij echter zo'n irritant ventje dat je hem zonder pardon op zijn guitige smoel zou willen slaan. Om nog maar te zwijgen van het gezelschap dat hem omringt, met op stip Fred Palowaksi (Donald Gibb) die zich The Ogre laat noemen. Zeggen dat Shrek er een stuk sexier uitziet, is een understatement. Een regelrecht varken is het! The Ogre is een drankorgel zonder manieren, een beest in de huid van een man zonder hersenen en zonder haarsnit. Toch kent zijn populariteit geen grenzen, hoe onverklaarbaar het ook moge zijn.

Een opvallende vaststelling is dat een ander bekend figuur, John Goodman, ook daadwerkelijk nog een figuur heeft in deze film. Zijn vertolking in Revenge Of The Nerds als coach Harris vormt de verpersoonlijking van 'zijn' sportmannen, de Atoms, en daarmee staat hij dus lijnrecht tegenover de eerder sullige decaan, die het evenbeeld is van de Tri-Lambs.

Markant is niet alleen dat er van de film in de Verenigde Staten een special edition van Revenge Of The Nerds, The Panty Raid, op de markt kwam, maar dat je ook vandaag nog de soundtrack op cd op de kop kan tikken. Typische '80s deuntjes, die naar mijn mening net iets te weinig indruk maakten, buiten Burning Down The House van The Talking Heads en de titeltrack van The Rubinoos dan.

Revenge Of The Nerds kende nog drie vervolgfilms. Anthony Edwards hield het na nummer 2 echter voor bekeken, omdat hij het te druk had begin jaren '90 met het inblikken van een nieuwe ziekenhuisserie. E.R.... hoe heette die ook alweer?

BEELD EN GELUID
Het beeld ziet er goed uit, ondanks dat deze titel niet meteen een belletje zal doen rinkelen bij menigeen. Het oogt kleurrijk en scherp. De dialogen zijn goed te volgen en de '80s deuntjes klinken ook als muziek in de ogen. We moeten tevreden zijn met een 2.0 uitgave.

EXTRA'S
Helaas is dit niet de Panty Raid edition en moeten we tevreden zijn met de film.

CONCLUSIE
Revenge Of The Nerds is één van de vele prepschool komedies die de jaren '80 zo kenmerken en vandaag de dag ook nog eens recht blijft dankzij geloofwaardige vertolkingen van onder meer Robert Carradine en Anthony Edwards. De dvd is helaas zo kaal dat ze dringend een pruik kan gebruiken, maar voor een paar euro's kan je deze titel echter niet aan je voorbij laten gaan.