FILM
Vlaanderen mag zich dan terecht de bakermat van de traditionele Europese krantenstrip noemen, ook bij onze noorderburen sierden vanaf de Tweede Wereldoorlog talloze helden van de negende kunst de krantenbladzijden. Waar in Vlaanderen echter de nadruk lag op humor en kindvriendelijkheid kozen de Nederlandse tekenaars volop voor de avonturenstrip. Een van de bekendste en beste is ongetwijfeld Kapitein Rob. Ontsproten aan de verbeelding van Pieter Kuhn, verscheen de eerste Robstrook op 11 december 1945 in Het Parool. Dat dagblad was de volgende twintig jaar de pleisterplek voor Kapitein Rob: hij beleefde er 73 avonturen, tot aan de dood van Kuhn in 1966. Veertig jaar later is de naam nog steeds een begrip in de Nederlandse samenleving en dus vond producent Shooting Star de tijd rijp voor een bioscoopfilm.

Kapitein Rob En Het Geheim Van Professor Lupardi is niet gebaseerd op een van de klassieke verhalen van het personage, maar bundelt wel de meest memorabele karakters van de strip in een modern avontuur. Het weer in Nederland is van slag: op kerstdag stijgt de temperatuur boven de 25 graden, terwijl de daaropvolgende nacht een 10 cm dikke ijslaag de sloten bedekt. Rob, lid van een geheime organisatie die het land veilig moet houden, trekt op onderzoek uit en ontdekt dat zijn aartsvijand Lupardi de oorzaak van alle ellende is. De professor fabriceerde namelijk een machine die het weer manipuleert en wil door dreigementen aan de regering zijn uitvinding te gelde maken. Met weervrouw Paula, neefje Stijn, nichtje Sandra en trouwe hond Skip aan zijn zijde trekt Kapitein Rob ten strijde tegen de geniepige Lupardi en zijn kompanen.



De overgang van de fiftiessetting van de strip naar vandaag is geslaagd. De makers vinden een gulden middenweg tussen nostalgie en moderniteit door o.a. oude voorwerpen als een vintage radio te gebruiken als bergplaats voor een hippe laptop. Productioneel zit het ook allemaal snor: de film oogt beter dan een budget van 1,4 miljoen euro doet vermoeden. Shooting Star had natuurlijk evaring zat met eerdere familiefilms als Pietje Bell en Kruimeltje en dat vertaalt zich naar een afgelikte Kapitein Rob. Cineast Hans Pos staat bovendien vol zelfvertrouwen achter de camera. Na een ongelukkige start in medias res herpakt de regisseur zich immers en vertelt hij het verhaal beeldend voor een jong publiek. Volwassenen zullen zich ergeren aan een montage die beter bij een tv-soap past en die de spanning vaak onnodig onderbreekt, maar de meeslepende muzikale score verzacht deels die pijn.

Ongeneeslijk ziek is echter het scenario. Alle professionaliteit ten spijt kan Kapitein Rob namelijk zelden boeien omwille van een script dat op twee benen hinkt. Enerzijds willen de makers een goede ouderwetse jeugdfilm draaien, anderzijds spelen ze nadrukkelijk leentjebuur bij James Bond. Het resultaat is vergelijkbaar met Spy Kids: in theorie leuke actiescènes worden naar de verdoemenis geholpen door boordkartonnen karakters en een naïeve sfeer. De film valt dan ook tussen wal en schip, wat zou verklaren waarom het Nederlandse publiek massaal afhaakte in de bioscoop. Sommige acteurs proberen nog het beste te maken van hun stereotiepe rollen, maar de meeste castleden zijn zichtbaar verward. Ze weten niet of ze hun rol nu serieus of met een vette knipoog moeten spelen. In de hoofdrol slaat Thijs Römer een goed figuur: hij vindt als enig het juiste evenwicht tussen camp en sérieux. Katja Schuurman is daarentegen afgrijselijk als Robs object van affectie, terwijl Arjan Ederveen en Alex Klaasen compleet over the top gaan als Lupardi en zijn sidekick Yoto. De kindacteurs zijn nepotistisch gemiscast en Hans Dagelet lijkt zich in een compleet andere film te wanen.

Of je meegaat met Kapitein Rob hangt af van de mate waarin je je verstand op nul durft te zetten en in de huid van een tienjarige kan kruipen. Durf je de camp te omarmen, verveel je je waarschijnlijk niet. In het andere geval kan Kapitein Rob aanvoelen als een frontale lobotomie. Vooral de onnozele nevenplots – waarvan het merendeel functie noch afwikkeling krijgt – werken op de zenuwen en rekken de prent tot een veel te lange 106 minuten. Zelfs een geïnspireerde casting is bij nadere inzien een flauwe aprilgrap. Politicus Wouter Bos draaft immers op als de Nederlandse premier. Ten tijde van de opnames had hij nog hoop op die baan, maar nu weten we dat zijn premierschap voorlopig wel een illusie zal blijven. Voor Bos moet kijken naar Kapitein Rob dan ook pijnlijk zijn. Maar ja, dat geldt niet alleen voor hem.



BEELD EN GELUID
A-Film heeft een lange traditie betreffende goede beeldtransfers van Nederlandse films. Kapitein Rob stelt dan ook niet teleur. Een heldere kleurenweergave, goede contrasten, een gave print en een oerdegelijke scherpte zijn allemaal pluspunten voor de dvd. Het geluid biedt twee opties: een DTS-track of een DD 5.1-spoor. Beide klinken goed maar blinken niet uit. Zelfs met occasionele ontploffingen komt de dynamiek van de soundtrack immers niet volledig tot zijn recht.

EXTRA'S
Het Audiocommentaar dat de regisseur heeft ingesproken is een van de meest ergerlijke die ik ooit heb gehoord. Pos doet namelijk nauwelijks meer dan letterlijk navertellen wat er zich op het scherm afspeelt. De Making Of (16 min.) is evenmin erg inzichtelijk en beperkt zich tot EPK-platitutes. Alsof de Bloopers (13 min.) nog niet flauw genoeg zijn, worden ze voorzien van een overbodig commentaar door de regisseur. Wél interessant is de Geluidsdemo (2 min.) waarin je laagje na laagje kan volgen hoe de audio voor de openingsscène gecreëerd werd. Afrondend bevat de disk een Muziekvideo (4 min.) van Danny Vera's 1000 Miles, een Teaser en Trailer voor Kapitein Rob en enkele Cross-promotionele Trailers.

CONCLUSIE
Kapitein Rob En Het Geheim Van Professor Lupardi probeert zowel de jeugd als de volwassene aan te spreken maar is uiteindelijk vlees noch vis. Goede productiewaarden worden dan ook verkwanseld door wisselvallige acteerprestaties en een belabberd scenario. Beeld en geluid halen gelukkig een veel beter niveau. De bonussectie bevat genoeg extra's om je even zoet te houden, maar diepgravend kan je de sectie niet noemen.