FILM
Dr Alan Grant (Sam Neill) kan het weer niet laten, en is opgravingen aan het doen op dinosaurusfossielen, om zijn nieuwe theorieën inzake de intelligentie van velociraptors te staven. Helaas zijn de fondsen op, en de komst van het rijke echtpaar Paul en Amanda Kirby (Willam H. Macy en Tea Leoni) lijkt een hemels geschenk. Ze bieden dr Grant en zijn assistent Billy (Alessandro Nivola) een flinke cheque als hij als gids mee over Isla Sorna, beter bekend als Site B wil vliegen. Alhoewel de doctor heeft gezworen nooit meer een voet op Isla Nublar of Isla Sorna te zetten, laat hij zich toch ompraten. Boven het eiland willen de Kirby's en hun zwaarbewapende bodyguards plots toch landen, ondanks hevig verzet van Alan. Bad move, want nog vòòr Alan de inzittenden kan overtuigen het vliegtuig terug in te komen en de plaat te poetsen, wordt het toestel aangevallen door een gigantische dinosaurus. Het toestel crasht en de overlevenden zijn er getuige van hoe een tyrannosaurus door een nog groter exemplaar, een spinosaurus, de nek wordt doorgebeten. Blijkbaar heeft de evolutie op Isla Sorna niet stilgestaan, want er zijn nog meer nieuwe verrassingen op het eiland. Wanneer de bemanning wat op de plooien is gekomen, komt dr Grant achter de ware toedracht van de helse vlucht naar Isla Sorna: de Kirby's zijn helemaal geen rijke excentriekelingen, maar kleine middenstanders in badkamertegels, en wat hen naar het eiland heeft gedreven is het feit dat hun rotverwende zoontje Eric (Trevor Morgan), die in de scheidingsperikelen tussen mijnheer en mevrouw al te vaak als pasmunt is gebruikt, is gaan para-sailen met Amanda's nieuwe vriend boven het eiland en er niet is van teruggekomen. En alhoewel de scheidende echtelieden hun verschillen tijdelijk opzij hebben gezet om hun zoon terug te vinden, is dr Grants enige zorg om levend van het eiland af te geraken.
 

Consistentie, daar is het waar het in deze drie films op aankomt. Jurassic Park III bevat alle truukjes uit de klassieke ILM-molen die we al eens gezien hebben, en om de vorige twee films te overtreffen heeft men er nog enkele digitale dino's bijgecreëerd, zoals de spinosaurus en de pteranodons. Een trendbreuk met de vorige film is wel dat er niet langer met het moraliserende vingertje gezwaaid wordt over het spelen met DNA, en men voornamelijk de acteurs heeft geselecteerd op de volgende twee kwalificaties: luid kunnen gillen en hard kunnen weglopen. Wat ze ook van vrij snel in het begin moeten doen, en een dik uur volhouden. Vooral Téa Leoni (mevrouw David Duchovny) heeft van beiden enorm veel kaas gegeten. Toch heeft men de nodige zorg besteed aan het consistent maken van de drie films onderling. Vooral in de inleiding, waarin dr Grant zijn wedervaren vertelt op een wetenschappelijke lezing, maakt voor eens en voor altijd duidelijk dat hij niets te maken had met de spijtige incidenten in - en niet mee had gespeeld in - Jurassic Park II, waarbij een dolle dino enkele voorbijgangers in de straten van San Diego verkeerdelijk als lunchpakket aanzag. Hoe meer de consistentie van de films wordt nagestreefd, hoe meer het originele romanverhaal van Michael Crichton oneer wordt aangedaan: in Jurassic Park II waren de scènes met de waterval en de T-Rex, en de openingsscène met het meisje op het strand met de composognati uit het eerste boek gelicht, en leek de tweede film helemaal niet op het bijhorende boek, op de overgetipte dubbele trailer na. Voor de derde film heeft Crichton zelfs bedankt om een boek te schrijven, en enkele scènes uit Jurassic Park III zijn overschotjes uit Crichtons originele werk, zoals de gehele setting van de pterodactyli in de volière. Troef van de film is het wederoptraden van Alan Grant: Sam Neill herneemt zijn rol met brio, en Laura Dern heeft een korte cameo. Toch missen we de magie die acteurs als Jeff Goldblum, Richard Attenborough, Ariana Richardson en Samuel L. Jackson aan de film toevoegden; deze laatste kon overigens toch niet gerecast worden wegens verdwenen in de maag van een velociraptor. De nieuwkomers dan: Téa Leoni mag vooral stommiteiten uithalen, zoals dinosaurussen lokken met een megafoon, en goedbedoelende sukkel William H. Macy heeft met zijn stuntelige maar toch ook menselijke personage ook in het totaal van acteerprestaties iets te bieden, zo er al acteerprestaties te beoordelen zijn. Een film als deze draait op stereotiepen: de macho dokter, zijn overenthousiaste assistent, een paar avonturiers met de hersens van een garnaal, een scream queen en een snotneus die veel te slim is voor zijn leeftijd. Jurassic Park-films blijven in de eerste plaats een forum voor digitale goochelarij, en op dat gebied stelt de film absoluut niet teleur. De film is ook wat minder grimmig dan de vorige twee; zo overleven alle belangrijke protagonisten alle beproevingen, zelfs een zeer intiem onderonsje met een roedel vervaarlijke raptors.
 

BEELD EN GELUID
Hier is al flink wat inkt over gevloeid (en bytes over gedownloaded), maar het is onbegrijpelijk dat deze film in het Frans wel en in het Engels niet van een DTS-track is voorzien. Plaatsgebrek? Onzin. Voor een film als Shrek werden zelfs aparte versies gemaakt voor Vlaanderen en Nederland, en films als Se7en, die een stuk langer duren, bevatten zelfs vijf geluidstracks waarvan twee in DTS. Men had misschien beter de extra's naar een tweede disc versast. Nu is er op de Engelse 5.1-track bijzonder weinig aan te merken, behalve dat de dialoog af en toe wat stil is. Eens de dino's in beeld komen wordt de subwoofer zeer agressief, en gaat de hele kamer aan het trillen; het gevecht tussen de tyrannosaurus en de spinosaurus is alweer een prachtige demonstratiescène voor wat home theatre kan betekenen. Anderzijds is de klankband af en toe weer bijzonder subtiel in de ambiance-geluiden van de regenwouden en de klagende stoten van de raptors. Uit nieuwsgierigheid hebben we toch even naar de Franse DTS geluisterd, en afgezien dat je van een Franse dubbing na vijf minuten zeeziek bent, lijken sommige details toch nog beter over te komen, zoals het realistische geluid van de afgaande GSM. Het beeld is zeer zuiver, zonder fouten zoals het hoort, met een zeer evenwichtig kleurenpalet. Net zoals in zijn twee illustere voorgangers zie je nergens dat de dino's fake zouden zijn, en vloeien de digitale truukjes en het echte beeld naadloos in elkaar over.

 

EXTRA'S
Net als de eerste twee delen wordt ook dit derde deel voorzien van een zeer uitgebreide selectie aan kwalitatief hoogstaande extra's, bijna allemaal voorzien van Nederlandse ondertitels. De menu's zijn hier en daar geanimeerd, maar zeker niet wereldschokkend. Om te beginnen heeft het special effects-team een commentaartrack voorzien, en bij een film als deze die draait op speciale effecten is zoiets altijd meer dan welkom, en informatief. Er is een uitgelezen selectie aan documentaires aanwezig, met als eerste een 23 minuten durende interessante "making of", die ook beeldmateriaal van de eerste twee films bevat. In het 8 minuten durende "The new dinosaurs of Jurassic Park" worden vooral de technische aspecten van de creatie van de spinosaurus en de pterodactyli toegelicht. Vervolgens krijgen we een rondleiding van een dikke drie minuten in de studio's van Stan Winston, de man die de maquettes van de dinosaurussen waarop de computermodellen zijn gebaseerd, op zijn palmares heeft staan. We gaan ook een viertal minuten naar een echte archeologische site in Montana waar echte dinosaurussen worden opgegraven. Een bijzonder leuke feature is een virtueel bezoek aan de studio's van ILM, waarbij je thematisch een reeks korte filmpjes over de computeranimaties kan zien. In de behind the scenes-sectie krijgen we een drietal korte achtergrondfilmpjes over de aanval van de spinosaurus, de raptors die Udesky in de val lokken, en de eindscène op het meer. We krijgen een drietal vergelijkingen tussen de film en de storyboards, met scènes in de ruïnes van het laboratorium, de hangbrug en de aanval van de spinosaurus op de boot. Dan is er nog een feature waarbij je een reeks 3D-modellen van dinosaurussen kan bekijken. Er is ook nog een bijzonder leuke sectie met promotiemateriaal aanwezig, met een fotomontage, een gallerij posters, en een sectie trailers voor de drie Jurassic Park-films, en cross-promotionele trailers van ET en (yes!) de Back to the Future-trilogie, die nu toch eindelijk voor zomer 2002 aangekondigd staat. Het geheel wordt afgesloten met een sectie DVD ROM-materiaal, waar we dan nog wat mooi bonusmateriaal krijgen aangeboden, zoals previews van spelletjes, een screensaver en wetenswaardigheden over bepaalde specimen van dinosaurussen. Enige minpunt zijn de bijzonder irritante copyright-notices, die maar niet door te spoelen zijn.

CONCLUSIE
Ook het derde deel in de Jurassic Park-trilogie is een zeer mooi afgewerkte DVD met een karrevracht aan extra's, die netjes naast zijn twee voorgangers een plaatsje verdient.