FILM
Buckle up, want dit wordt een lange bespreking. Enige voorkennis van het eerste deel, Harry Potter And The Philisopher's Stone kan hier en daar van pas komen.

Jaar twee van Harry Potter's (Daniel Radcliffe) opleiding aan Hogwarts neemt alvast een vaste start, wanneer hij in het griezelhuis van zijn oom Vernon (Richard Griffiths), tante Petunia (Fiona Shaw) en hun onuitstaanbare zoontje Dudley (Harry Melling) het onaangename bezoek krijgt van Dobby de huiself (een CGI-karakter met de stem van Toby Jones). Dobby, die nogal een neiging tot zelfkastijding vertoont telkens hij de boel in het honderd laat lopen - altijd dus - waarschuwt Harry dat hij beter niet naar Hogwarts terugkeert, want er staan hem erge rampen te wachten. Dobby maakt van het exclusieve feestje dat Vernon voor één van zijn voornaamste klanten heeft ingericht, een soepje, en natuurlijk krijgt Harry de schuld, waarvoor als straf zijn raam met tralies wordt gebarricadeerd - de kinderbescherming moest het weten.

Harry's boezemvriend Ron Weasley (Rupert Grint) laat hem echter nooit in de steek, en samen met zijn broers Fred en George (de tweeling James en Oliver Phelps) trekt hij met behulp van een vliegende auto Harry's tralies uit, en na een kort verblijf bij de Weasley's, waaruit we leren dat jongste dochter Ginny (Bonnie Wright) een serieuze boon voor Harry heeft, kan de reis naar Hogwarts beginnen. Maar ook op spoor 9 3/4 krijgen Harry en Ron af te rekenen met pech, want de poort naar het perron sluit zich onvoorzien, en het tweetal heeft geen andere keuze dan de vliegende auto te "lenen" om alsnog op tijd Hogwarts te bereiken. Een crash-landing en waarschijnlijk een perte-totale later arriveren de twee toch op school, waar iets mysterieus aan de gang is: er worden regelmatig versteende individuen op de gangen gevonden. Waar het eerst nog gaat om de kat van conciërge Angus (Ben Borowiecki), worden kort daarop ook de eerste leerlingen versteend. Op één van de muren staat in bloed te lezen dat de erfgenaam van Slytherin - waarnaar één van de vier studentengroepen is genoemd - is teruggekeerd, en de Geheime Kamer heeft geopend. De overlevering wil dat bij de vorige opening van de Kamer, vijftig jaar geleden, een meisje het leven heeft gelaten na een ontmoeting met een monster dat niemand kan beschrijven. Er wordt op Hogwarts geroddeld dat het monster een creatie is van Salazar Slytherin, één van de vier oppertovenaars die Hogwarts hebben gesticht. Salazar Slytherin hield er nogal fascistische ideeën op na over wie tot de tovenaarselite moet worden toegelaten; volgens hem alleszins Modderbloeden - kinderen van Muggles, ouders zonder magische gaven - niet. Dit komt als een harde klap aan voor Harry's vriendin Hermione Granger (Emma Watson), zelf dochter van twee Muggles. Harry's aartsvijand Draco Malfoy (Tom Felton) kan het bovendien niet laten om wat dat betreft nog wat zout op de wonde te strooien.

Slytherin stelde ooit dat enkel zijn opvolger de Geheime Kamer zou kunnen openen; wanneer Harry tijdens een duel met Draco een slang in bedwang houdt door er in Parseltounge (slangetaal) tegen te spreken, gaat onder de medestudenten de roddel al gauw een eigen leven leiden dat Harry de Kamer heeft geopend, en verantwoordelijk is voor de als maar uitbreiding nemende golf van versteningen. Harry begint zelf te twijfelen of zijn indeling bij Gryphondoor geen vergissing zou zijn, en hij niet tot Slytherin zou behoren, wellicht als de rechtstreekse afstammeling van Salazar Slytherin.

Ook op niveau van de leerkrachten is er een machtsstrijd bezig; Lucius Malfoy (Jason Isaacs), Draco's vader en lid van de raad van bestuur, is van mening dat directeur Dumbledore (Richard Harris) te weinig doortastend is in de zoektocht naar de bedreiging voor Hogwarts, en probeert hem af te zetten. De leerlingen moeten intussen naast het dagelijkse getreiter van Slytherin-mentor Severus Snape (Alan Rickman) ook gewoon geraken aan de nieuwe leraar voor Verweer van de Zwarte Kunsten, de erg zelfingenomen professor Gilderoy Lockhart (Kenneth Branagh), wiens voornaamste bezigheid is om boeken over zijn eigen heldendaden aan de man te brengen, en fanmail te beantwoorden. Zijn praktijklessen draaien echter meestal op een fiasco uit.

Harry krijgt een dagboek in handen waarin de schrijver, Tom Marvolo Riddle (Christian Coulson), die bij de feiten vijftig jaar geleden aanwezig was, suggereert dat de goedmoedige klusjesman Rubeus Hagrid (Robbie Coltrane) iets met de dood van het meisje zou kunnen te maken hebben gehad. Mee door aanstoken van Lucius Malfoy wordt Hagrid ervan beschuldigd om de man geweest te zijn die niet alleen vijftig jaar geleden, maar ook nu de Geheime Kamer heeft geopend; en alhoewel Hagrid toen wel een monster als huisdier hield, de reuzespin Aragog (stem Julian Glover), houdt hij toch zijn onschuld staande. De zoektocht van Ron en Harry neemt dramatische vormen aan, wanneer eerst Hermoine ook wordt versteend, en vervolgens blijkt dat het monster dat door de gangen van Hogwarts dwaalt, Rons zuster Ginny heeft ontvoerd. Dankzij Hermoine's laatste aanwijzingen voor ze versteend werd, menen Harry en Ron dat ze te maken hebben met een Basilisk, een reuzeslang. Ron en Harry dalen de geheime gangen onder Hogwarts af, met de gedwongen assistentie van superheld-zonder-ruggengraat Lockheart - die liever de benen had genomen. Harry zal gedwongen worden om zijn gaven maximaal te benutten wanneer hij de confrontatie met de levensgevaarlijke Basilisk aangaat - plus nog een paar andere verrassingen waar hij niet echt op had gerekend, maar die hem wel veel leren over zijn ware afkomst.

Zoals zo vele vervolgfilms die reeds van het initiële idee gepland waren als meerdelig heeft deze Harry Potter And The Chamber Of Secrets het voordeel dat wie reeds bekend is met het eerste deel, midden in de actie kan worden gedumpt, en geen ellenlange verklarende inleiding meer behoeft. Wat nodig is, want naarmate de boeken van Joanne Rowling evolueren, wordt het verhaal alsmaar beter gestructureerd, grijpt terug naar details uit de eerste film en op het einde naar details die in het begin van deze film onbelangrijk leken. Dit maakt van het geheel een solide gestructureerd verhaal een stuk minder anecdotisch dan het eerste deel, ook. Joanne Rowling bewijst dat ze het fantasy-genre méér dan behoorlijk beheerst, inclusief elementen uit het genre zoals de betekenis van de mandragora-plant, en ze slaagt er zelfs in om maar al te bekende thema's uit onze eigen leefwereld er geloofwaardig in te verweven. Zoals de sociale verhoudingen tussen ouders van kinderen die dezelfde school lopen, vaders (Malfoy) die hun zoon koste wat het kost een prestigieuze school willen laten lopen en bereid zijn om daar wat geld in te steken, of ouders met een kroostrijk gezien zoals de Weasleys, die het niet breed hebben, en allemaal elkaars afdragertjes overerven, maar in een huishouden wonen met veel liefde - een occasionele brulbrief uitgezonderd. Allemaal spanningen en relaties die in de dagelijkse sociale omgang ook voorkomen, en uiteraard de herkenbaarheid verhoogt. Deze structurering maakt het ook mogelijk de film meerder visies te gunnen, en nu pas bij de tweede visie heb ik de indruk dat ik meer de essentie van het verhaal mee heb.

De voornaamste rollen worden gedragen door dezelfde bende sympathieke jonge kids als in deel één, zonder uitzondering allemaal acteurs met een grote toekomst voor zich, die zeker in vergelijking met de eerste film beter in hun rollen ingeleefd zijn. Figuren als Hermoine doorstaan zelfs natuurlijke ontwikkelingen in hun karakter: ze is minder een buitenbeentje, maar heeft toch nog genoeg streverpotentieel om sip te kijken wanneer aangekondigd wordt dat de examens niet doorgaan. De film draait grotendeels op statische karikaturen (het voornaamste doelpubliek is toch nog altijd kinderen), alhoewel de volwassenen onder ons met volle teugen kunnen genieten van het platte opportunisme dat Kenneth Branagh op uiterst flamboyante wijze als dandy-professor Gilderoy Lockheart tentoonspreidt - Herman Brusselmans is er niks bij. Een film over tovenaars kan bijna niet zonder een aardige dosis visuele effecten, die de kijker geboeid houden, maar in deze tweede Harry Potter-film worden toch ook de grenzen van het thriller-achtige afgetast, voornamelijk in de verschijning van het spinnenleger van Aragog en uiteraard de monsterachtige Basilisk, een monster dat zo de vergelijking met Spielberg's raptors kan doorstaan. Uiteraard blijft het geheel doorspekt met leuke gags en kleurrijke nevenfiguren. En moet er nog iets gezegd worden over de sumptueuze decors, de sublieme fotografie of de stijlvolle details die elke scène orneren? Ik denk het niet.

BEELD EN GELUID
Waar er bij de dvd-versie nog verwarring bestond omdat deze zowel in een fullscreen als in een widescreen-versie aangeboden werd, kan je bij de blu-ray niet missen. De kwaliteit van de dvd was al goed, de blu-ray doet er zeker niet voor onder. Het high definition-beeld is scherp en erg weldadig op gebied van detail. De film ziet er iets minder kleurrlijk en kindvriendelijk uit dan The Philosopher's Stone, maar de kleurschakeringen van de huidtinten, de kaarsverlichting in Hogwarts en de donkere aflijningen in het Forbidden Forest zijn allemaal zeer warm en zien er stabiel uit. Geen van de talrijke speciale effects valt in deze prent door de mand; de finale scène waarin de Basilisk Harry partij geeft in de geheime kamer onder Hogwarts is zelfs een eervolle vermelding als top-demonstratiemateriaal waard. Tussen de talrijke lading geluidstracks vinden we een Engelse ongecomprimeerde PCM-track terug, en een Dolby Digital 5.1 EX-track die net iets gespreider en voller klinkt. Bassen zijn ruimschoots aanwezig, en scènes zoals de aanvallende Basilisk, het Quidditch-toernooi en de creepy scène waarin Ron en Harry op de loop moeten gaan voor een bende hongerige spinnen, volgen elkaar in hoog tempo op. De dynamiek houdt goed stand, en het evenwicht tussen muziek, dialoog en geluidseffecten komt nergens in het gedrang.

EXTRA'S
Ook hier zijn, net als bij de blu-rayuitgave van Harry Potter And The Philosopher's Stone het dvd-rommateriaal en de spelletjes van de disc afgestript. Eerst en vooral zijn er 19 verwijderde scènes, volledig afgewerkt en samen goed voor 16 minuten, die een mooie aanvulling bieden voor wie de boeken gelezen heeft. Na een trailer en een recapitulatie van wat er in de eerste film gebeurde "Year One At Hogwarts" vinden we een zeer interessant dubbelinterview terug met schrijfster J.K. Rowling en scenarist Steve Kloves, die de verschillen tussen het boek en de film in een zestien minuten durend filmpje uit de doeken doen. De interactie tussen de twee is magie op zich, vooral als je bedenkt dat Rowling zich niet vaak laat zien voor interviews. In "Lockhart's Classroom" bevat een korte bijdrage over het rijke achtergrondverleden van Hogwarts professor met het meeste eigendunk. In "Build A Scene" krijgen we gedurende 16 minuten een blik achter de schermen, namelijk hoe de set wordt opgebouwd, deskundig becommentarieerd door regisseur Chris Columbus en zijn crew. Bij "Interview with Students, Professors and More" vinden we stukjes interview met zowel de acteurs die de kinderen vertolken, als de volwassenen, netjes onderverdeeld, voor een totaal van een kleine 20 minuten.

CONCLUSIE
Ook de tweede Harry Potter-film komt goed tot zijn recht op deze blu-rayrelease. Technisch is er weinig op deze disc aan te merken, ten opzichte van de dvd mist de blu-ray een hoop interactieve featurettes en spelletjes die op de keper beschouwd toch niet zó interessant waren.