Lust, Caution bracht Ang Lee een tweede achtereenvolgende Gouden Leeuw op in Venetië. Niet evident op het eerste gezicht, want deze meer dan twee en een half uur durende film is oorspronkelijk in het Mandarijn gedraaid met een oosterse acteurs en hij manoeuvreert zich vrij rustig door een rauwe verhaalstof die beslist niet iedere filmliefhebber zal weten te boeien. Wie Lee’s fragiel opgebouwde vertelling de nodige tijd geeft, komt evenwel snel onder de indruk van het grootse epos dat hij op het getouw heeft gezet. Lust, Caution is een verhaal over het verzet tegen de Japanse bezetting en de collaboratie van medeburgers, met op de voorgrond de plannen voor een moordaanslag en de bijna gewelddadige fysieke relatie tussen een zeer jonge vrouw en een oudere man met sadomasochistische neigingen. Ang Lee neemt zijn tijd om de personages in stelling te brengen, bouwt de samenzwering langzaam op en laat z’n vrouwelijk hoofdpersonage kennis maken met het milieu van het slachtoffer. Vervolgens breekt hij het verhaal abrupt af door een plotse en onvoorziene ontwikkeling en neemt een nieuwe start. Het resultaat is een trage – voor sommige wellicht langdradige - maar spannende en subtiele film waarin plaats is ingeruimd voor heel veel details, een prachtige fotografie en hoofdrollen die langzaam hun innerlijke kracht ontvouwen.


Ang Lee gebruikt flashbacks om zijn verhaal te vertellen en dat zorgt vooral in het begin voor enige verwarring, mede omdat al die oosterse kopjes voor een ongeoefend oog toch een beetje op elkaar lijken en de taal tot op zekere hoogte een barrière vormt: de kijker wordt voortdurend aan de ondertitels gekluisterd. In het tweede deel van de film krijgt de actie meer vaart: de hernieuwde kennismaking tussen Mr. Yee en Mak Tai Tai leidt quasi meteen tot een stormachtige liefdesrelatie, al houdt de regisseur ook dan de expliciete seksscènes voorlopig nog achter de hand. Die introduceert hij op het moment dat het voor de kijker duidelijk wordt dat het vrouwelijk hoofdpersonage zich gewillig aan Mr. Yee geeft, niet om een politiek doel bereikbaar te maken voor haar medestanders uit het verzet, maar wegens de fysieke aantrekkingskracht en het gepaard gaande gevoel van zinnelijk genot in combinatie met gevaar. Het resultaat is eerder shockerend dan erotisch, want de vrij harde en realistische aanpak – de scènes scheren rakelings langs pornografie – roept een intense sfeer op van passie, geweld en agressie. Mede daardoor zijn ze overigens op een zinvolle wijze geïntegreerd in het verhaal.