FILM
Bruce Nolan (Jim Carrey) heeft een niet al te boeiende job als tv-verslaggever van wat we het best kunnen betitelen als "randnieuws", en zijn kansen om nieuwsanker te worden, worden hem serieus door de neus geboord wanner zijn collega Evan Baxter (Steve Carell) en niet hij de felbegeerde promotie krijgt. Zijn reactie getuigt niet bepaald van veel zelfcontrole, en omdat hij die spijtig genoeg ook nog eens geuit heeft live op antenne kan hij zijn boeltje pakken. Hij vervloekt de Almachtige voor zijn voortdurende pech en tegenslag, en vraagt zich af waarom God zo de pik op hem heeft. En zie, God zelf (Morgan Freeman) verhoort persoonlijk zijn gebeden, en zegt hem dat als hij het zelf denkt beter te kunnen, dat Bruce het maar een tijdje moet overnemen terwijl Hij zelf zijn vakantiedagen opneemt. Bruce gebruikt zijn gaven aanvankelijk voor zijn eigen status wat op te krikken, maar zowat al zijn reacties hebben tegenreacties tot gevolg die het anders zo rustige stadje Buffalo waar hij woont in chaos herschapen. Tot overmaat van ramp krijgt hij de bons van zijn vriendin Grace (Jennifer Aniston), en het enige waar onze nieuwbakken Alfa en Omega niet aan kan prullen is aan de vrije wil van de mens.

Waarom wordt comedy als genre op gelegenheden als de Oscars zo overkeken? Het antwoord vindt U misschien na het bekijken van deze film en de bijgedachte dat dit hier al doorgaat voor het beste komisch product dat Hollywood te bieden heeft. Niet iedereen is even opgezet met de smoelentrekkerij van Jim Carrey die moet doorgaan als slapstick. Persoonlijk ben ik na vijf minuten Bruce Almighty al zo ziek als een hond. De ernstige rollen van de man zoals in The Majestic vind ik nog best te pruimen, maar Bruce Almighty, een op Carreys lijf geschreven vehikel, is alweer meer dan anderhalf uur uitmelken van hetzelfde pijnlijk ongrappige Carrey-trucje, waarbij Carrey in de rol van Carrey een soort van zelfgenoegzame Carrey-arrogantie afstraalt. Schrijvers van filmgeschiedenis zullen zijn serieuzere rollen dan ook waarschijnlijk als een voetnoot in zijn carrière wegcijferen, en zich vooral herinneren dat hij in deze film, maar ook in Liar Liar, The Grinch en het mogelijk nog afgrijselijkere The Mask altijd uit hetzelfde vaatje tapt. En het is niet dat de acteur niet over talent beschikt, maar elke keer hij zijn lelijke schuurdeur weer wagenwijd opentrekt wordt de film weer eens opgehangen aan zijn présence; wie die dan, zoals ik, maar niks vindt, blijft op zijn honger zitten.

Het scenario, een gezamelijke inspanning van Steve Koren, Mark O'Keefe én Steve Oedekerk, die zelfs met zijn drieën het schip niet recht kunnen laten varen, is naast een zedenles die uitsmeert als ranzige pindakaas ook één aaneenrijgen van flauwe en platte grappen, zoals een aap tevoorschijn toveren uit de reet van een straatschoftje en een halve film vullen met zindelijkheidstraining van een hond. De grootste grap van de film is echter het publiek trachten wijs te maken dat Jennifer Aniston, opgezadeld met de grootste zeurstem van de 20ste en de 21ste eeuw en welgeteld één gelaatsuitdrukking, over ook maar het minste greintje acteertalent beschikt. Deze zichzelf voortplantende grap heeft intussen haar hoogtepunt wel bereikt.

BEELD EN GELUID
De blu-ray van Bruce Almighty is netjes afgewerkt in een 1.85:1-beeldformaat dat scherp en aangenaam is, maar soms een klein beetje te grijs en weinig contrastrijk. Ook kan ik er niet op zweren dat alle ruis uit het beeld is. Details zijn er echter in overvloed, en de diepte is uitstekend. Veel gebruik van de surroundkanalen wordt er in deze film niet, maar voor een komedie is de 5.1-track meer dan adequaat genoeg; enkel de muziek wordt er iets naar boven door getild. De dialogen zijn mooi gecentreerd.

EXTRA'S
Dezelfde extra's hier als op de dvd-uitgave. De disk opent met zeven minuten aan bloopers, gevolgd door (alweer) de misplaatste extra der uitgelichte scènes, een simpel programmeertrucje waarbij bepaalde scènes als demomateriaal er worden uitgelicht. The Process Of Jim is een zes minuten durende promotionele verheerlijking van Jim Carrey - je vraagt je af waarom een film dan nog een regisseur nodig heeft, en als afsluitertje bevat de disc nog maar liefst 31 minuten aan verwijderde scènes. De audiocommentaartrack is verdwenen.

CONCLUSIE
Bruce Crappy is een slechte komedie én een overdosis moralizerend gepreek in één loempia gerold. Als het uw ding is, laat U vooral niet weerhouden om de blu-ray te halen. Persoonlijk pas ik voor mijnheer Carreys rubberen karnavalsmasker.