FILM
Harry's (Daniel Radcliffe) terugkeer naar Hogwarts wordt overschaduwd door de ontsnapping van Sirius Black (Gary Oldman) uit de gevangenis van Azkaban. Een kwajongensstreek, waarbij hij zijn tante Marge (Pam Ferris) heeft opgeblazen als een ballon, wordt hem maar al te snel vergeven als hij verneemt dat hijzelf een mogelijk doelwit is van Black. Op de treinreis maken hij, Ron (Rupert Grint) en Hermoine (Emma Watson) op onzachte wijze met de Dementors, een soort van metapsychische vampiers die de levenskracht uit iemand kunnen uitzuigen, en die uitgestuurd zijn om Black terug te vinden. De Dementors maken in hun zoektocht niet echt een duidelijk onderscheid tussen daders en slachtoffers, en tijdens de diverse confrontaties komen enkele onverwerkte trauma's van Harry terug bovendrijven. Gelukkig voor hem is er de nieuwe leraar in Verweer tegen de Zwarte Kunsten, Professor Lupin (David Thewlis), die vroeger nog bevriend was met Harry's ouders en Harry een afweerspreuk tegen de Dementors leert. Lupin staat nu niet bepaald op goede voet met professor Snape (de alweer schitterende Alan Rickman), die op de hoogte schijnt te zijn van Lupins vreselijke geheim. Hagrid (Robbie Coltrane) is bevorderd tot leraar in omgang met fabeldieren. Harry maakt in zijn klas goede vorderingen met het temmen van de hippogrief Buckbeak, maar zijn eeuwige aartsvijand Draco Malfoy (Tom Felton) moet weer zonodig het beest afschrikken, en geraakt daarbij zelf ernstig gewond. Tot groot verdriet van Hagrid weet Lucius' vader er in de raad van bestuur door te drukken dat de hippogrief terechtgesteld moet worden. Harry, die van zijn pleegouders geen toestemming heeft gekregen om tussendoor uitstapjes naar het dorp te maken, komt onder zijn onzichtbaarheidsmantel te weten dat Sirius Black niet alleen zijn peetvader is, maar tevens de man die zijn ouders heeft uitgeleverd aan Voldemort. Wanneer uiteindelijk alles in het honderd dreigt te lopen, komt Hermoine met een speelgoedje voor de proppen waarmee ze er totnogtoe in geslaagd is om een extra zwaar curriculum te doorlopen...

Met de derde Harry Potter-film werden enkele belangrijke veranderingen doorgevoerd. Wat de franchise levendig houdt, is dat, in plaats van opnieuw een sequel uit te braken met méér van hetzelfde, zoals maar al te vaak het geval is, verhaalsgewijs er toch totnogtoe bij elke nieuwe Potter-film nieuwe paden worden betreden. Om te beginnen heeft Chris Columbus na twee films de regisseursfakkel doorgegeven aan Alfonso Curaón (Y Tu Mama Tambien), die het fantasy-sprookje een merkelijk meer duistere ondertoon heeft meegegeven. Wat onder meer tot gevolg heeft dat deze film voor zover we weten de eerste is die met een kwotering "+9 jaar" wordt bedacht, en niet geheel onterecht. De Dementors, die, zoals schrijfster Joanne Rowling in één van de interviews op de extra's-disc verklaart, het produkt zijn van haar eigen nachtmerries, zijn toch van een dusdanige aard om de allerjongsten behoorlijk de stuipen op het lijf te jagen. Als deze trend wordt doorgezet, zal Harry Potter 7 stijf staan van de bloederige onthoofdingen en harde porno. Doch dit terzijde. De opmerkelijk duistere en meer volwassen sfeer doet wel vragen rijzen waarom er nog überhaupt een gedubde versie wordt gemaakt; kinderen die de ondertitels niet kunnen lezen, zijn eenvoudigweg nog niet oud genoeg om naar deze film te kijken. De impact van Curaón heeft echter voornamelijk positieve aspecten: de drie hoofdacteurs, die als geen ander de kans hebben gekregen in hun rol te groeien, worstelen hoe langer hoe meer met tienerpijnen. Alhoewel Rupert Grint nog steeds het prototype van de funny sidekick blijft en Emma Watson de überstreber, is het vooral Daniel Radcliffe die meer en meer verglijdt van braaf en volgzaam baasje naar een tiener in zijn apejaren. Er is vaak geopperd dat de cast van de film onmogelijk alle zeven de films zal kunnen uitzitten, omdat ze eenvoudigweg op de duur te oud worden om nog dezelfde rol te kunnen spelen. Wij opperen integendeel dat het juist een troef is dat de hoofdpersonages mee ouder worden en evolueren, zoals overigens in de boeken ook het geval is.

Probleem is wel dat de boeken alsmaar dikker worden, en dat elk volgende boek weer meer inhoudelijk moet worden afgeslankt om tot een film van een respectabele lengte te worden gemaakt, en dat heeft bij deze Prisoner Of Azkaban totnogtoe voor de grootste ingrepen gezorgd. Met name de relatie tussen Harry en Sirius Black wordt in de boeken toch wel een stuk gecompliceerder beschreven dan in deze film, alhoewel het casten van Gary Oldman voor de rol een meesterlijke zet is. Gelukkig wordt scenarist Steve Kloves nauw bij het handje gehouden door Joanne Rowling zelf, die - zonder dat ze de plot van de laatste twee, nog te schrijven boeken kan weggeven - van zowel scenarist als regisseur de vrijheid krijgt om bepaalde details die later belangrijk zullen blijken in de film toe te voegen. Desondanks heeft Curaón nog de vrijheid over om enkele persoonlijke touches aan de film toe te voegen, zoals het Gekrompen Hoofd (Lenny Henry), een souvenir van de koppensnellers, dat als mascotte in de schoolbus hangt.

Zoals we in onze vorige bespreking ook al meldden heeft Joanne Rowling niet alleen het fantasy-genre duidelijk onder de knie, ze wordt er ook steeds beter in. Het inmengen van een redelijk middeleeuws getinte, geheime kostschool voor magiërs in de moderne maatschappij wordt per film geloofwaardiger, en ook de kleurrijke verzameling randfiguren is zeer goed uitgewerkt en draagt enorm bij tot de credibiliteit. Buiten David Thewlis, de nieuwe leraar Verweer tegen Zwarte Kunsten - duidelijk niet zo'n stabiele positie, want in elk boek en dus ook in elke film moet er iemand anders worden gecast - wordt aan één van de geestigste nevenfiguren in deze film gestalte gegeven door Emma Thompson. Zij is professor Trelawney, die in het derde jaar titularis is van het vak Helderziendheid, maar die voor de rest rondloopt met een bril, gemaakt van twee sterliseerbokaaldeksels, en bijna zo blind is als een mol (én zo zot als een achterdeur). Richard Harris, die in de vorige twee films schooldirecteur Dumbledore speelde, is er zoals algemeen geweten is niet meer bij wegens overleden; zijn karakter wordt in deze film overgenomen door Michael Gambon, die toch duidelijk moeite heeft om hetzelfde charisma als Harris uit te stralen. Een noodoplossing als deze is natuurlijk beter dan helemaal geen oplossing; de eerdere suggestie om alleen maar digitaal bewerkte archiefbeelden van wijlen Richard Harris te gebruiken, deed ons steigeren, maar die denkpiste is gelukkig verlaten.

Misschien is het enige ernstige puntje van kritiek dat Curaón er op het einde zich een klein beetje snel vanaf maakt; met 144 minuten zat hij nog ruim onder de speelduur van de eerste twee films, en vooral de eerder genoemde emotionele band tussen Harry Potter en Sirius Black komt in de film niet zo goed uit de verf als in het boek. De grote finale zoals die er nu is (Hermoine's tijdmachine), overtuigt ons echter van de strakke manier waarop Curaón de teugels vast heeft, en alle losse verhaallijnen op het einde netjes aan elkaar weet te binden. Omdat voor de vierde film, Harry Potter And The Goblet Of Fire, de regisseursstoel onder de kont van Mike Newell (Four Weddings And A Funeral) is geschoven, lijkt het ons des te interessanter om de visie op de wereld van Potter door verschillende regisseurs met elkaar te kunnen vergelijken.

BEELD EN GELUID
Is de blu-ray van Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban beter dan de dvd-versie? Alhoewel de Engelse Dolby Digital 5.1 EX-track meer dan behoorlijk klinkt, had ik bij de dvd's eertijds het gevoel dat de impact van dit derde deel iets minder groot was dan bij de vorige twee delen, en wat de blu-rayuitgave betreft kan ik dezelfde conclusie trekken, alhoewel ten opzichte van de dvd de bitrate gevoelig is opgetrokken. De surrounds blijven netjes door de film heen de ambiënte geluiden ondersteunen. De hoogtepunten blijven onder meer de Quidditch-match, waarbij het joelende publiek lijkt opgetrokken uit een wall of sound, de diep dreundende scènes bij de Whomping Willow en het spookachtige gekraak van ijs elke keer dat de Dementors hun opwachting maken. De geluidseffecten missen dus geenszins hun doel. De PCM-track klinkt nog een klein beetje agressiever. De beeldkwaliteit van deze blu-ray is okee, de huidtonen komen wat bleek en koud over maar dit is eigen aan de donkerdere toon die Curaón met deze film heeft aangelsagen. De vele rijke details sieren het beeld: de scherpe schrijfsels op de Marauder's Map, de neonverlichtingen die reflecteren op de Knight Bus, en ook de CGI komt goed tot zijn recht, onder meer te zien in elke scène waarin de hippogrief Buckbeak te zien is. Het kleine occasionele compressiefoutje dat de dvd ontsierde is verdwenen, en het grain is met één beweging uit een tovenaarsstokje van tafel geveegd.

EXTRA'S
Ook hier zijn ten opzichte van de dvd-release de spelletjes en de langdradige menu's er afgeknikkerd. We krijgen in de sectie Behind The Story een featurette, Crafing the Vision (11 min.) met onder meer stukjes dubbelinterview met Joanne K. Rowling en Steve Kloves, en Alfonso Curaón. Deze sectie bevat ook Head to Shrunken Head, een zevental stukjes interview, samen een kwartier of drie durend, afgenomen van cast en crew door Johnny Vaughan en Shrunken Head (de Britse komiek Lenny Henry). Wat ons er vooral van bijgebleven is, is de nietszeggendheid ervan. Choir Practice (1:41) omvat een karaoke-versie van het Double Double Toil and Trouble-lied. Care of Magical Creatures (4:46) gaat over de in de film gebruikte dieren, en Behind The Scenes ‑ Conjuring a Scene (15:37) is een typisch allegaartje van kostuums, decors en speciale effecten. In Trelawney's Crystal Ball (4:48) vinden we nog vijf verwijderde scènes terug. In vergelijking met het boek ontbreekt er nog heel wat meer. Afsluiten doen we met 3 trailers.

CONCLUSIE
Zeker nu de kindacteurs al wat groter worden en de film een meer volwassen ondertoon heeft gekregen, hadden we een beetje gehoopt dat de extra's deze tendens zouden volgen, maar dat is niet gebeurd. Dit doet natuurlijk geen afbreuk aan de film, alweer een heerlijke fantasy-verfilming voor jong en oud, maar dan toch iets minder jong dan de voorgaande films.