Dertiger Flavia (Josie Ho) is al een tijdje getrouwd met Ming (Eric Kot). Ze hebben een babydochtertje Ting Ting en ze wonen in een riante flat in Hong Kong. Zij is lerares Chinese literatuur, hij doet iets met computers en houdt zich voor de rest onledig met computerspelletjes. Hun leven is mooi geregeld, zij het zonder nieuwe uitdagingen of hoogtepunten, een alledaags leven met een beetje passie en een beetje sleur. Dat verandert wanneer Flavia in de supermarkt de veel jongere Jin (Stephanie Che) leert kennen die ze redt uit en hachelijke situatie. Flavia neemt Jin mee naar een cafeetje en terwijl het jonge meisje het verhaal doet van haar onfortuinlijke lotgevallen, raakt Flavia in de war door de ontwapenende directheid en de schoonheid van het andere meisje. Voor ze het goed en wel beseft is ze een beetje verliefd. Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, bekend ze een paar dagen later na de zoveelste geheime ontmoeting. Je kan me alles vertellen, is het flegmatieke antwoord van Jin, ik vraag niets, als je me maar een kop koffie en wat te eten betaalt. Jin zit nl. zonder werk en tot overmaat van ramp heeft haar vriendin Rosa (Pauline Yam) haar na een ruzie op straat gezet.

 

Flavia neemt Ting Ting mee naar Jins nieuwe flat. Die werkt ondertussen als zangeresje in een muziekcafé. Maar tijdens het voorzichtige liefdesspel raakt de literatuurlerares in paniek: ze ziet geen toekomst voor deze prille relatie. Wat moet ze Ming thuis vertellen en wat met Ting Ting? Tegelijk herinnert Flavia zich een eerdere relatie, vijftien jaar geleden, een grote liefde die stuk liep omdat ze de foute keuze maakte, meent ze, en die eindigde in een nonnenklooster. Ze denkt aan haar moeder (Readbean Lau) en hoe die reageerde toen ze vernam dat haar dochter al drie jaar met een andere vrouw samenleefde. Haar vader gaf haar een ferme klap en voor de rest werd er over de aangelegenheid met geen woord meer gerept. Ondertussen ruikt Ming onraad. Wat ben je stil, zegt hij wanneer Flavia voor de zoveelste keer met een zorgelijke blik in de ogen thuiskomt. Je bent veranderd, voegt hij er zachtjes aan toe. Flavia voelt zich zoals een hond in een kegelspel. Ze wil niet dezelfde fout maken als toen, maar als ze over scheiden begint, stelt Ming voorwaarden en moet Flavia een hartverscheurende keuze maken.

 

 

De in Hong Kong geboren regisseur Yan Yan Mak baseert haar tweede film op het kortverhaal The Mark of Butterfly van de Taiwanese auteur Chen Xue. Via parallelle verhaallijnen doet ze het verhaal over het hoofdpersonage Flavia, een jonge vrouw die haar seksuele geaardheid jarenlang heeft onderdrukt en die naar aanleiding van een toevallige ontmoeting geconfronteerd wordt met een onverwerkt verleden en weggedrukte gevoelens. Terwijl de nieuwe relatie zich langzaam ontspint, toont Chen Xue met flashbacks – onrustig gefilmd in 8 mm en bijgevolg korrelig en verkleurd – hoe Flavia’s eerste relatie, met Xiao Ye (Yuan Tian), vijftien jaar geleden teloorging. In beide verhalen laat ze de spanning, de angst en het verdriet tegelijk en in dezelfde mate toenemen waardoor het drama van haar hoofdpersonage duidelijk zicht- en voelbaar wordt: Flavia zal van nature de ene beslissing willen nemen, maar ze beseft dat ze niet nog een keer dezelfde fout kan en mag maken. Tegelijk weet ze dat de prijs hoog zal zijn, want dat iedereen altijd voor zijn fouten moet boeten.

 

In een andere plotlijn reconstrueert Yan Yan Mak de relatie tussen Flavia en haar moeder. Ze toont o.a. hoe de vrouw van middelbare leeftijd haar dochter meeneemt op een zelfmoordmissie als gevolg van een dispuut met een overspelige echtgenoot (Kenneth Tsang) en hoe ze uiteindelijk op haar stappen terugkeert. De moederfiguur speelt ook een belangrijke rol in de keuze die Flavia ooit heeft gemaakt en waardoor ze Xiao Ye verloor. Nogal wat tijd spendeert Yan Yan Mak ook aan de Tiananmen-protest in Peking en de reactie daarop van de Hongkongse studenten, het meest overbodig nevenverhaaltje dat de voortgang van de film gelukkig niet al teveel ophoudt. Het tempo van Butterfly is trouwens de hele tijd andante, maar omdat vrijwel alle scènes nuttige informatie leveren over de karakters en de handeling, stoort dat nauwelijks.

 

 

De acteerprestaties zijn verbluffend sterk. Joshie Ho maakt de psychische crisis van haar personage Flavia met weinig middelen, maar op een doeltreffende manier zichtbaar, terwijl haar beide tegenspeelsters Stephanie Che (Jin) en Yuan Tian (Xiao Ye) op hun eigen manier de sterren van de hemel spelen. Dat geldt overigens ook voor de jonge Flavia (Yat Ning Chan) en de jonge Jin (Joman Chiang) die allebei lijken te bruisen van levendigheid in de amateuristische 8 mm-filmpjes. De naaktscènes zijn smaakvol in beeld gebracht. Chen Xue toont nogal wat vrouwelijk schoon zonder ooit expliciet te worden. Onder leiding van een zeer betrokken regisseur ontstaat uiteindelijk een beklijvend drama waaraan de kijker zich niet kan onttrekken. Bovendien maakt Yan Yan Mak ook van Ming, Flavia’s echtgenoot, een personage dat op de sympathie van de toeschouwer mag rekenen. Die moet uiteindelijk ook een pijnlijke keuze maken, want hij houdt op zijn manier innig veel van zijn vrouw.   

Yan Yan Mak gebruikt een breed kleurenpalet om dit lange verhaal te vertellen en te voorzien van een aangepaste sfeer. De hoofdverhaallijn krijgt heldere kleuren, soms bewust verbleekt in het felle zonlicht op de Hongkongse daken en straten, vervolgens gepatineerd en verdonkerd in de binnenhuisscènes. De 8 mm-filmpjes over de jeugdjaren van de hoofdpersonages zijn korrelig, met vergeelde kleuren, beeldstoringen en amateuristisch gemonteerd om ze op de oude familiefilmpjes uit vergeten koekentrommels te laten lijken. Het contrast van het beeldmateriaal is niet altijd perfect, maar dat is een gezocht effect. Voor het overige is de film vrij van ongerechtigheden en andere technische mankementen.Wat het geluid betreft is vooral de soundtrack opvallend aanwezig, vaak met typisch Chinese muziek, maar ook ook Patti Smith en Nirvana passeren de revue en één keer horen we heel kort The Beatles in Blackbird. Het geluid staat in 5.1, maar daar doet deze eerder stille dialoogfilm nauwelijks z’n voordeel mee. De stemmen klinken overigens goed en de ruis die af en toe hoorbaar is, hoort bij de projector van de stille 8 mm filmpjes.

Op deze dvd staan een aantal Andere Trailers, o.a. voor 4 Minuten en Water Lilies.

Butterfly van de Taiwanese regisseur Yan Yan Mak is een lesbisch productie die in de loop van 127 minuten uitgroeit tot een intens en beklijvend drama met drie prachtige actrices in de hoofdrol. De regisseur vermijdt de gebruikelijke clichés van vrouwelijke en mannelijke lesbo’s en ze brengt de liefdesscènes mooi en zonder overbodige nadruk in beeld. Korter was beslist beter geweest, maar desondanks gaat Butterfly nooit vervelen dankzij interessante camerawerk en een doeltreffende montage.