FILM
Cameron Poe (Nicolas Cage) zit een zware gevangenisstraf uit voor doodslag, eigenlijk een combinatie van wettige zelfverdediging en een barslechte advocaat. Vlak voor zijn vrijlating wordt hij met een vliegtuig getransporteerd naar een andere gevangenis, wanneer de hel aan boord losbarst. Muiters onder leiding van de gevaarlijke seriemoordenaar Cyrus "The Virus" Grissom (een volledig knettergekke John Malkovich) hebben een plan bedacht om het vliegtuig af te leiden en te vluchten naar een staat die geen uitleveringsverdrag met de Verenigde Staten heeft. Cameron moet zien te overleven tussen deze bende gestoorde moordenaars, verkrachters en geweldenaars, en hij is tegelijkertijd de enige hoop van US Marshal Vince Larkin (John Cusack) op een bondgenoot.

We zijn gewoon dat voor dit soort Jerry Bruckheimer-films waar er niet gekeken wordt op een autowrak meer of minder iemand als Michael Bay op de regisseursstoel gaat zitten. De beurt was echter aan Simon West (Tomb Raider) om dit hersenloze popcornactiespektakel in te blikken. De spectaculaire actiescènes die elkaar in hels tempo opvolgen maken in elk geval wel goed dat er met een hoop pseudosentimentaliteit wordt gezwaaid, en dat er een paar compleet verkeerd gecaste "humoristische" rollen, zoals Colm Meany als kolerieke agent en Steve Buscemi als een compleet ongeloofwaardige maniak die toch nog even de tijd vindt om met een klein meisje een compleet onschuldige tea party te houden, de billing ontsieren. Dat een mietje als Renoly Santiago niet onmiddellijk door zijn medegevangen gegangraped wordt is ook amper te geloven. Anderzijds is het ook moeilijk te geloven dat een acteur als John Cusack is gecast als een op het scherp van de snee levende US Marshall, maar het is toch maar gebeurd. Nicolas Cage zal mij wel niet dadelijk met deze film kunnen overtuigen van een groots acteertalent, John Malkovich schittert daarentegen als de compleet geschifte Cyrus The Virus. Het was overigens de laatste rol van Malkovich vooraleer hij in een steegje belandde waarin hij aan de kost moet komen met rollen in films als Johnny English.

BEELD EN GELUID
Con Air heeft een goeie maar geen denderende high definition-beeldtransfer. Het contrast en de kleuren zijn wel mooi afgelijnd, en de neonverlichting op de Vegas Strip heeft ondanks de vele neonverlichting niet echt last van colour bleeding, maar de achtervolging op de brandweerwagen ziet er niet altijd even clean uit. Detaillering is er dan weer in overvloed, de actiescènes hebben diepte, en de vlammen bij de vele explosies en de hoeveelheid rotzooi die bij elkaar wordt gereden zorgen voor vele wow-momenten. Wat de geluidstrack betreft worden we voor de zoveelste keer weer eens genaaid door de afwezigheid van een DTS-track - die wel op de hoes vermeld staat maar er niet is - waar deze wel te vinden is in Frans en Spaans. Con Air kan op gebied van geluid echter zowel met de ongecomprimeerde PCM-track als met de Dolby Digital 5.1-track een mooie staalkaart voorleggen, een opzwepende actiefilm waardig. Dialoog en muziek klinken goed gericht, de actiescènes zijn veelvuldig en mooi afgewerkt met veel bas. Echt overlopen van een overdadig volume doet de release gelukkig niet.

EXTRA'S
De op deze film aanwezige cut is de theaterversie, en niet de langere director's cut. De extra's zijn ook rechtstreeks van de dvd-versie overgenomen, en zijn eigenlijk een dijenkletser. Twee wollige EPK-featurettes, A View From Above (5 min.) en The Destruction Of Las Vegas (3 min.) dragen niets wezenlijks bij aan de film. Naast de trailer vinden we dan ook weer eens een paar "uitgelichte scènes" terug, die niet meer zijn dan een programmeerhandigheidje dat zoals de naam het aangeeft een paar scènes uit de film licht.

CONCLUSIE
Veel beter dan de dvd-versie is de Blu-ray van Con Air niet. De film zelf wordt er niet beter op, want ten opzichte van de director's cut zijn de sappigste stukken eruitgelaten. Waarschijnlijk met de bedoeling om u later nog eens te laten double dippen.