4 jaar nadat een grote witte haai de gemeenschap op Amity Island terroriseerde, lijkt het leven opnieuw zijn normale gang te gaan. Door de opening van een groot luxehotel kan de komende zomer alvast niet meer stuk en zal het toerisme weer volop kunnen draaien. Met de verdwijning van een paar duikers en een mysterieus waterskiongeval denkt politiechef Martin Brody (Roy Scheider) echter dat er weleens opnieuw een witte haai zou kunnen rondzwemmen voor de kust van Amity.

In 1975 liet een piepjonge Steven Spielberg wereldwijd van zich horen met de absolute filmklassieker Jaws. De film brak voor die tijd alle kassarecords en zette de nieuwe standaard voor de moderne blockbuster. Iedere producer met een portie gezond verstand (in dit geval het legendarisch productieteam Richard D.Zanuck en David Brown) wist dat hier nog meer uit te halen was en zo startte men halverwege 1977 met de productie van Jaws 2.

Ondanks aandringen van Zannuck en Brown bedankte Spielberg voor de eer en werd John D. Hancock (Bang The Drum Slowly) aangetrokken voor de regie. Met uitzondering van Richard Dreyfuss, die op dat moment volop bezig was met de opnames van The Goodbye Girl, keerde zowat iedereen van de originele cast terug naar de locatie in Martha’s Vineyard voor de opnames. Net zoals zijn voorganger bleek het opnameproces van Jaws 2 echter een helse klus. Hancock werd al na enkele weken vervangen door Fransman Jeannot Szwarc (Supergirl) en de complexiteit van enkele actiescènes (aanval op een helikopter) vroeg het uiterste van cast en crew.

Niettegenstaande het feit dat het scenario van Jaws 2 in feite één grote herhaling is van dat van zijn voorganger, blijft alles nog steeds erg genietbaar. Hoewel de onlangs overleden Roy Scheider contractueel verplicht was deze sequel in te blikken (hij greep daardoor naast de hoofdrol in The Deer Hunter), blijft zijn vertolking erg degelijk en op het niveau van het origineel. Interessant is ook dat, in tegenstelling tot zijn voorganger, de focus deze maal iets meer ligt op Amity Island als gemeenschap, het gezinsleven van Brody en de leefwereld van de Amity- tieners dan op de vangst van de haai, wat deze film eerlijk gezegd enkel maar ten goede kan komen. De regie van Szwarc is strak, maar verwacht echter niet de magie van Spielberg (een Indianapolis-speech à la Robert Shaw ga je hier dus absoluut niet terugvinden). John Williams keerde ook terug en leverde alweer een prachtprestatie af. De score van Jaws 2 is één van de meest ondergewaardeerde uit zijn carrière en is beslist het ontdekken waard. Op het moment van release was Jaws 2 één van de grootste financiële successen van de jaren '70 (Jaws 2 bracht ‘slechts’ 30% minder op dan zijn voorganger) en zette de trend voor grote summersequels.Algemeen beschouwd is Jaws 2 een spannende en erg genietbare thriller geworden, die echter nooit het niveau van zijn voorganger haalt.

Jaws 2 ziet er in zijn 2.35:1-beeldformaat prima uit. De film is inmiddels 30 jaar oud, maar is nog steeds levendig en helder qua kleurgebruik. De onderwateropnames zien er prima uit, ondanks het feit dat men het merendeel in vuile onderwatertanks moest draaien. Beeld kon iets scherper en hier en daar is er wel een vuiltje zichtbaar (hoofdzakelijk de scènes op het water). Hoewel de film slechts een Dolby Digital 2.0-monotrack beschikt, is de klankband aangenaam om naar te luisteren. Dialogen liggen prima in de mix en zijn prima verstaanbaar. De onderschatte score van John Williams klinkt erg zuiver een geeft samen met enkele goed uitgebalanceerde geluidseffecten de nodige diepte aan Jaws 2.