SERIE
Na het uitbrengen van seizoen 2 van Lost in een eerste en tweede deel, duidelijk met de bedoeling de argeloze consument twee keer langs de kassa te laten passeren, waarna het tweede seizoen tóch in één deel werd uitgebracht (of wat had u gedacht?) blijven we van dit soort ongein gelukkig gespaard in het derde seizoen van de belevenissen van de onfortuinlijke overlevenden van Oceanic 815. Naar goeie gewoonte zullen we u niet vervelen met een inhoudsbeschrijving per aflevering, want dan slaat u ons volkomen terecht het hoofd in omdat we uw kijkplezier hebben afgenomen. Een korte inhoud kan er nog wel af, maar we zullen deze tussen spoiler tags plaatsen.




[SPOILER]De eilandbewoners zijn dus allerminst alleen op hun eiland. In het vorige seizoen wisten ze nog ene Henry Gale te pakken te krijgen, die beweerde dat hij het eiland in een ballon wilde oversteken. Gale bleek echter Ben Linus (Michael Emerson) te heten, en de leider zijn van het provisior in elkaar gebokste dagelijks bestuur van de groep die zich The Others noemt. The Others beschikken over niet onaanzienlijke faciliteiten aan de andere kant van het eiland, en ze hebben zelfs een tweede eiland voor de kust liggen waarop ze experimenten doen met mensen, dit alles in verouderde installaties van The Dharma Initiative, een blijkbaar uit de hand gelopen, nogal sectair, project waarin men een soort zelfonderhoudende mini-maatschappij wou creëren, van de buitenwereld afgesloten door een soort van sonisch hekwerk waar geen levende ziel doorkomt. Dat is dan feestelijk mislukt: Jack (Matthew Fox), Kate (Evangeline Lilly) en Sawyer (Josh Holloway) zijn gevangen genomen en worden in een soort dierkooien vastgehouden waar ze allelei experimenten moeten uitvoeren die normaal voor ijsberen bestemd zijn. De kansen keren wanneer Ben Linus een kanker in de ruggenwervel schijnt te hebben, en Jack de enige is die hem kan opereren. In ruil vraagt hij de vrijheid van zijn vrienden en de kans om van het eiland af te komen: er meert namelijk op gezette tijden een onderzeeër aan. Na de operatie van Ben is het niet helemaal duidelijk tot welk kamp Jack nog langer behoort. De onderzeeër wordt echter door John Locke (Terry O'Quinn) opgeblazen, die vreest dat hij, eens dat hij van het eiland gaat, ook terug kreupel zal worden. In gevangschap heeft Jack al wel wat informatie kunnen vergaren over de bedoelingen van de Dharma Corporation, de eigenaars van het eiland die onder het mom van een utopia op aarde te kunnen creëren, het hier en daar niet zo nauw hebben genomen met de etische en medische voorschriften. Vooraleer ze het goed en wel door hebben zitten de eilandbewoners gevangen in een kluwen, waarin iedereen iedereen als collaborateur ziet, en voor de komende kanjer van een aanvaring tussen The Others en de eilandbewoners die wij kennen.

De Dharma Corporation heeft het kennelijk vooral gemunt op onderzoek over vruchtbaarheid, en de zwangere vrouwen, zoals Sun Kwok (Yunjin Kim) zijn hun voornaamste doelwit. Juliet Burke (Elizabeth Mitchell), één van de Others die van kamp is verwisseld, weet haar te zeggen dat er al tal van zwangere vrouwen op het eiland zijn geweest, maar dat er nog geen één het tweede trimester van haar zwangerschap heeft overleefd. Er is inderdaad iets dat de medische conditie van de eilandbewoners stuurt. John Locke is er het levende bewijs van: sinds hij op het eiland is verzeild, zit hij niet meer gekluisterd aan zijn rolstoel. Locke doet er dan ook alles aan om elke reddingspoging in de kiem te smoren. Hij vernietigt het enige transportmiddel dat The Others tot hun beschikking hebben om het eiland op en af te varen, en is verantwoordelijk voor het opblazen van The Hatch, de enige plek op het eiland waarin er een voedselvoorraad te vinden was. Locke's interesse voor The Others begint meer en meer griezelige vormen aan te nemen, en gefascineerd als hij is door de mysteries van het eiland, vervoegt hij hun rangen.[/spoiler]




Ik ben er mijn bespreking van seizoen twee nog eens op gaan nalezen, en toen schreef ik "De makers van Lost gingen er prat op dat na dit seizoen er nog één zou volgen, en dat dan alle verhaallijnen zouden worden afgerond, net om het eeuwige rekken van de plotlijnen te mijden, en om de kijker eindelijk eens wat antwoorden in plaats van nieuwe vragen te geven. We huldigen dit kort-maar-krachtig principe, en zijn erg benieuwd of de producenten hun belofte gaan houden." Dit is dus niet gebeurd: met seizoen vier intussen op dvd en Blu-ray (de bespreking krijgt u nog) en seizoen vijf in de startblokken worden er nog altijd meer vragen opgeworpen dan beantwoord. D'r is na drie seizoenen geen touw meer vast te knopen aan de plot van Lost, waarin de diverse plottwists zo met elkaar verweven zijn dat er geen enkele scenarist meer in Hollywood te vinden zal zijn die nog van zijn leven een fatsoenlijk einde gaat kunnen breien aan dit kluwen waarin een kat haar eigen jongen niet meer vindt.. Het verlaten eiland herbergt naast ijsberen, een monster in de vorm van zwarte rook en meerdere hatches met diverse faciliteiten zoals een provisiekamer en een medisch lab compleet met een setje om verloskundige te kunnen spelen onder meer dit seizoen ook nog een onderwatercommuncatiestation, een zendmast en als klap op de vuurpijl een compleet uitgerust dorp. D'r mankeert nog net een frietkraam. Het gegeven van de overlevers op een onbewoond eiland waar de reeks in seizoen één mee van start ging, is allang op een zijspoor gesukkeld. En toch blijven we kijken; waarom? Waarschijnlijk is "de hype" een niet onbelangrijk deel van het antwoord. De afleveringen bevatten nog steeds keer op keer de nodige suspense, de afwerking waarbij alle machines van de Dharma Corporation duidelijk een aftandse jarenzeventigstempel dragen is consistent, de karakteruitwerking is mee door de intussen gepatenteerde flashbackscènes, waarbij er telkens één hoofdpersonage wordt uitgelicht, rijk aan detail, en d'r zijn geen echte uitschieters naar onder toe wat de acteurs en actrices betreft. Aan de verschillende points of views worden in deze reeks overigens ook een paar personages van The Others toegevoegd, alhoewel er niet zoveel meerdimensionale karakters in te vinden zijn. Toch vinden we in de cast enkele stereotiepen terug: de stoere dokter (Matthew Fox), de heetgebakerde Aziaat (Daniel Dae Kim), de half gedrogeerde rockster (Dominic Monaghan) en de ietwat wereldvreemde lamme goedzak (Jorge Garcia) bieden tegen elkaar op in voorspelbaar gedrag. De langverwachte climax, de escalatie van de vijandigheiden tussen de overlevers van Oceanic 815 en The Others waar naartoe wordt gewerkt, eindigt een beetje met een anticlimax in de aflevering Through The Looking Glass, die meteen de aanzet is voor een heel nieuwe richting die het verhaal uitgaat met een heel nieuwe vijand. De laatste flashbackscène is dan ook geen flashbackscène meer maar iets anders; daarover meer in de bespreking van het vierde deel. Maar het verhaal schijnt na drie seizoenen eindelijk nog wel een beetje op te schieten.




BEELD EN GELUID
Ook dit derde seizoen is een mengeling van goed beeldkwaliteit en goede geluidstechnische inspanningen. Maar het is vooral het beeld dat met de pluimen gaat lopen: het feit dat de opnames allemaal zijn gebeurd in high definition straalt op de reeks af (van anticipatie voor reeks vier op Blu-ray ben ik nu al spontaan aan het kwijlen geslagen), want wat kan hier nog aan verbeterd worden? Het kleurgebruik op het zonovergoten eiland is prachtig, en de gedetailleerde huidtexturen zorgen voor enorm emotierijke uitdrukkingen bij de vele close-ups die de reeks rijk is. De details zoals het fijne zand, de begroeiing in de jungle en de imperfecties van de uitwerking in onder meer de basisstations en de microgolfantennes maken de reeks erg realistisch. Het contrast is ook best wel hoog, waardoor ook in nachtelijke scènes de personages nog duidelijk rkenbaar bijven. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is er nog steeds één met de nodige slagkracht, bijvoorbeeld in de scènes waarin de eilandbewoners experimenteren met een lading dynamiet die ze gevonden hebben. De geluidseffecten ondersteunen optimaal de schrikmomenten die de diverse afleveringen rijk zijn, en tijdens de actiescènes worden we overrompeld door een indrukwekkend geluidsbeeld, waarbij de soms chaotische actie van alle kanten tegelijk weerklinkt.




EXTRA'S
De menu's zijn netjes in overeenstemming met de vorige seizoenen. Vier van de afleveringen, verspreid over de diverse disks, zijn voorzien van een audiocommentaartrack, met onder meer bijdragen van producer Damon Lindelof en collega-crewleden, en acteurs als Evangeline Lilly (Kate), Josh Holloway (Sawyer) en Elizabeth Mitchell (Juliet). Een reeks korte documentaires vinden we terug op de zevende bonusdisk, achter een stel monitors.

Achter monitor 2 vinden we drie documentaires. In "Lost Book Club" (8 min.) krijgen we te horen welke referenties naar welke boeken uit de literatuur er allemaal in de serie worden aangehaald. In "Cast in Clay : Creating the Toys of Todd McFarlane" (5 min.) zien we hoe het bekende merchandisingbedrijf is begonnen met een lijn poppetjes van de hoofdrolspelers, die u intussen met gemak in de gespecialiseerde handel aantreft. "The Next Level: Inside the Video Game" (4 min.) toont ons de ontwikkeling van een videospel dat gebaseerd is op de onfortuinlijke avonturen van de passagiers van Vlucht 815.

Monitor 3 herbergt drie subsecties. "Lost: on Location" is een featurette die ons genoegzaam bekend is van de eerste twee seizoenen, en bevat tien korte making of-documentaires, telkens horend bij één van de afleveringen, en samen 56 minuten lang, waarbij ons een blik achter de schermen gegund wordt. In "Crew Tribute with Evangeline Lilly" (7 min.) neemt de actrice ons mee naar het achterplan, waar de crew van de show naarstig aan het werk is. En ook in "Lost in a Day" (25 min.) lopen we een dag mee op de diverse, over de wereld verspreide sets van Lost, waar op verschillende manieren aan de show gewerkt wordt.

Monitor 4 dan. "The World of The Others" (14 min.) geeft ons een goede inleiding op de groep personages die in dit derde seizoen op de voorgrond treedt, en wat ze in het Lost-universum komen doen. Acteur Terry O'Quinn heeft voor zijn rol van survivalspecialist John Locke onder meer moeten leren werpen met messen, en hoe hij het daar vanaf heeft gebracht zien we in "Terry O'Quinn: Throwing from the Handle" (2 min.). Geen televisieserie zonder een rol bloopers (6 min.), maar zoals gewoonlijk is het interessanter vlooien tellen op een hond dan te moeten kijken naar acteurs die hun tekst vergeten zijn en in een slappe lach uitbarsten.

Tenslotte vinden we achter monitor 5 drie verwijderde flashbackscènes en ook negen andere verwijderde scènes, respectievelijk goed voor 6 en 17 minuten extra materiaal, die hier een beetje verloren en zonder verdere uitleg te vinden zijn.




CONCLUSIE
Het derde seizoen van Lost voldoet ruim aan de verwachtingen, alhoewel de nieuwigheid er na twee seizoenen af is. De ergerlijke gewoonte om het seizoen over twee boxsets te spreiden werd gelukkig afgevoerd, beeld-en geluidskwaliteit zijn fijn in orde, met vooral op gebied van beeld een uitschieter naar boven.