FILM
Het is reeds een tijdje geleden dat de relatief onbekende uitgeverij IDW de comic 30 Days Of Night op het stripwereldje losliet. Het geesteskind van artistiek duo Steve Niles en Ben Templesmith kon onmiddellijk rekenen op een aanzienlijke schare fans. Een paar jaar later kocht Sam Raimi's maatschappij 'Ghost House Pictures' de rechten op een mogelijke verfilming. De verhaallijn is eerder aan de simpele kant, maar daarom niet minder interessant: elk jaar zit het dorpje Barrow 30 dagen zonder zon. De meeste inwoners trekken tijdens die periode dan ook naar het meer zuidelijke gedeelte van Alaska om te overwinteren. Een handvol personen, waaronder sheriff Eben Olsen, blijft echter present. Kort nadat de duisternis zijn intrede doet, strijkt er eveneens een bende vreselijke vampierachtigen neer. Onder leiding van een zekere Marlow doen ze er alles aan om het dorpje zo snel mogelijk van z'n resterende overlevenden te ontdoen. Het is aan sheriff Eben en z'n compagnie om zich zo goed mogelijk te verdedigen en zo lang mogelijk in leven te blijven. Het blijkt al snel dat dit niet zo evident zal zijn...

Met deze 30 Days Of Night blaast regisseur David Slade het vampiergenre toch een minimum aan nieuw leven in. In plaats van onmiddellijk in de tegenaanval te gaan, merken we voornamelijk dat Eben en co zich zo goed mogelijk proberen te verschansen voor de horde vampieren. Die zijn immers zwaar in de meerderheid en de bewoners beseffen al snel dat dit hun enige manier van overleven is. Het levert een paar beklijvende en ultraspannende momenten op. Wat er verder opvalt aan deze prent is de graad van realisme als het er dan uiteindelijk toch bloedig aan toe gaat. Er zitten een paar vrij zwaar op de maag liggende slachtpartijen in die zelfs bij de doorgewinterde horrorfan de wenkbrauwen zal laten fronsen. Ook de manier waarop de vampieren zelf geportretteerd worden, verschilt lichtjaren met wat we gewoon zijn van het genre. Ze zijn snel, bewegelijk, hebben hun eigen (Oost-Europese) dialect, zijn gegroepeerd en willen gewoon zo snel mogelijk zoveel mogelijk bloed slurpen. Enkel de obligate carnivoortjes zien we scherp uit elke mondhoek priemen.

We wisten eigenlijk ook niet dat Josh Hartnett meer kon dan de verliefde schooljongen spelen. Hier bewijst hij wel degelijk ons ongelijk. Alhoewel hij vrij jong aandoet om een sheriff te vertolken, loopt hij zowat de volledige film vrij charismatisch en geloofwaardig te zijn. Iets wat we natuurlijk alleen maar kunnen toejuichen.

BEELD EN GELUID
Voor een film die voornamelijk stylistisch donkere scènes bevat, trekt het beeld zich goed uit de slag. De vele schaduwrijke beelden zien er prachtig uit en het geheel is opzettelijk grainy gehouden. Waar er kleuren aanwezig zijn, worden ze gedempt weergegeven en de huidskleuren zien er levensecht uit. Het beeld is uitermate scherp en we krijgen voortdurend de indruk dat er visueel trouwgebleven is aan de stijl van de prent. De agressieve geluidsmix stelt op geen enkel ogenblik teleur en draagt bij tot de intensiteit van zowat elke scène. Het geluid komt van alle kanten op je af en je zal geregeld eens achter je stoel controleren op de aanwezigheid van één of andere verloren gelopen vampier. Tijdens de meer rustige scènes is het geluid even subtiel. Dialogen zijn helder en de achtergrondgeluiden laten de haren in je nek overeind komen.

EXTRA’S
Het audiocommentaar is ingesproken door Hartnett en de mooie Melissa George, bijgestaan door producent Rob Tapert. Het is een interessante luisterervaring, en alhoewel af en toe off topic, geven ze alledrie een meerwaarde aan de commentaartrack. De tweede disk zit propvol bonusmateriaal. Er is een 8-delige featurette aanwezig met een duurtijd van ongeveer 50 minuten. De stunts, de vampieren, de nachtelijke opnames, etc., zowat alles passeert de revue en het is dan ook een extra die veel voldoening schenkt. Verder zijn er nog 6 interviews met de cast & crew aanwezig, een 'behind the scenes' met een duurtijd van zo'n 5 minuten, een produktiedagboek, 7 pagina's met schriftelijke informatie, 11 filmclips, tv-spots en 5 trailers.

CONCLUSIE
Alhoewel deze 30 Days Of Night toch een paar torenhoge clichés uit het genre bevat, mogen we toch spreken van een geslaagde claustrofobische ervaring. Geniet van de vele knipogen naar John Carpenters The Thing en laat u meeslepen in deze (letterlijke en figuurlijke) donkere overlevingsstrijd van de inwoners uit Barrow, Alaska. Beeld en geluid zijn van een meer dan geslaagde kwaliteit en een tweede schijf bevat bonusmateriaal bij de vleet.