FILM
Gedurende twintig minuten kan Courage of Lassie nog de schijn ophouden dat de film een terugkeer zal zijn naar de ouderwetse charme van Lassie Come Home. Helaas sluipen daarna dezelfde propagandistische fouten van Son of Lassie het scenario in, waardoor de aandacht van de kijker zienderogen verslapt. Dat is ontzettend jammer, want de eerste twee spoelen tonen net aan dat een degelijke Lassie-film niet nodeloos ingewikkeld of heroïsch moet zijn. Wanneer we daarin zien dat een spelende pup voorgoed van zijn moeder gescheiden wordt door een slecht oplettend baasje, voelen we als kijker meteen met het hondje mee. Zijn solitair opgroeien aan de rand van een idyllisch Noord-Amerikaans meer doet vervolgens denken aan vertederende beelden uit Bambi, waarin ook een jong dier kennismaakt met de andere bosbewoners. Courage of Lassie is in deze eerste twintig minuten bijzonder in zijn element en biedt een bevredigende kruising tussen een natuurdocumentaire en een narratieve film.

Helaas duikt net dan Elizabeth Taylor op. De jonge actrice herneemt niet haar rol uit de eerste Lassie-film, maar speelt hier Kathie, een 'all American girl' met een hondenwens. Ze neemt de jonge pup onder haar vleugels, doopt hem Bill en leidt hem samen met een bevriende eenzaat op tot schaapsherder. Lang duurt hun geluk echter niet: een tragisch incident scheidt ze van elkaar, waarna het leger Bill vindt en de hond spontaan inlijft in de landmacht van de Tweede Wereldoorlog. Een goede zet, zo blijkt, wanneer de collie een schijnbaar verdoemd regiment naar veiligheid loodst in een door vijanden bestookt gebied. Of het voor de kijker zo'n goede zet is, is echter minder duidelijk. De geloofwaardigheid wordt immers al te vaak overboord gegooid om de heroïek van de hond beter tot zijn recht te laten komen.

Vreemd is het bovendien dat een filmreeks reeds in zijn derde deel volledig uitverteld lijkt. Niets in Courage of Lassie voelt authentiek aan: er is geen scène die niet een andere scène uit een vorig deel dunnetjes overdoet, geen sequentie die het drama tastbaar genoeg maakt voor de kijker. Hoe meer pathos en over the top sentiment de makers gebruiken - vooral het laatste bedrijf stapelt de emoties op - hoe minder het je echter iets kan schelen of de hond het overleeft of niet. Regisseur Wilcox is een bekwame filmer die mooie beelden draait en genoeg vaart in het verhaal stopt, maar ook zijn handen zijn gebonden door het inepte scenario dat niets van de charme van Lassie heel laat en louter grootste gemene delers hanteert om een zo groot mogelijk publiek warm te maken voor de avonturen van de collie.

Aangezien het met de prent steil bergaf gaat eens de acteurs het scherm bevolken, is het niet moeilijk te raden wat mijn verdict over hen is. Elizabeth Taylor heeft niet die grote rol die haar prominente aanwezigheid op de dvd-cover doet vermoeden en ze levert nauwelijks inspanningen om een memorabel karakter te creëren. Tom Drake doet niet veel beter als de legersergeant die nog groen achter de oren is. Zelfs iemand op wie je doorgaans kan vertrouwen, veteraan en Wizard of Oz-alumnus Frank Morgan, slaagt er niet in wat in theorie het meest warme, publieksvriendelijke personage is, leven in te blazen. De enige die wel op niveau acteert is het titelpersonage. Lassie neemt zowel Bill als diens moeder voor haar rekening en heeft meer oprechte emotie in haar ogen dan alle andere castleden samen.

Courage of Lassie is geen afgrijselijke film: bepaalde segmenten van de prent zijn behoorlijk entertainend en het professionalisme druipt van de productie af. Niettemin oogt de prent meer als veredeld bandwerk dan als een artistieke prestatie. MGM besloot namelijk wijselijk in te cashen op zowel het succes van de Schotse collie als op de roep van het Amerikaanse publiek om helden. Dat die held een hond is, deed er weinig toe. Dat de resulterende film repetitief is en op veilig speelt, evenmin, te oordelen naar het box officesucces dat de prent in 1946 ten deel viel. Gelukkig weten we zestig jaar later beter.

BEELD EN GELUID
Printbeschadigingen zijn geen zeldzaamheid op deze dvd en ook grain is een constante, maar dat neemt niet weg dat de film er na ruim zestig jaar nog degelijk uitziet. De scherpte kan er best mee door, de kleuren ogen helder en de zwartlevels halen een prima niveau. De soundtrack bestaat uit het originele monospoor. Achtergrondruis komt slechts sporadisch voor. De dialogen en de muziek worden helder weergegeven. Een ruimtelijk soundscape blijkt echter een utopie.

EXTRA'S
Naast twee Trailers voor de hoofdfilm bevat de schijf ook twee korte cartoons. Northwest Hounded Police (7 min.) is misschien wel de beste Droopy-cartoon ooit gemaakt, Solid Serenade (8 min.) blijkt een oerdegelijk Tom & Jerry- verhaal.

CONCLUSIE
Courage of Lassie valt tussen twee stoelen: bepaalde scènes zijn te beangstigend voor de kleintjes, terwijl volwassenen slechts met moeite de overdreven heroïek van het script zullen slikken. Alles wordt knap in beeld gebracht, dat wel, maar dit is onvoldoende om de prent van de ondergang te redden. De beeldkwaliteit is degelijk voor een budgetrelease van een oude film en het monogeluid is eveneens in orde. Uit de bonussectie onthouden we vooral twee leuke cartoons.