FILM
Heel lang geleden in een melkwegstelsel hier heel héél ver vandaan eisen de zogenaamde "Clone Wars" veel slachtoffers. De Galactische Republiek dreigt te bezwijken onder de druk van de Separartisten en hun immense droïdeleger. Jedi-ridders Obi-wan Kenobi (James Arnold Taylor) en Anakin Skywalker (Matt Lanter) proberen zo goed als het kan de vrede te bewaren, maar dat is buiten Graaf Dooku (Christopher Lee) en zijn meedogenloze rechterhand Asajj Ventress gerekend. Anakin wordt door meester Yoda (Tom Kane) op een levensgevaarlijke missie gestuurd die verstrekkende gevolgen kan hebben op de uitkomst van de oorlog: Hij moet namelijk de zoon van Jabba the Hutt proberen te redden uit de handen van Dooku. Maar dan komt hij echter voor een grote verrassing te staan wanneer hij een Padawan-leerling krijgt toegewezen in de vorm van de jonge Ahsoka Tano (Ashley Eckstein). En ze blijkt géén katje te zijn om zonder handschoenen aan te pakken...

Arme George Lucas. Hoezeer hij ook zijn best doet, toch blijft hij het mikpunt van criticasters en ontevreden fanboys. Zo ook voor Star Wars: The Clone Wars (2008), de nieuwste telg in de steeds uitbreidende Star Wars-familie. De door Dave Filoni (Avatar: The Last Airbender) in goede banen geleide animatiefilm werd ver voor die in de bioscopen verscheen al met de grond gelijk gemaakt door iedereen die iets of wat een fatsoenlijke zin kan schrijven. De 8,5 miljoen dollar kostende prent bracht wereldwijd 67 miljoen dollar op, maar werd toch versleten als een flop. Daarbovenop kwam Star Wars: The Clone Wars voor in veel 'Worst of 2008'-lijstjes. 

Maar is de film nu effectief zo slecht als algemeen gemeend wordt? Ja en neen. De film speelt zich af tussen Star Wars: Episode II - Attack Of The Clones en Star Wars: Episode III - Revenge Of The Sith en is de pilootfilm voor de gelijknamige televisieserie die even na de film op de Amerikaanse buis verscheen. Hoewel het uiteraard niet veel meer is dan een slimme manier om de fans warm te maken voor de televisieserie, barst het concept van het potentieel. Helaas doet scenarist Henry Gilroy er geen fluit mee. In de plaats vonden hij en Lucas het interessanter om de kijker uit te putten met de ene veldslag na de andere. En hoewel die er bijzonder spectaculair uitzien, wordt het al snel duidelijk dat Filoni, Gilroy en de rest liever uitpakken met dezelfde trucjes, in plaats van effectief het universum uit te breiden en aan te vullen.

Wanneer er dan toch nieuwe karakters aan bod komen, hebben die de uitwerking van een schoenzool of betreft het nieuwe kandidaten om opgenomen te worden in de "hall of fame" van de meest gehate personages aller tijden. Zo hebben we Ziro The Hutt, die het best te omschrijven valt als een clichérijke homoseksuele versie van Jabba The Hutt, maar laten we uiteraard ook Rotta "Stinkie" The Hutt niet vergeten! Deze babyversie van Jabba The Hutt schreeuwt George Lucas, en is uiteraard het middelpunt van flauwe woordspellingen en infantiele humor. We misten nog scheetgeluiden om het geheel 'af' te maken, mijnheer Lucas!

Opgepast we zijn geen 'George Lucas'-haters, maar het is toch wel betekenisvol dat net de meest gehate onderdelen uit de nieuwe Star Wars-trilogie en Indiana Jones And The Kingdom Of The Crystal Skull (2008) allemaal aan zijn brein ontsproten zijn. Van hetzelfde laken een broek in Star Wars: The Clone Wars. Gaande van de onnozele nicknames ("Snibs", "Skyboy", "R2-oey" en onze persoonlijke 'favoriet' "Stinkie The Hutt"), de flauwe humor, de beschamende personages (Ziro The Hutt) en de kinderlijke woordspelingen, het haalt allemaal de film onderuit en het zijn stuk voor stuk zaken waar Lucas op drukte dat ze in het eindproduct dienden te zitten. Het clichérijke scenario van Gilroy helpt evenmin de zaken vooruit.

Gelukkig zijn er ook goede punten te melden. Zo werden er bakken kritiek gespuid op de lelijke animaties en ontwerpen, maar in onze ogen is de computeranimatie net verduiveld knap gedaan op het lage budget dat de makers voorhanden hadden. Een Wall-E koste 180 miljoen dollar om te maken en het resultaat is uiteraard pakken verbluffender dan Star Wars: The Clone Wars, maar gezien het feit dat het om een pilootfilm van een televisieserie gaat - die nog geen 10 miljoen dollar kostte om te realiseren - kan je niet anders dan concluderen:  Good job guys! Ook wij waren aanvankelijk niet te spreken over de hoekige karakterontwerpen, laat staan over de veel te steriele omgeving, maar toch betrapten we ons er regelmatig op dat we met open mond naar de animaties zaten te kijken. De omgevingen, de gebouwen en ruimteschepen lijken soms echt weggekaapt uit de films en na een tijdje appecieer je de originele karakterontwerpen meer en meer.

Het stemmenwerk is prima en niettegenstaande Dave Filoni en zijn crew niet konden rekenen op de talenten van Ewan McGregor, Hayden Christensen, Natalie Portman en Frank Oz, moeten we concluderen dat men steevast een groepje talentvolle acteurs wist te strikken dat effectief bijna hetzelfde gevoel oproept als hun wereldberoemde bioscooptegenhangers. Gelukkig konden enkele grotere namen toch overtuigd worden voor de nieuwe animatiefilm en zo blijven iconische personages zoals Count Dooku, Mace Windu en C-3PO onaangeroerd en blijven die steevast vertolkt door achtereenvolgens Christopher Lee, Samuel L. Jackson en Anthony Daniels.

Star Wars: The Clone Wars valt als film inderdaad nog lichter uit dan de beruchte nieuwe trilogie en de animaties vallen in het niets bij het werk van Pixar, maar dit was ook nergens de bedoeling en het is als appelen met peren vergelijken. Pijnpunten waar we ons wel konden in vinden zijn het lamlendige en clichérijke scenario, de infantiele humor en enkele flauwe personages. Maar eenmaal je jezelf daarbij neer kan leggen en je verwachtingen kan beperken tot normale verwachtingen is Star Wars: The Clone Wars een amusante sciencefictionprent, met fraaie animaties en coole gevechtssequenties. We durven zelfs beweren dat we best wel warm zijn gemaakt voor de gelijknamige televisieserie. En dat is nu de beruchte Force van good 'ol George.

BEELD EN GELUID
Het 2.40:1 HD-beeld is haarscherp, met een uitstekend contrast en een meer dan goed schaduwdetail. De volle en warme kleuren spatten van het scherm en brengen de film tot leven. Het beeld is zoals te verwachten vrij van vuiltjes of beschadigingen en ook filmgrain en digitale compressiefoutjes vormen geen probleem. Het Engelse Dolby Digital 5.1 EX-geluid stelt eveneens niet teleur, met een robuuste en dynamische soundtrack en steevast verstaanbare dialogen. De actie en de daarbij horende geluidseffecten zijn mooi geplaatst en situeren je op overtuigende wijze in het midden van de "Clone Wars". De soundtrack komt eveneens goed tot zijn recht en het spoor is vrij van ruis en andere storingen.

EXTRA'S
Regisseur Dave Filoni, monteur Jason W.A. Tucker, producent Catherine Winder en schrijver Henry Gilroy leveren een informatieve en boeiende picture-in-picture audiocommentaar vol met leuke weetjes en anekdotes over het tot stand komen van de animatiefilm. Het is overigens pittig om vast te stellen dat al de onnozele nevenpersonages en de flauwe vondsten zoals de oneliners, nicknames en de humor inderdaad van George Lucas komen. "The Clone Wars: De Niet Vertelde Verhalen" (25 min.) is een informatieve featurette die ons meer inzicht verschaft in de televisieserie die na de film komt. Je krijgt een boel interviews met Lucas en co, maar boeiender zijn de previews van élke episode. Dat is uiteraard eveneens een slimme vorm van cross-promotie van George Luca$! In "De Stemmen van The Clone Wars" (10 min.) neemt Dave Filoni ons mee in de studio, waar je de stemacteurs aan het werk kan zien. Componist Kevin Kiner doet hetzelfde in "A New Score" (11 min.) en verschaft meer tekst en uitleg bij zijn nieuwe muzikale score. Vervolgens is er een fotogalerij met fraaie conceptschetsen en karakterontwerpen en vier weggeknipte scènes (samen een dikke elf minuten  beeldmateriaal). Er zijn voor de release van de film een zestal webisodes op de Star Wars-website geplaatst en die zijn eveneens op deze Blu-ray te vinden. Deze korte featurettes - van elk bijna vier minuten (samen 21 minuten) - handelen over diverse aspecten van het tot stand komen van de karakters: "Het introduceren van The Clone Wars", "Epische strijden", "De Klonen komen eraan", "Helden", "Schurken" en "Anakins Padawan". De coole teaser en de bioscooptrailer zijn eveneens van de partij, net zoals de promo van het gelijknamige videospel. En als laatste kunnen de diehardfans hun kennis testen met de "Hologram Memory"-uitdaging.

CONCLUSIE
Matig en clichérijk animatievervolg op Star Wars: Episode II - Attack Of The Clones, dat mits een aangepast verwachtingspatroon nog best te genieten is als hersenloos actievertier. De Blu-ray van Warner is anderzijds op elk gebied een schot in de roos, met een uitstekende beeldkwaliteit, een levendige soundtrack en een puike selectie bonusmateriaal. Het schijfje huist daarbovenop in een fraai uitgevoerde steelbookverpakking.