De Amerikaanse regisseur Rob Epstein mocht in 1985 een Oscar in ontvangst nemen voor zijn documentaire The Times Of Harvey Milk, een aangrijpend en dramatische verhaal over de eerste openlijk homoseksuele politicus in de Verenigde Staten, een man die opkwam voor gelijke rechten voor homo’s en andere minderheden en die dat met zijn leven moest betalen, net een jaar na zijn verkiezing als districtsafgevaardigde in San Francisco. De moord op Harvey Milk heeft in Amerika niets van haar actualiteit verloren, getuige het feit dat anno 2008 regisseur Gus Van Sant een film draait over zijn leven waarvoor de leden van de Academy in 2009 zes Oscar-nominaties overhadden.     

 

 

The Times Of Harvey Milk is het verhaal over de eerder bedeesde eigenaar van een kleine fotozaak die zich kandidaat stelt voor de gemeenteraad, maar die telkenmale het onderspit moet delven tegen populairdere of financieel sterke figuren. Als de burgemeester van San Francisco beslist om deeldistricten op te richten om de bevolking dichter bij het bestuur van de stad te betrekken, waagt Harvey Milk opnieuw zijn kans. Aanvankelijk voert hij actie tegen hondenpoep op straat, altijd goed voor een opvallende stunt die de aandacht van de media trekt en dus voor veel exposure zorgt, maar allengs gaat zijn aandacht naar serieuzere onderwerpen: zelf homo zijnde, voert hij actief actie tegen de invoering van een wet waardoor homoseksuele en lesbische leerkrachten uit het onderwijs worden geweerd. Aanvankelijk is het succes beperkt, maar gaandeweg overtuigt hij ook andere minderheden, zwarten en inwoners van Aziatische afkomst, want discriminatie treft uiteindelijk alle minderheden, aldus Harvey Milk. Niet lang daarna wordt hij de eerste openlijk homopoliticus van San Francisco. En Milk weegt zwaar op het conservatieve beleid, want hij deinst er niet voor terug tegen de voorzitter van de districtsraad en haar conservatieve medestanders in te gaan. Hij krijgt daarbij de openlijke steun van George Marcone, de burgemeester van San Francisco.

 

 

Een jaar na zijn aantreden wordt Harvey Milk in San Francisco doodgeschoten door Dan White, een voormalig brandweerman en conservatief gemeenteraadslid. White had het wegstemmen van de wet op het onderwijsverbod voor homo’s slecht verteerd en trad af als gemeenteraadslid. Onder de druk van zijn achterban bedacht hij zich, maar Geroge Marcone liet uitschijnen dat hij hem niet opnieuw zou benoemen. White nam zijn pistool, stak een extra lading kogels op zak en schoot ook de burgemeester dood. Het incident veroorzaakte grote beroering in San Francisco en de beelden van de begrafenis van beide slachtoffers zijn ook vandaag nog aangrijpend en indrukwekkend. Dan White kreeg uiteindelijk 5,5 jaar celstraf. De blinde woede die na de uitspraak ontstond, zorgde dagenlang voor rellen in San Francisco omdat men de rechtbank ervan betichtte aan klassenjustitie te doen. Dan White was al op vrije voeten toen Rop Epstein met de voormalige collega’s en vrienden van Milk en Marcone ging praten voor zijn documentaire. Hij woonde ondertussen in Los Angeles omdat men voor zijn leven vreesde indien hij naar zijn thuisbasis terugkeerde. Uiteindelijk deed hij dat toch, omdat zijn vrouw en twee zoontjes nog in San Francisco woonden. Minder dan twee jaar later pleegde Dan White zelfmoord door verstikking in zijn garage.

 

The Times Of Harvey Milk is een omstandige en gedetailleerde documentaire over de figuur van Harvey Milk, over de moed die hij opbracht om tegen de algemene politieke trend in te gaan en zich op te werpen als verdediger van homo’s en andere minderheden. De regisseur praat met zijn vrienden en met zijn politieke medestanders, met journalisten die hem kenden van in het begin of die zich in de loop der jaren door zijn stijl en aanpak lieten overtuigen. Zeldzaam beeldmateriaal over zijn jeugd en zijn vroege jaren, foto’s, krantenknipsels en beelden van zijn begrafenisplechtigheid dienen ter illustratie. Vooral de tv-beelden over het massale straatprotest en de uitvaartplechtigheid, gevolgd door een stille optocht, zorgen voor kippenvelmomenten. Maar bovenal is dit een zeer goed gedocumenteerde film over Harvey Milk en de dingen waar hij voor stond en stierf. Een held. Volgens Time Magazine één van de 100 Amerikaanse iconen van de twintigste eeuw. 

Het beeldmateriaal stamt uit diverse bronnen. De footage is uiteraard getekend door de tijd, maar de interviews van Rop Epstein zijn er een stuk beter aan toe. Er is soms sprake van verkleuring, strepen, witte stippen, etc., maar dit is een historische documentaire, geen feature film. De klank van de interviews is in orde, het historische beeldmateriaal heeft soms geen klank, soms heel slechte klank met onderbrekingen en ruis. De stem van de verteller – Harvey Fierstein (Torch Song Trilogy, 1988) – klinkt warm en duidelijk, maar ook hees en laag, maar altijd netjes.

Bij de extra’s signaleren we een reeks Andere Trailers voor Homescreen-releases.

The Times Of Harvey Milk is een uitstekende documentaire over één van Amerika’s belangrijkste politieke iconen van de vorige eeuw. Omdat hij tot een minderheidsgroep behoorde en omdat hij homo was, heeft Harvey Milk nooit de aandacht van een Martin Luther King of een J.F. Kennedy gekregen, maar daar brengt Gust Van Sant verandering in met zijn bioscoopfilm Milk, gebaseerd op het leven en de politieke carrière van de betrokkene.