FILM
De carrière van agent Jack Mosley (Bruce Willis) kan eigenlijk niet veel lager meer zakken. Wanneer hij 's morgens na een nachtshift op het punt staat naar huis te gaan, krijgt hij van zijn overste nog de opdracht om een gevangen kruimeldief, Eddie Bunker (Mos Def) zestien blokken verderop op de rechtbank gaan droppen, waar hij als kroongetuige om tien uur zijn opwachting moet maken. Wanneer Mosley onderweg even stopt om zijn voorraad whisky bij te vullen, schiet een huurmoordenaar Bunker ei zo na dood. En hij is niet de enige: enkele van Jacks collega's, met op kop zijn ex-partner Frank Nugent (David Morse) hebben zich voorgenomen om Bunker niet levend op de rechtbank te laten arriveren, omdat zijn getuigenis mogelijk héél bezwarend kan zijn voor enkele collega's. Het laatste restje rechtvaardigheidsgevoel in Mosley komt plots bovendrijven, en hij neemt zich voor om Mosley levend en wel op zijn bestemming te krijgen. Maar zestien blokken is ver...

Drie acteurs, elk op hun eigen manier een beetje ondergewaardeerd. Bruce Willis, David Morse en Mos Def in één film. 16 Blocks is een uitstekende actiethriller met een goeie, geleidelijke opbouw, waarin Bruce Willis een heel ander soort politieagent neerzet in plaats John McClane die hij in de Die Hard-franchise \ en na deze film liet zien. Zijn Jack Mosley is niet in één hokje te plaatsen; een actieheld is het zeker niet, moreel onbesproken al helemaal niet - zijn gevangene, Bunker, heeft minder op zijn kerfstok dan hijzelf - maar toch is hij de man die het juiste ding doet op het juiste ogenblik, wat hem kwetsbaar maakt en makkelijker om zich mee te vereenzelvigen. Willis' personage is misschien nog best te vergelijken met diegene die hij in Hostage speelde, maar dan nog eens de scherpe kantjes eraf gevijld. Willis is in de categorie actiehelden nog altijd een beetje ondergewaardeerd, omdat je bij elk van zijn rollen snedige oneliners gaat verkopen die sinds Moonlighting zo'n beetje zijn handelsmerk zijn geworden. Bruce kan echter zeer complexe rollen aan, en dat wordt nogal eens vergeten; zijn rol in deze film is een uitstekend voorbeeld van hoe diep hij onder de huid van zijn personage kan kruipen. In zijn Mosley is er geen greintje humor te vinden, zelfs voor cynisme is er geen plaats meer, Mosley is een wandelend wrak waarbij je je afvraagt hoe het mogelijk is dat een lever als de zijne medisch tot dergelijke experimenten kan worden uitgerokken. Antiheld zijn siert hem, vooral tegenover de altijd keurig afgeborstelde David Morse, de koning van de bijrol, een pragmatische agent die meer dan eens de grens van het toelaatbare overschrijdt, een soort van Vic Mackey maar dan één zonder geweten. Je verwacht bij deze film enkele interessante confrontaties tussen de twee, en die komen er ook. Mos Def (The Hitchhiker's Guide To The Galaxy) lijkt op het eerste gezicht een altijd maar doorratelend crimineeltje, maar de man is filosofisch diepzinnig beslagen, en vult prima Mosley aan: de twee kunnen duidelijk wat van elkaar leren: Mosley dat er nog ergens anders hoop is te vinden dan op de bodem van een whiskyfles, en Bunker dat simpele dromen daar te vinden zijn waar je ze het minst verwacht. Maar verwacht je in 16 Blocks niet aan een intens spiritueel drama: de voornaamste elementen die de film orneren zijn toch nog altijd schietpartijen met een open kredietlijn voor de aanschaf van munitie, spectaculaire achtervolgingen met als hoofdattractie een klemgereden bus vol gijzelaars, en nog meer van dat fraais... Het is de verdienste van Donner dat hij naast al die actiegeweld toch nog een min of meer consistent verhaal heeft weten verzinnen en hij de acteurs voldoende tijd geeft om hun personages uit te diepen.

BEELD EN GELUID
Zware sancties dringen zich op. Dachten we dat we met Blu-ray eindelijk van de vermaledijde pan&scan-praktijken verlost waren? Think again. Het beeld is bijgesneden van het oorspronkelijke bioscoopformaat 2.40:1 naar het beeldvullende 1.78:1, wat niet noodzakelijk betekent dat er links en rechts beeld ontbreekt (soms is er boven en onder wat extra te zien), het betekent wel dat de compositie die regisseur Donner voor ogen had compleet naar de knoppen is. Jammer, want voor de rest mag het beeld wel gezien worden, niet bijzonder scherp of kleurrlijk, maar een goeie transfer die niet moet onderdoen voor de gemiddelde kwaliteit die we te beoordelen krijgen. De algemene teneur van de film is nogal donker, een voldoende contrast vertoont in de schaduwrijke omgevingen toch altijd genoeg detail. De disk is voorzien van een DTS-HD Master Audio 5.1 en een Dolby Digital 5.1-track die allebei duchtig worden aangesproken tijdens de vele actiescènes, waarbij de DTS-track iets meer detaillering en subtiliteit vertoont. Helaas moeten we hier ook voor beide een rode kaart uitdelen, omdat het beeld zonder aanwijsbare reden is omgezet naar een PAL-transfer, waardoor dus de beruchte 4% versnelling, waar we dachten op Blu-ray verlost van te zijn, de kop weer opsteekt. Hierdoor klinkt vooral de muziek af en toe vals. Bij dvd kunnen we dit nog vergeven als zijnde niet anders mogelijk door de gebruikte standaarden, bij Blu-ray bestaat de mogelijkheid om dit te vermijden, meer nog, het wordt op 99 % van de disks effectief zo gedaan. Hier dus niet, en dat kost punten!

EXTRA'S
Het goeie nieuws is dat er redelijk wat extra's op deze schijf te vinden zijn, het slechte nieuws is dat ze geen moer waard zijn. Wie het oorspronkelijk einde van de film maar melig vindt, kan kiezen voor een alternatief einde (11 min), met dan nog eens 7 minuten aan credits als bladvulling. Op acht Nederlandstalige tekstschermen vind je de liner notes die eigenlijk in een boekje bij de film zouden horen, wat bij producenten van schijfjes blijkbaar als te duur wordt ervaren. Verder krijgen we nog een 2 minuten durende trailer, en onwaarschijnlijk voor een technologie waarbij bladwijzers in de specificaties zitten, ook de gevreesde filmclips - gewoon fragmenten die nog eens een tweede keer worden herhaald - zijn terug (6 min.)! Heel raar daarbij is dat deze wel in het juiste beeldformaat staan. Tien foto's zijn blijkbaar al voldoende om over een fotogalerij te kunnen spreken, en tot slot vinden we een kwartier aan (promotionele) interviews met cast en crew en twintig minuten aan b-roll terug.

CONCLUSIE
We hebben het schijfje nog eens uit het toestel genomen, en ja hoor, het is een Blu-ray en geen dvd. Als er nu nog iemand van Dutch Filmworks hetzelfde inzicht zou krijgen, zouden er misschien volgende keer geen derderangstransfers met verkeerde snelheid, verkeerd beeldformaat en compleet foute extra's op de markt komen.