FILM
De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2000 zijn de geschiedenisboeken ingegaan als de meest gecontesteerde ooit. Dat had niet zozeer te maken met het charisma van de kandidaten - George W. Bush en Al Gore - maar wel met de vaudeville die zich afspeelde in de cruciale staat Florida. Wie in deze staat won, zou het presidentschap binnenhalen, was voordien al gezegd, maar dat het zo'n millimeterspurt zou worden, had niemand kunnen voorspellen. De grote Amerikaanse zenders maakten er bovendien een soepje van door op basis van exitpolls eerst Gore en dan Bush tot winnaar in Florida uit te roepen, om dan te concluderen dat de race te close was om te voorspellen. Gore zelf moest een tweede telefoontje plegen naar Bush om zijn eerste gesprek - waarin hij zich gewonnen gaf - ongedaan te maken. Dat was in de nacht van 7 op 8 november. Pas vijf weken later, op 12 december, zou de verkiezingsuitslag geformaliseerd worden. Maar niet voordat zowel Democraten als Republikeinen hun uiterste best hadden gedaan om het verkiezingsproces van de Verenigde Staten tijdelijk van alle credibiliteit te spenen.

Al bij al is het nog verrassend dat het zo lang heeft geduurd eer er een (tv-)film gemaakt is over die vijf dolle weken, want weinig verhalen bieden tegelijkertijd zoveel drama en zoveel gitzwarte humor. Recount schippert daardoor voortdurend tussen spanning en ontspanning, tussen farce en documentaire. Het meeslepende scenario van Danny Strong (vooral bekend als übernerd Jonathan uit Buffy The Vampire Slayer) kiest als protagonist Ron Klain, een uit de gratie van Al Gore gevallen lobbyist, die na de warrige kiesslag de taak krijgt een strategie uit te stippelen om de Democraten in het Witte Huis te krijgen. Hij is hierbij niet vies van vuil spel, maar heeft de grootste moeite om alle Gore-supporters daarvan te overtuigen. Vooral de zachte diplomatieke aanpak van Warren Christopher en uitschuivers van running mate Joe Lieberman bemoeilijken de vraag tot hertelling van de stemmen. Bovendien heeft Klain in James Baker een meedogenloze tegenstander in het Republikeinse kamp. De jacht op gedeukte kieskaarten en hangende papiersnippers doet de race nu eens in het voordeel van Bush, dan weer in dat van Gore overhellen, maar tijdsdruk hangt als een zwaard van Damocles boven beide partijen.

Hoe het allemaal afliep, weten we anno 2009. Je zou dus denken dat van spanning geen sprake kan zijn in Recount. Niets is echter minder waar. Net omdat het debacle van Florida zoveel onverwachte wendingen kende - en weinig kijkers nog zullen weten waar en wanneer de laatste spijker in Gore's electorale doodskist geslagen werd - neem je gemakkelijk plaats in een rollercoaster van emoties, die af en toe zelfs de hoop op een Democratische overwinning verrassend reëel maakt. Op dat vlak vertoont de prent heel wat raakvlakken met die andere politieke film waarvan de uitkomst al voor de begingeneriek vaststaat, All The President's Men. Recount bereikt dan wel niet de genialiteit van Pakula's film, maar is anderzijds wel lichter verteerbaar, waardoor deze HBO-productie toch een diepe indruk nalaat. Het script volgt niet slaafs de werkelijkheid, maar geeft toch het gevoel van een documentaire, wat nog versterkt wordt door de nerveuze fly-on-the-wallregie van Jay Roach en een montage die fictie en échte journaalbeelden naadloos met elkaar verweeft. Misschien had de film nog beter gewerkt als de satire dat beetje meer over the top was gegaan, maar dat is muggenziften op een dijk van tv-film.

Zoals we van HBO gewoon zijn, bulkt de cast van de fantastische acteurs. Kevin Spacey heeft het voorbije decennium nauwelijks een blik gegund op het immense talent dat hij in de jaren negentig tentoonspreidde, maar in Recount is de acteur terug! Zijn Ron Klain is hem op het lijf geschreven: een ambitieuze, lichtjes arrogante man die door zijn charme een kamer vol mensen kan enthousiasmeren. Een al even grote klasbak blijkt antagonist Tom Wilkinson te zijn die niet zozeer een imitatie van James Baker ten beste geeft, maar een door de wol geverfde politicus gestalte geeft. Hoewel de twee slechts één scène delen - waarin ze niet eens elkaar van repliek dienen - is het gevecht om de macht tussen Spacey en Wilkinson om duim en vingers af te likken. Laura Dern maakt een hilarische karikatuur van Katherine Harris, de minister verantwoordelijk voor de kiesslag in Florida, John Hurt imiteert Warren Christopher uitstekend en Denis Leary krijgt veel te weinig schermtijd als een medestander van Ron Klain. Ook Bob Balabans rol is niet meer dan een veredelde cameo. Ed Begley Jr. excelleert in een nevenrol als de dyslexische advocaat die het goede verloop van de kiesverrichtingen aanklaagt bij het Hooggerechtshof.

Recount zal her en der wel een loopje nemen met de geschiedenis - is Hollywood immers niet ultraliberaal? - maar al bij al biedt de film een fascinerend inzicht in een van de belangrijkste politieke gebeurtenissen van de voorbije tien jaar. De prent lijmt je vast op het puntje van je stoel dankzij een uitgekiende, contrasterende montage en een tempo dat je nooit de kans geeft om je te vervelen. Wie nu écht de winnaar was in Florida zullen we wel nooit weten: Recount eindigt treffend met een beeld van duizenden archiefdozen met stemformulieren, cfr. het magazijn op het einde van Raiders of the Lost Ark en eindeloze stapels memorabilia in het huis van Charles Foster Kane. Wat we wel kunnen zeggen is dat in een competitie tussen Recount en andere recente tv-films een hertelling nooit nodig zou zijn. Daarvoor is het klasseverschil te groot.

BEELD EN GELUID
Van een film die nog geen half jaar oud is, mag je een vlekkenloze transfer verwachten en die krijg je ook: heldere kleuren, geen printbeschading te bekennen en zonder problemen met contrast of zwartniveaus - hoewel de eeuwige zon van Florida daar uiteraard ook wat toe bijdraagt. De soundtrack staat als een 5.1-spoor op de disk, maar maakt voornamelijk gebruik van de voorste boxen. Dialogen klinken kristalhelder, dynamiek ontbeert het de track wel af en toe.

EXTRA'S
De voornaamste extra is ongetwijfeld een goed Audiocommentaar van regisseur Roach en scenarist Strong, waarin heel wat anekdotes passeren en de passie van beide voor het project duidelijk naar voren komt. Twee featurettes brengen acteurs uit de film in contact met het personage dat ze spelen. Noch A Conversation between Kevin Spacey and Ron Klain (7 min.), noch Between Bob Balaban and Ben Ginsberg (5 min.) leveren echter vuurwerk op. Afrondend bevat de schijf een weinig inzichtelijke making of: The True Inside Story of the 2000 Presidential Election (8 min.).

CONCLUSIE
Recount is zowel bijtende satire op als een inzichtelijk relaas van de vaudeville omtrent de Amerikaanse stembusslag in 2000. Prima acteerprestaties, een uitmuntend scenario en een roemenswaardige montage maken dit tot een van de meest entertainende én leerrijke films van het voorbije jaar. Beeld en geluid scheren bovendien hoge toppen op dvd, hoewel de bonussectie mager uitvalt.