FILM
De politie zoekt zich suf naar een seriemoordenaar die door de pers de Tooth Fairy wordt genoemd. Bij gebrek aan verdere aanwijzingen halen ze er ex-profiler Will Graham (Edward Norton) bij. Graham heeft zich bij de politie teruggetrokken nadat hij de notoire kannibaal Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) heeft weten te arresteren, maar hij is uit het avontuur niet geheel fysisch en psychisch ongeschonden gekomen. Lecter werkte eertijds als gerechtsexpert nauw samen met Graham, en hij houdt ervan zijn slachtoffer kleine beetjes informatie toe te strooien, intussen op een perverse manier proberend Wills privégegevens te pakken te krijgen en door te geven aan de Tooth Fairy om hem alsnog de rekening door te schuiven voor het feit dat hij hem heeft weten te vangen. Zeg maar gerust dat het om een erezaak gaat: wie van de twee, Lecter of Graham, is uiteindelijk de slimste?

Ergens anders in de stad volgen we de seriemoordenaar zelf, Francis Dolarhyde (Ralph Fiennes), in zijn zieke, van waanzin doorstoken redeneringen, op zoek naar een nieuw slachtoffer. Hij is bijzonder gevoelig over zijn hazenlip en zijn correctieve mondprothese, alhoewel hij er voor de rest best als een nette sterke kerel uitziet. Hij zoekt duidelijk een nieuw slachtoffer, en vindt die in Reba McClane (Emily Watson), een blinde vrouw die in één van de fotolabo's werkt waar Dolarhyde de machines regelmatig komt onderhouden. En Reba ziet daardoor niet dat Dolarhydes huis één groot schrijn is voor zijn overleden grootmoeder,die hem mentaal terroriseerde, waarbij hij hoopt dat hij door de verschillende gruweldaden die hij pleegt het gewone menselijke ras zal overstijgen en "iets beters" worden. Reba is alvast niet zijn klassieke modus operandi. Reba is eigenlijk de vrouw die hem past: want ze ziet wegens haar visuele handicap zijn verminking niet, kan desondanks doordringen tot de diepere Dolarhyde. In werkelijk zit dankzij het gedreven speurwerk van Will Dolarhyde danig op het spoor, en eens dat blijkt dat Graham bovenaan de dodenlijst staat, besluit hij om als lokaas te dienen. Waarbij hij zich moet afvragen met welke valse identiteit hij Dolarhyde naar zich moet lokken. Dolarhyde is intussen in discussie geraakt met een hersenschim van zijn "grootmoeder" die als een stem in zijn gedachten haar kleinzoon terroriseert en kleineert, en de inzet is Reba. Bij Francis knapt er iets, en in een geweldigge confrontatie tracht Dolarhyde zijn demonen te bezweren.: hij steekt het huis in brand, maar zijn lijk is nergens terug te vinden. Dat Graham toch maar voorlopig even uit de buurt van Dolarhyde blijft, lijkt een verstandige zet...

Will: I thought you might enjoy the challenge. Find out if you're smarter than the person I'm looking for.
Hannibal: Then, by implication, you think you're smarter than I am, since it was you who caught me.
Will: No, I know I'm not smarter than you.
Hannibal: Then how did you catch me?
Wil: You had... disadvantages.
Hannibal: What disadvantages?
Will: You're insane.

Red Dragon is de remake van Michael Manns Manhunter, en is blijkbaar enkel gemaakt om na het megasucces van The Silence Of The Lambs en het iets bescheidener succes van Hannibal Anthony Hopkins nog één keer in de huid van de intussen wereldvermaarde menseneter te laten kruipen. Maar er is meer. De visuele, neo-gothische stijl die wordt gehanteerd in de twee laatstgenoemde films sluit inderdaad niet aan bij Manhunter, alhoewel ik zeker geen slecht woord over die film over mijn lippen kan krijgen. In verhouding met Manhunter en het originele boek van Thomas Harris krijgt Hopkins meer schermtijd toebemeten, waarbij hij zijn gestoord ding kan doen, en worden onlosmakelijk met de mythe verbonden objecten zoals zijn hockeymasker nog eens uit de kast gehaald. Chronologisch past de film vóór The Silence Of The Lambs, en toont ons onder meer in de openingsscène hoe special agent Will Graham er met een behoorlijke dosis geluk en een hint in een kookboek in slaagt om Hannibal in te rekenen, net op het moment dat hij op het punt staat het volgende hors d'oeuvre op het menu te worden. Hannibal is in deze film ook weer de sadistische maniak uit Silence Of The Lambs, en niet langer de semi-komische persiflage op zichzelf die hij in Hannibal wel een beetje geworden was. Hannibal straalt in deze film woede en frustratie uit omdat hij, ondanks het feit dat hij zichzelf als het grootste genie van zijn tijd ziet, toch is kunnen gepakt worden.

Naar verluidt begaf Anthony Hopkins zich bij de première van Hannibal anoniem in het publiek, om vervolgens een willekeurige dame uit haar vel te laten schrikken door plots op haar schouder te tikken en met zijn gekende Lecter-intonatie te vragen: "Are you enjoying the movie?" Om maar te zeggen: Hopkins kan de rol van Hannibal Lecter intussen aan-en uitdoen als een paar handschoenen - en laat zich daar ook vorstelijk voor betalen. Zijn terugkeer naar de rol die hem naam en faam en een Oscar heeft bezorgd kost hem geen centje pijn, en hij amuseert zich blijkbaar nog steeds rot als Lecter. Waarmee we zeker niet willen gezegd hebben dat hij op routine alleen speelt: Lecter is nog steeds één van de meest fascinerende misdadigers die ooit op het witte doek te zien zijn geweest, en alleen al de blik in zijn ogen wanneer hij in een kookboek een recept voor zwezeriken aan het lezen is, is de prijs van een cinematicket waard. Het is alleen een beetje spijtig dat zijn alomtegenwoordige présence de andere acteurs een beetje naar de achtergrond drukt.

De aandacht verschuift pas gaandeweg in de film naar de nog veel erger gestoorde Dolarhyde, die magistraal wordt gespeeld door Ralph Fiennes, die, erg ongewoon voor een Amerikaanse productie, blijkbaar geen enkel probleem heeft met frontaal naakt rond te huppelen. Fiennes is daarbij niet alleen zo gestoord als een televisieantenne op de noordpool, zijn lichaamstaal, waarbij hij zowel pronkt met een massieve bundel spieren als ineenkrimpt bij de gedachte aan zijn hazenlip, spreekt boekdelen. In sommige scènes jaagt hij zelfs de kijker meer de stuipen op het lijf dan Hannibal, van wie we de trekjes na drie films nu wel kennen. De scène waarin hij Freddy Lounds (Philip Seymour Hoffman) martelt is bijvoorbeeld enorm intens, en werkt naar een climax toe die je wel verwacht, maar die uiteindelijk toch als een verrassing komt. Ook de rol van Emily Watson, die zowel een teer kasplantje als een hard seksueel roofdier kan verenigen met de rol van blinde vrouw, verdient een lofbetuiging. Wie een beetje verloren loopt in de cast is Edward Norton, wiens Will Graham een beetje het duistere, ontaarde trekje mist dat hij ongetwijfeld heeft aangekweekt om zich in te leven in de gedachtengang van een seriemoordende maniak.

De grootste verrassing is echter dat regisseur Brett Ratner zich na het draaien van flutkomedies genre Rush Hour zich zo vol overgave op het thrillergenre heeft weten te storten. Waarbij we onmiddellijk bij moeten onderstrepen dat de visuele stijl die hij voor deze Red Dragon hanteert grotendeels is afgekeken de stijl die Jonathan Demme patenteerde voor Silence Of The Lambs. Na deze film zou voor Ratner onder meer nog X-Men 3 The Last Stand en het producentschap van Prison Break volgen, wat toch wel een trendbreuk in 's mans carrière aangeeft. En alhoewel met de film inderdaad soms krampachtig wordt geprobeerd om de bliksem tweemaal op dezelfde plaats in te laten slaan, is Red Dragon, los van Silence Of The Lambs, toch wel een deftige thriller op zijn eigen merites geworden, alhoewel de beide plots een schaamteloos doordrukje van elkaar zijn - FBI-agent zoekt de hulp van gevangen psychopaat om een nóg grotere psychopaat bij de lurven te vatten - en u zelf mag kiezen (Red Dragon was het eerste boek, Silence Of The Lambs de eerste film) welk van de twee de kopie is. Alledrie de films, Red Dragon, Silence Of The Lambs en Hannibal zijn brutaal en gestoord, zeker niet geschikt voor mensen die snel last hebben van hun maag, en alleen het feit dat er (op dvd) een trilogy box op de markt is terwijl de rechten voor de drie films bij een compleet andere filmmaatschappij zitten (respectievelijk Universal, Fox en Sony), kenschetst de verwevenheid ervan. Met de tijd zullen de films ook wel worden gezien als een klassiek driedelig toneelstuk met een begin, een midden en een einde. Red Dragon is op zichzelf echter een meer dan bekijkbare thriller die op zijn eigen merites kan overleven.

BEELD EN GELUID
Ondanks de groezelige sfeer van de film is de beeldtransfer van deze Red Dragon zonder meer excellent. Bloed ziet er altijd een beetje donkerder uit bij maanlicht, om doctor Lecter te parafraseren, en we kunnen daar met een gerust hart aan toevoegen dat het er nog allemaal een beetje realistischer uitziet op een highdefinitionformaat. Printbeschadigingen of compressie-artefacts zijn helemaal niet te vinden. Ondanks de donkere sfeer is de scherpte optimaal en is het beeld niet echt soft te noemen; kijk bijvoorbeeld maar eens naar de neonreclame van de fotowinkel Chromalux, waarbij er niet het minste spoor van colour bleeding te zien is. Wat ons echter het meest heeft overtuigd is de goede kwaliteit van de Engelse DTS-HD MA geluidstrack. In de openingsscène, waarin Hannibal een klassiek concert bijwoont en danig geënerveerd geraakt door een valsspelende dwarsfluitspeler, is het instrument door de zeer wijde spreiding er duidelijk uit te pikken. De wijde surroundervaring blijft voor de rest van de film aangehouden: de echos in het grote, eenzame huis van Dolarhyde, het kraken van het houtwerk, de galm in de trainingzaal waar Hannibal dagelijks een rondje mag gaan lopen, alles klinkt zeer zuiver en natuurlijk. De subwoofer wordt een paar keer tot actie aangemaand wanneer Hannibal plots uithaalt of wanneer er eens een gebouw in de lucht vliegt. De gehele atmosfeer past bij een film waarvan de voornaamste ambitie het toch klaarblijkelijk is om de kijker een paar keer de gordijnen in te jagen van de angst, wat aardig lukt.

EXTRA'S
Ook Fox heeft The Silence Of The Lambs toevertrouwd aan het Blu-rayformaat, maar heeft, in tegenstelling tot de Amerikaanse versie, de film in zo'n schabouwelijk slechte versie uitgebracht, waarbij al het bonusmateriaal van de dvd is onder de mat geveegd, dat de verantwoordelijke hiervoor gerust wat ons betreft op een avondje kookles met Hannibal Lecter - vandaag: hersentjes in eigen nat - mag getrakteerd worden. Universal heeft echter diezelfde fout niet gemaakt, en de Blu-ray herneemt essentieel al het bonusmateriaal van de 2-disk dvdversie.

De film bevat om te beginnen twee commentaartracks. In de ene vertellen regisseur Brett Ratner en scenarist Ted Tally hoe ze de film hebben benaderd op een manier waarop ze redelijk trouw wilden blijven aan het werk van Thomas Harris. De tweede commentaartrack is eigenlijk een geïsoleerde muziekscore waarbij we de film te zien krijgen met alle dialogen en geluidseffecten eraf gestript en enkel nog de muziek van Danny Elfman overblijft. In de stille momenten komt Elfman dan zelf aan het woord en hij vertelt over zijn composities. Uiteraard is er bij het maken van een film van dit kaliber een hoop materiaal op de montagetafel gesneuveld; we krijgen zeven verwijderde (5 min.), vier alternatieve (5 min.) en drie uitgebreide (2 min.) scènes, gepresenteerd met optioneel commentaar, waarbij geen van de scènes echt opvalt doordat die in de film ontbreekt of juist niet. De documentaire "Making Of Red Dragon" (14 min.) is een opgepimpte elektronische persmap waarbij de klemtoon (te) zeer ligt op filmfragmenten. De documentaire "A director's journey: The making of Red Dragon" (39 min.) opent op de red carpet-première van Red Dragon, waarbij regisseur Brett Ratner vertelt dat een man met een handheldcamera hem al een jaar aan het volgen is. Dit is de voorzet voor het resultaat van het op de voet volgen van Ratner te tonen, een intieme schets die begint bij het pre-productieproces, ons verder meeneemt naar de setbouw en de casting, dan het eigenlijke filmen overloopt, en eindigt bij de voornoemde première. Deze featurette is veruit het beste van het hele pakket. In de documentaire "Visual Effects" (4 min.) zien we een klein dozijn scènes voor en na postproductie in split-scene modus. "Screen And Film Tests" (12 min.) neemt ons met de fotografie-expert Dante Spinotti mee die aan de hand van enkele beelden uitlegt hoe hij onder meer de belichting en het in beeld brengen van Ralph Fiennes' tatoeage voor elkaar heeft gekregen. Uiteraard moet ook de ster van de film nog eens uitgebreid aan het woord komen: in "Anthony Hopkins: Lecter And Me" (4 min.) vertelt de acteur hoe hij zich meticuleus voorbereidt op de rol, waarom hij die geaccepteerd heeft en hoe het komt dat de sadistische kannibaal zich heeft weten te ontpoppen tot een publiekslieveling. In de "Makeup Application" (1 min.) wordt redelijk expliciet getoond hoe de stukken spiegel in de ogen van de slachtoffers van Dolarhyde worden aangebracht. Misschien is het voor de gevoelige zielen onder ons beter dat de featurette nog geen minuut duurt. De documentaire "The Burning Wheelchair" (4 min.) is essentieel een b-roll waarin we zien dat de scene waarin Philip Seymour Hoffman wordt afgemaakt op redelijk ambachtelijke wijze tot stand is gekomen, met een stuntman en niet met CGI-effecten. In "The Leeds' House Crime Scene" (4 min.) komt een consultant van de politie ter plaatse om onder meer te zeggen in welke richting de bloedspatten moeten liggen; de bijdrage illustreert wel de fascinatie van de makers voor het detail. Hierna volgen 4 Storyboards to final feature comparisons (9 min.), waarin we in split screen de storyboards ter vergelijking te zien krijgen. De laatste documentaire, "FBI Profile: Inside The Mind Of A Serial Killer hosted by John Douglas" (8 min.) vertelt de echte FBI-profielschetser John Douglas hoe profiling in zijn werk gaat, en naast enkele echte seriemoordenaars als Charles Manson maakt hij een profiel op voor de fictieve killer Hannibal Lecter. De in en in treurige en traumatische jeugd van de dokter krijgt U nog eens te lezen in de text only-feature Lecter's FBI file and life history; hou uw zakdoek al maar vast gereed. Als uitsmijtertje krijgen we nog een geluidloze kortfilm van Brett Ratner (4 min.) te zien dat hij als student gedraaid heeft waarin een jong koppeltje een romantisch dineetje houdt dat niet echt uitdraait als verwacht.

CONCLUSIE
Red Dragon is alleszins een essentieel onderdeel om uw Hannibal Lecter-collectie volledig te maken. In tegenstelling tot The Silence Of The Lambs is de Blu-ray wél de moeite waard op gebied van bonusmateriaal.