FILM
Ergens in New York worden er jonge katjes verkocht; op het einde van de dag blijft het katje Oliver (Joey Lawrence) als enige achter. Door toedoen van de hond Dodger (Billy Joel), die hij ongewild helpt om een hotdogkraam te beroven, komt Oliver terecht in een bende straathonden, waaronder de hyperkinetische chihuahua Tito (Cheech Marin), de flegmatieke bulldog Francis (Roscoe Lee Browne), de niet al te snuggere Deense Dog Einstein (Richard Mulligan) en het ondernemende teefje Rita (Sheryl Lee Ralph). Hun eigenaar, Fagin (Dom DeLuise) is een arme sukkel die door zijn schuldeiser, de rijke Sykes (Robert Loggia) op een nogal dringende wijze wordt aangemaand zijn schulden af te lossen, als hij het verdere ongeschonden gebruik van al zijn ledematen op prijs stelt tenminste. Waar Sykes het aan de stok heeft met Fagin, schoppen zijn twee dobermannen, Roscoe (Taurean Blacque) en DeSoto (Carl Weintraub) keet bij Fagins honden. Fagin heeft geen andere keuze dan zijn honden in te zetten om middels een stukje toneel goedgelovige chauffeurs op te lichten. Oliver komt zo in handen van Jenny (Natalie Gregory), een jong meisje van rijke afkomst, dat haar ouders voortdurend moet missen omwille van hun werkverplichtingen. Jenny ontfermt zich over het katje, tot zeer groot ongenoegen van de poedel des huizes, Georgette (Bette Midler). De honden van Fagin zetten een reddingsoperatie op touw om Oliver te "bevrijden", alhoewel die het bij Jenny best naar zijn zin heeft. Sykes ziet echter zijn kans schoon om Jenny te ontvoeren.

Midden jaren '80 probeerde Disney wat vernieuwing in z'n tekenfilms te brengen, en sloeg de studio met The Black Cauldron zowaar het fantasystraatje in voor wat één van de meest atypische Disneyfilms ooit zou worden. In dit era moet je deze film situeren; deze 27e Disney-classic, Oliver & Co, was één van de laatste films uit de Disneystal vooraleer Alan Menken begin jaren '90 het roer van de studio radicaal omgooide, ook al omdat films als deze de verwachtingen op zakelijk gebied niet helemaal inlosten. De film is wel een zich érg veel vrijheden permitterende adaptatie van het boek Oliver Twist van Charles Dickens, naar goeie Disneygewoonte geprojecteerd als dierenfabel, maar omwille van de absolute ongeschiktheid van het originele boek voor een te jong publiek grondig verkapt. I'm Not Fucking Lassie zingt één van de personages, en één van de verwijten die de honden elkaar naar het hoofd slingeren wordt zonder blikken of blozen bij de ondertiteling vertaald als kakmadam. Commercieel was Oliver & Co. bezwaarlijk een succes te noemen, ondanks de aanwezigheid van (en de liedjes door) sterren als Billy Joel en Bette Midler. Nu zijn de liedjes in deze prent nogal jazzy en bezwaarlijk meezingers te noemen. Maar ook op artistiek gebied schort er wat aan de film. De tekenstijl doet erg aan die van The Aristocats denken, maar daar houdt de vergelijking dan ook op. De manier waarop in deze prent dieren worden getekend is bezwaarlijk vernieuwend te noemen, en hier en daar zie je in de achtergrond zelfs honden als Pongo uit 101 Dalmatians opduiken, alsof het schetsenboek met honden uitgeput was. Ook zijn de verschillende (dieren)karakters te talrijk, te stereotiep, en 70 minuten is absoluut te kort om dan de personages ook maar enige diepgang mee te geven. Zo ontbreekt in deze prent absoluut een geloofwaardige schurk, een troefkaart die films als 101 Dalmatians uit de middelmatigheid haalde. Het verplaatsen van het verhaal naar New York (in het openingsshot zijn zowaar de Twin Towers nog te bewonderen) doet afbreuk aan de universaliteit ervan, en ook dat heeft het geheel geen goed gedaan. De hoofdpersonages krijgen op sommige ogenblikken revelaties waarin ze tijdens gezongen nummers zonder aanwijsbare reden toeristische trekpleisters van New York beginnen te bezingen. Op het einde van de film wordt het scenario bovendien een melige warboel die nog weinig of niets met Charles Dickens' oeuvre te maken heeft. Critici bestempelen deze prent al wel eens als de slechtste Disney aller tijden, maar dat is lichtelijk overdreven. De meerwaarde voor volwassenen is echter wel bijzonder ver te zoeken.

BEELD EN GELUID
Ten opzichte van de vorige versie is het beeld een stuk beter geworden: een digitale kuisbeurt drong zich op, en werd uitgevoerd, alhoewel het nog steeds spijtig is dat Disney artificieel onderscheid maakt tussen wat zij Diamond- of Platinum-waardige titels vinden en wat het publiek daarvan denkt. Deze versie is qua beeld echter duidelijk fijner: de kleuren zijn helder en levendiger, vooral de scènes met wat meer duistere sferen, zoals de zoektocht in de haven, hebben een stuk beter contrast, en de digitale foutjes die op de vorige versie toch niet helemaal verdwenen waren, zijn nu uiterst minimaal geworden. Qua geluid is het vooeal de subwoofer die veel actiever bij het verhaal wordt betrokken, zoals in de scène in de metro; ook de atmosfeergeluiden van het bruisende New York zijn niet dadelijk geweldig, maar wel subtiel genoeg om de sfeer van de stad te recreëren.

EXTRA'S
De extra's van de vorige versie werden overgenomen en er werden een paar extraatjes aan toegevoegd. In plaats van alleen het bonuscartoonfilmpje Puss Cafe, (7 min.) met een beeldkwaliteit die overeenstemt met de leeftijd, wordt er nog een tweede cartoon, Lend A Paw (8 min.) tegenaan gesmeten. Beide hebben ze als gemeenschappelijk thema, dat ook nog eens aansluit met dat van de film, dat het over een hond gaat, in dit geval tweemaal het Disneyicoon Pluto, die met katten te maken krijgt, de ene keer al wat vriendelijkere exemplaren dan de andere. De documentaire "The making of Oliver And Co" (5 min.) is wat de rest betreft nog het minst triviale, het anderhalve minuut durende filmpje "Disney's Animated Animals" is een schaamteloze plug waarin alleen maar wordt gezegd dat Disney weer eens een film met dieren heeft geproduceerd. De intrinisieke waarde hiervan komt gevaarlijk dicht bij het absolute nulpunt. De informatie wordt nog aangevuld met een statische pagina met filmtrivia, twee karaokeclips, een 14 pagina's tellend schetsboek en vier trailers.

CONCLUSIE
Oliver & Co. is zeker niet de volgende kandidaat om in de Platinum-, Diamond- of hoe ze nu ook tegenwoordig mag heten-reeks uitgebracht te worden. Het beeld is ten opzichte van de vorige release verbeterd.