In 1964 mocht Vittoria De Sica (opnieuw) de Oscar voor Beste Buitenlandse Film in ontvangst nemen voor Matrimonio All’Italiana en werd Sophia Loren (eindelijk) vereerd met die voor Best Actrice in een Hoofdrol. Een terechte bekroning, want het evenwicht tussen scenario, verfilming, montage en acteerprestaties is in deze productie zo goed als perfect en wat meer is: Matrimonio All’Italiana blijft tot vandaag een zeer bekijkbare film wegens een niet kapot te krijgen thema en een zorgvuldig gedoseerde dramatisering. Opnieuw zijn Marcello Mastroianni en Sophia Loren aan zet en is het Sophia Loren die de sterren van de hemel speelt. Marcello Mastroianni zien we in een paar memorabele scènes, maar tegen het verwoestende talent van Loren is hij nauwelijks opgewassen. Dat talent zou hij pas later demonstreren in scenario’s die hem meer ruimte en meer vrijheid geven.

 

 

Hoewel de neorealistische toon ook in deze film doorschemert, heeft De Sica een hele weg afgelegd sinds zijn zwart-witmeesterwerken Ladri Di Biciclette en Umberto D., heeft z’n scenarioschrijver Eduardo de Filippo z’n kijk op vrouwen en de wereld bijgestuurd en wordt de verhalende en beschrijvende toon in Matrimonio All’Italiana vervangen door intense karakterstudies, geloofwaardig drama en een zeer realistische en eigentijdse aanpak die breekt met de dromerige en idealiserende sfeer van z’n eerdere werk. Hoofdpersonage Filumena Marturano wordt in eerste instantie nog opgevoerd als een goedkoop hoertje dat zich de verwennerij door Domenico Soriano om praktische redenen laat welgevallen, later groeit ze uit tot een sterke zakenvrouw die haar lot in eigen handen neemt en zijn overspelige en lafhartige gedrag niet langer tolereert, waardoor een breuk onafwendbaar wordt.

 

 

Sophia Loren bouwt in Matrimonio All’Italiana voort op het personage Adelina Sbaratti uit Ieri, Oggi, Domani, maar wat een verrassing als blijkt dat ze niet meer de geile en heetgebakerde huissloof is, maar een vrouw die haar verantwoordelijkheid ernstig neemt en die niet meer tevreden is met een oplossing die haar uiteindelijk geen stap vooruit helpt. Filumena Marturano heeft besloten dat ze – ondanks haar  beruchte verleden – een dame wil worden en wanneer haar minnaar Domenico Soriano haar na twintig jaar nog altijd niet te huwelijk heeft gevraagd en liever ingaat op de attenties van het meisje aan de kassa in één van zijn winkels, simuleert ze een dodelijke aandoening om hem als nog te dwingen om aan haar doodsbed de huwelijksformule uit te spreken. In een lange flashback zien we hoe hij haar leerde kennen en hoe hun relatie gedurende de voorbije twintig jaar verliep, met lange afwezigheden van zijn kant wegens zgn. beroepsactiviteiten in het buitenland en hoe zij al die tijd zijn zakelijke belangen behartigde terwijl ze minstens een deel van de tijd in het huis van lichte zeden aan de slag bleef omdat hij het niet nodig vond haar een fatsoenlijke onderdak te bieden. Uiteraard komt Filumena’s bedrog uit en neemt Domenico een advocaat in de arm om de scheiding wegens oplichting te laten uitspreken.

 

Daarmee lijkt de zaak beslecht, maar dan introduceert De Sica een nieuwe flashback vanuit het standpunt van Filumena en wat blijkt? Zij heeft een geheim dat ze al die tijd voor Domenico verborgen heeft en precies op het moment dat ze haar koffers heeft gepakt en op het punt staat om de echtelijke woning te verlaten, vertelt ze hem wat hij al die tijd niet heeft geweten. Exit Filumena. Domenico van zijn kant gaat graven in hun gemeenschappelijk verleden om na te gaan of zij de waarheid spreekt, maar ook zonder die zekerheid heeft ze z’n leven voor goed in een nieuwe richting gestuurd en moet hij leren leven met een toekomst die hij voor zichzelf niet uitgestippeld heeft, want zelfs een vijftiger is nooit te oud om volwassen te worden.

 

 

In Matrimonio All’Italiana vindt Vittorio De Sica de juiste toon tussen drama en comedy. Er is sprake van grappige en komische situaties (meestal ten koste van Marcello Mastroianni), maar ook van zeer intense en aangrijpende fragmenten, zoals die waarin Filumena een grote bekentenis aflegt op het einde van de film, een scène die tot het beste werk van Sophia Loren behoort en waarmee ze zich verzekerde van de Oscar voor Beste Actrice in een Hoofdrol. Mastroianni zit opnieuw in de ondankbare rol van protagonist en om eerlijk te zijn: ook in deze film getuigt hij van een twijfelachtig talent, zelfs in scènes waarin Sophia Loren niet te zien is. Sinds z’n clowneske rol in Ieri, Oggi, Domani, is hij nauwelijks gegroeid of is er nauwelijks interesse voor hem vanwege de scenarist. Hij blijft steken in de rol van oninteressante underdog, in die van het domme mannetje dat nauwelijks verantwoordelijkheid op zich durft te nemen, maar dat liever zijn eigen lul achternaloopt en daar zelfs nauwelijks graten in ziet.

Opnieuw een vrij nette transfer van een zo goed als compleet schoongemaakte master. Maar dat gaat ook hier ten koste van de scherpte van het beeldmateriaal wegens een vrij grove korrel die vooral op grote schermen opvalt. De typische jarenzestigtinten zijn opvallend aanwezig, maar dat nemen we deze meer dan veertig jaar oude film niet kwalijk. De monogeluidtrack is eenvoudig en een beetje dof bij momenten, maar zonder kraakjes of onderbrekingen. De soundtrack van Armando Trovajoli is uiteraard gedateerd, maar omdat hij nooit echt de aandacht trekt, stoort ie niet.

EXTRA'S
Een magere bonussectie: de Originele Bioscooptrailer, de Biografie van Vittorio De Sica (tekst), de Biografie van Sophia Loren (tekst) en de Biografie van Marcello Mastroianni (tekst), een overbodige Picture Gallery, Production Notes over de film, de overige titels in deze serie in Ook in deze Reeks plus wat info over Homescreen.       
 

Matrimonio All’Italianavan de Italiaanse regisseur Vittorio De Sica is een geslaagde combinatie van comedy en drama met Sophia Loren als sterke vrouw in een bijzonder aantrekkelijke en niet altijd even gemakkelijke film. Uiteraard heeft ze haar looks mee, maar in deze film moet ze vooral de ziel van haar personage Filumena Marturano blootleggen en de kijker in haar hart en karakter laten kijken. Eduardo de Filippo schreef een degelijk en interessant scenario zonder veel melodrama en Vittorio De Sica maakte er een zeer bekijkbare en beklijvende film van.