FILM
Een komeet met de grootte van Texas komt op de aarde af; enkele kleinere brokstukken hebben New York al platgelegd, maar de impact met de grote meteoriet zou een "global killer" worden: niemand zal de ramp overleven. De NASA wordt ingeschakeld, en zij zijn van mening dat de enige manier om de ramp af te wenden is om een kernbom op achthonderd meter diepte in de komeet tot ontploffing te laten brengen. Hierdoor doen ze beroep op olieboorwerker Harry Stamper (Bruce Willis) en het zooitje ongeregeld dat zijn ondergeschikten voorstelt. Net op het moment dat Stamper één van zijn employés, A.J. (Ben Affleck), een paar lichaamsdelen wil afschieten omdat die zijn dochter Grace (Liv Tyler) heeft bepoteld, arriveert er een delegatie met het officiële nieuws. Eerder dan astronauten op te leiden tot boorplatformwerkers stelt Stamper voor om met zijn crew zelf naar de asteroïde toe te gaan. Twee space-shuttles worden klaargestoomd voor hun gevaarlijke missie. En gevaarlijk is die missie wel, want naast de gewone technische mankementen en het stereotiepe op-instorten-staande Russische refueling-schip, begint de bemanning ook nog maar eens onder elkaar te ruziën over het te volgen protocol. Het Pentagon, sceptisch over de slaagkansen van Stamper, heeft echter nog een plan B klaargestoomd waar blijkbaar niet te lang over is nagedacht. Door Stampers volhardendheid heeft de missie kans op slagen, maar de prijs die hij en zijn team moeten betalen is zeer hoog.

Niet iedereen is even gecharmeerd door de misplaatste patriottistische uitschuivers-films van Michael Bay, waarin vaste ingrediënten onder meer zijn: iemand die zichzelf moet opofferen, een verstoord gezinnetje dat terug moet worden samengebracht, biddende sukkels bij het einde van de wereld, de Amerikanen die het voortouw nemen om de wereld te redden, uit elkaar spattende auto's en vooral een testosterongehalte dat, als het witte verf was geweest, genoeg zou zijn om de Sixtijnse Kapel terug maagdelijk wit te schilderen. Met zijn Transformers-films heeft de regisseur recent alvast niet zo'n goede beurt gemaakt, maar de man heeft ook getekend voor titels als The Rock en The Island, dus verdient hij krediet. Armageddon is niet dadelijk de meest wetenschappelijk doordachte (gewoon rondwandelen in gewichtloze toestand?) of genuanceerde (een Russisch ruimtestation wordt bemand door één psychotische geestesgestoorde?) film aller tijden, maar haalt zijn punten door eenvoudige en simpele boerenkost te presenteren waar flink aan valt te kluiven. Waar een film als Deep Impact de dreiging van een komeetinslag meer rationeel benaderde, is dit meer de Bruce Willis-versie: laat de wereldbedreigende gevaren over aan een bende losgeslagen cowboys. Eens je over deze kronkel in het scenario overheen bent gestapt, is Armageddon een nonstop vuurwerkspektakel met een aaneenschakeling van speciale effecten, een romantisch bijverhaaltje zoals je wel in meer films van het duo Jerry Bruckheimer/Michael Bay terugvindt, een paar pakkende stukken drama en enkele zeer humoristische stukjes dialoog. Hilarisch is wanneer de crewleden hun financiële recompensaties op een lijstje hebben gezet, en o.a. nooit van hun leven belastingen meer willen betalen. Het is vooral de goede uitbalancering van al deze verschillende genres die Armageddon het verdiende succes aan de kassa hebben bezorgd. Verhoudingsgewijs, voor wat sommigen beschouwen als een 'domme actiefilm' wordt er meer dan redelijk geacteerd, vooral door de bonte schare nevenfiguren uit Stampers medereizigers.

BEELD EN GELUID
Voorlopig nog niet in de Benelux uitgebracht gaan we voor deze disk shoppen in het Verenigd Koninkrijk, en we vinden daar een Nederlands ondertitelde versie. Gemakshalve vergeten we even dat dit de derde keer is dat we voor de film geld neervorken, na een hopeloos slechte flipper-disk en een redelijk goeie rerelase. De vibrante, stevige kleurcombinatie van onaards licht, blauwe strepen komeetstof en oranjegele naverbranding van inslaande kometen mist zijn effect niet, en op deze hogedefinitietransfer is detail troef. Zowel de bits and pieces van de shuttle, de closeups en de alsmaar wijkende haarlijn van Bruce Willis komen goed gedetailleerd in beeld, alhoewel aan de softness van sommige shots, vooral diegene die met nogal veel SFX uitpakken, toch wel de relatieve ouderdom van de film te zien is. Buiten een beetje zeker niet de spuigaten uitlopend grain, wat ik nog altijd prefereer boven het misplaatst gebruik van digitale filters, is er aan deze catalogustitel niets verkeerds op te merken, en is dit een mooie hernieuwde kennismaking met Bays blockbuster. De DTS-HD Master Audio 5.1-track overtreft weliswaar diegene die we op dvd hebben gehoord in dynamiek, onder meer wanneer Parijs met de grond gelijk gemaakt wordt, geheel vrij van fouten is die niet. De uitbalancering laat soms wat te wensen over en in de 118de minuut klinkt de muziek gewoon vals. De surroundkanalen laten het niet afweten, maar de geluidsmix is nu éénmaal meer op de frontkanalen gericht.

EXTRA'S
Tegenover de dvd-release is dit een serieuze achteruitgang. We hadden bijna verwacht dat we hier een disk zouden krijgen die gelijkwaardig zou zijn aan de regio 1 Criterion-release, maar we moeten het stellen met een paar trailers en de videoclip I Don't Want To Miss A Thing van breedsmoelkikker Steven Tyler en zijn bekende fijnzinnige kamerorkest Aerosmith.

CONCLUSIE
De geluidskwaliteit van Armageddon vertoont wat schoonheidsfoutjes, en de extra's zijn een dijenkletser, maar algemeen is dit een goeie Blu-rayrelease.