Gail Hartman (Meryl Streep) werkt als lerares in een doveninstituut in Boston. Als tiener was ze een gepassioneerd rafter, sinds haar vader haar op 12-jarige leeftijd een keertje meenam voor een avontuurlijke tocht op een wilde rivier. Gail werd wildwatergids, een hobby die ze pas opgaf toen de jonge architect Tom in haar leven kwam en vervolgens haar zoontje Roarke (Joseph Mazzello) en z’n jongere zusje. Voor Roarkes verjaardag besluit Gail om een wildewatertocht te organiseren, maar echtgenoot Tom laat het voor de derde keer op rij afweten: te druk op kantoor. Roarke is ontgoocheld, maar niet verrast. Z’n vader waart al geruime tijd als een schaduw door hun leven en de breuk met Gail is nog maar een kwestie van tijd. Dus besluit Gail om met zoontje en hond alleen de afvaart te wagen. Tijdens de voorbereidingen maakt Roarke kennis met de goeduitziende Wade (Kevin Bacon), lid van een driekoppig team dat schijnbaar dezelfde route zal volgen, en die even later ook zeer geïnteresseerd blijkt in mama. Jammer genoeg voor Wade verschijnt Roarkes vader Tom (David Strathairn) toch nog ten tonele, zij het met z’n tekenmap onder de arm. Even is Gail uit haar lood geslagen, want de aandacht van Wade liet haar niet onverschillig.

 

Tegen de indrukwekkende achtergrond van steile rotswanden en woeste watermassa’s onder een immer stralende zon gaan beide teams hun gevecht met het water en de natuur aan, doch Wade en z’n maats zijn nooit heel ver uit de buurt. Als ze op dag twee hun gids moeten achterlaten wegens té ziek, lijkt alleen de hond Maggie die mening niet te delen en Tom vangt haar signalen op en hij vertelt Gail dat hij Wade en zijn kompaan Jerry voor geen cent vertrouwt. Tot zijn frustratie neemt Gail het op voor Wade, doch die houding verandert als ze zich ’s avonds tijdens het baden door hem bespied voelt. Ze besluiten om zich van de mannen te ontdoen, maar de volgende ochtend neemt Wade hun zoontje Roarke mee in z’n eigen boot en vertelt hem over zijn pistool. Een paar uur later mislukt Gail en Toms plan om ongezien weg te komen en toont Wade z’n echte gezicht, dat van een boef die net een veeveiling heeft beroofd en met de buit probeert weg te komen, niet naar het nabijgelegen Canada, zoals de ordediensten wellicht vermoeden, maar naar een onverdachte plek stroomafwaarts waar een vluchtauto klaarstaat. Z’n enige probleem vormen de gevaarlijke stroomversnellingen en het sterke verval van de onstuimige rivier waarvoor hij de hulp van een geroutineerde gids nodig heeft: Gail. Wat een leuk avontuur zou worden voor Roarkes verjaardag, draait uit op een gijzeling en een dolle tocht langs ruige rotspartijen, zuigende draaikolken en levensgevaarlijke wildwaterniveaus die wegens hun moeilijkheidsgraad sinds lang voor rafters verboden zijn, inclusief de meest bedreven gidsen.

 

Meryl Streep was 45 jaar oud toen ze de uitdaging aannam om in deze avonturenfilm de rol van wildwatergids voor haar rekening te nemen en de meeste stunts zelf uit te voeren. Waarmee ze allicht wilde bewijzen dat ze meer in haar mars heeft dan de weemoedige en melancholische rollen die ze tot dan toe had gespeeld. In The River Wild, door de Washington Post destijds omschreven als “The Swiss Family Robinson (1960) meets Deliverance (1972)”, mag Streep de fysieke uitdaging combineren met de rol van bezorgde moeder en miskende echtgenote en het moet gezegd: ze levert een prima prestatie, hier en daar weliswaar geholpen door berekende camerastandpunten en goed gecamoufleerde stand-ins voor de gevaarlijke wildwaterafdalingen die vanuit vogelperspectief in beeld worden gebracht, maar ook in de meer intieme scènes weet ze een goed evenwicht te vinden, waardoor nooit het gevoel ontstaat dat het verhaal nodeloos wordt opgehouden door goedkoop sentiment.

 

 

Desondanks duurt het een hele poos vooraleer het verhaal echt op gang komt, want de regisseur richt zijn aandacht aanvankelijk op de relatie tussen Gail, Roarke en echtgenoot Tom, waarbij hij de kijker heel kort op het verkeerde been zet door een gesuggereerde relatie tussen Gail, gefrustreerd wegens een mank lopend huwelijk, en de goed uitziende Wade (Kevin Bacon), die wordt opgevoerd als een goedlachse avonturier en flirt. Niets wijst erop dat Wade wat in z’n schild voert en slechte bedoelingen heeft. Op dat moment is Gails zoontje Roarke nl. de antagonist van de film: onbewust en door zijn loslippigheid voorziet hij Wade van essentiële informatie, die in hoge mate het verdere verloop van de handelingen zal bepalen. Pas na een halfuur maakt regisseur Curtis Hanson voorzichtig de bocht en bevestigt hij het vermoeden dat bij de kijker ondertussen beetje bij beetje is gegroeid, nl. dat Wade een bedreiging vormt voor het gezinnetje van Gail en Tom. Van het ene op het andere moment verandert The River Wild compleet van toon: wat op een relatiedrama leek tussen twee echtelieden tijdens een avontuurlijk uitje, krijgt een grimmige insteek. Tom voelt nattigheid, maar Gail, die de toeschouwer ondertussen op haar hand heeft, wordt nog verblind door de charmes van Wade, waardoor veel tijd verloren gaat en de val probleemloos dicht kan klappen.

 

 

Een bitse confrontatie tussen beide partijen is onafwendbaar en de spanning zit meteen op ramkoers. Regisseur Hanson zal ze niet meer loslaten, want ook de gevaren van het wildwateravontuur zijn dankbare elementen om regelmatig het spanningsniveau op te voeren. Dat je een aantal verwikkelingen van ver aan ziet komen wegens een vrij doorzichtig en op sommige momenten zelfs weinig inventief en origineel scenario, is een afweging die de doorsneekijker wellicht pas na afloop van de film maakt, want spanning, tempo en een bloedmooi production design leiden de aandacht af van een aantal inconsequente keuzes, o.a. van het personage Tom: het feit dat hij langs de rotsige oever beter vooruit blijkt te komen dan het bootje op de snel stromende rivier, of zijn keuze om zich schuil te houden op de steile rotswand i.p.v. in het water. Zijn rooksignalen om Gail duidelijk te maken dat hij de klopjacht van Wade overleefd heeft, zijn zelfs hilarisch. Niettegenstaande dat is The River Wild een film die de adrenaline meer dan een uur lang overvloedig laat stromen en gecombineerd met goede (John C. Reilly, David Strathairn) tot uitstekende acteerprestaties (Meryl Streep, Kevin Bacon, Joseph Mazzello) is het eindoordeel dan ook positief.

 

 

De film kan bogen op een uitgebreid kleurenpalet. De tinten – met een voorkeur voor groen en blauw – zijn fel en helder. De opnamen zijn altijd scherp zonder opvallende ongerechtigheden. Ook tijdens de weinige donkere scènes blijven de details overeind; alle aandacht gaat uiteraard naar het indrukwekkende production design, waardoor The River Wild een uitstekende film is voor een zwoele zomeravond bij een glaasje frisse witte wijn. De Engelse soundtrack wordt u in een 5.1-versie aangeboden en het ligt voor de hand dat de achterste kanalen én de subwoofer vooral in het tweede deel van de film flink mogen presteren, want het geluid van het wild stromende water, de woeste stroomversnellingen, de indrukwekkende watervallen, gecombineerd met de instructies van Gail en de paniek van haar onervaren en bange passagiers, resulteren in een propvolle track die mede verantwoordelijk is voor een deel van de sfeer en de spanning. Wie voor de Franse, Duitse, Spaanse of Italiaanse geluidstrack opteert, moet het evenwel stellen met een veel minder indrukwekkende stereotrack.

 

Geen

In The River Wild zien we Meryl Streep en Kevin Bacon in actie. Hun prestatie is beter dan de gemiddelde kwaliteit van het scenario, maar gebrek aan spanning, tempo en sfeer is er in deze avonturenfilm op geen enkel moment. De technische kwaliteit van het materiaal is bijzonder goed. De bonussectie is jammer genoeg leeg.