FILM
Wat is er erger dan als een sul opgesloten te zitten in een kantoorhokje waarin je de pispaal van de donutvretende bazin (Lorna Scott) bent, terwijl je collega en beste vriend (Chris Pratt) met je vriendin neukt en je nog ongeveer 10 dollar op je rekening hebt staan? Het antwoord is even evident als verbazend: niks. Het voordeel van dergelijke randvoorwaarden is dat je niet meer veel lager kan vallen. Wesley Gibson (James McAvoy) is zich bovendien terdege bewust van het uitzichtloze van zijn situatie, maar omdat hij een menselijke schotelvod is, gebeurt er niets waardoor zijn leven een andere wending neemt. The End.

Of toch niet? Wanneer onze sul op een dag inkopen staat te doen in de supermarkt wordt hij ei zo na afgeknald door een huurmoordenaar, Cross (Thomas Kretschmann), ware het niet dat de bloedmooie Fox (Angelina Jolie) er een stokje, of beter een kogeltje voor steekt, en Wesley meeneemt op een dolle rit door de stad, om achter de bijzonder hardnekkige aanvaller te ontkomen. Eindpunt van de dollemansrit is een industriële weverij, waar de baas, Sloan (Morgan Freeman), het bedrijf in stelling heeft als undercover voor een heel andere activiteit, namelijk het leiden van The Brotherhood, een syndicaat van beroepsdoders, waarvan Fox één van de beste is, en Wesleys vader één van de besten was. Wás, want hij werd het slachtoffer van Cross, die zichzelf uit het Broederschap heeft gezet en zich tegen zijn oude strijdmakkers aan het keren is. Bij Sloan brandt de vraag op de lippen of Wesley ook maar één sikkepit van het talent van zijn vader heeft overgeërfd. Wellicht wel, maar Wesley wacht een lange en zware training waarin hij onder meer wapengebruik, messentrekkerij, en euh... "creatief gebruik van voertuigen" te verduren krijgt. Meestal eindigen de trainingen vanuit zijn standpunt bezien in een pak slaag, waarna hij in een geavanceerde regeneratietank, uitgevonden door een dronken Rus, zijn wonden mag helen en intussen mag contempleren welke vergissingen hij nu weer heeft begaan.

Wanneer de training is afgelopen wordt Wesley als moordenaar van het Broederschap ingezet; hun slachtoffers zijn meestal mafiabazen en louche onderwereldfiguren die de wereld beter kwijt dan rijk is. Wie er aan moet, wordt bepaald door een mystiek, eeuwenoud weefgetouw, dat binaire codes produceert van de namen van de te doden pechvogels. Hoe meer Wesley zich van zijn taken kwijt, hoe meer hij echter zijn twijfels begint te krijgen over de onfeilbaarheid van het weefgetouw, en wanneer hij er eindelijk wordt op uitgestuurd om Cross te grazen te nemen, draait de zaak compleet anders uit dan verwacht, en komen de activiteiten van het Broederschap in een heel ander daglicht te staan.

Deze film heeft niét de mosterd gehaald bij The Matrix; dat is een understatement. Juister zou het zijn om te zeggen dat deze de Matrix-mosterdpot compleet heeft schoongelikt. James McAvoy speelt als Wesley de rol van de onbevangen Neo die zich het idee gewoon moet maken dat hij speciale gaven heeft, en ze moet leren gebruiken. Angelina Jolie heeft dan als Fox een zelfde rol als Trinity, zijn love interest (tot op zekere hoogte toch) en zijn assistente in the field; Morgan Freeman als Sloan is dan de Morpheus van het gezelschap, de mentor die erop toeziet dat Wesley zijn volle potentieel bereikt. Ze worden ook omringd door enkele technische specialisten die hun voorbereiden voor de grote strijd die er ligt aan te komen. Niet alleen qua castbezetting vallen de gelijkenissen op, ook de vechtchoreografie is bijzonder gelijkend, misschien een tikje bloediger in het geval van Wanted. Vooral de scène waarin Wesley het textielfabriek binnenvalt lijkt bijzonder sterk op de lobbyscène uit The Matrix.

s de film dan geen klakkeloos plagiaat? Alleszins niet. De Russische regisseur Timur Bekmambetov vertoeft met zijn verhaal iets minder in de omgeving van geestverruimende middelen dan de Wachowski Brothers, en alhoewel The Matrix diepgeworteld zit in de Japanse anime-cultuur is Wanted toch écht wel een verfilming van een bestaande graphic novel, namelijk van Mark Millar. Wanted is een stuk minder steriel, er valle talrijke doden en gewonden op een veel grafisch explicietere manier die meer aan 300 doet denken; de genesis die het hoofdpersonage Wesley Gibson moet doormaken is dan weer schatplichtig aan de transformatie van Batman in The Dark Knight. De lenige moves van mevrouw Pitt-Jolie heeft ze ons al eens getoond in films als Tomb Raider. En na al dat cross-referencen naar andere films: nee, niets aan de film is erg origineel, maar het is een goeie dwarsdoorsnede van de moderne actiefilm uit de naughties, met als kers op de taart een paar eigen goeie vondsten, zoals de spectaculaire achtervolging tussen een Ferrari en een vrachtwagen vol katteneten.

BEELD EN GELUID
Universal heeft voor deze actiefilm van Timur Bekmambetov alle registers opengegooid. Om te beginnen is er het beeld. De huidtinten zijn realistisch en dat zijn de vele grafisch nogal expliciete verwondingen ook. Als iemand in Wanted een portie klop op zijn bakkes krijgt, wat meestal het moment is om de camera op close-up te zetten, dan zie je duidelijk dat het pijn doet. De kleuren bevatten erg veel rode en bruine tinten, en zijn in het algemeen niet zodanig overgesatureerd als je bij een comicverfilming van Mark Millar zou verwachten. Er is dankzij het hoge contrast nogal wat detail aanwezig - zo ziet de stoffige textielfabriek er uiterst accuraat uit, en d'r is blijkbaar ook nogal wat moeite gestoken in het camoufleren van de CGI-aard van sommige stunts, zoals de ontsporende trein en de acrobatische toeren die mevrouw Jolie met een Ferrari kan uithalen. Een lichte grain maakt de film erg realistisch en rauw, maar het vele gebruik van slow-motion zorgt voor een zeker stijlelement. Die twee factoren houden de film in evenwicht op een fragiele manier die zeker met The Matrix kan concurreren. De DTS HD MA 5.1-track is nagenoeg van referentiekwaliteit. De dialoog is erg helder, en er wordt nog eens een extra laag met een galm toegevoegd wanneer Wesley tegelijkertijd als de verteller van de film zijn eigen lotgevallen becommentarieert. De rockdeuntjes waar de soundtrack uit bestaat zijn niet echt met veel overtuiging gekozen; technisch is er niets mis mee, maar er was allicht wel wat beters op de markt geweest. Wat de geluidseffecten betreft kan je niet licht uitpakken met een film die slechter scoort dan Wanted: het regent in sommige scènes kogels, die naar alle kanten van het surroundsysteem vliegen, auto's knallen tegen elkaar en rijden (of vliegen!) over elkaar, waarbij elke keer dat de ijzers tegen elkaar schrapen er het ziekelijke geluid van verbogen metaal door de subwoofer weergalmt, er valt een trein in een ravijn, er exploderen muizen, en zelfs de kogels die een bocht maken vooraleer ze het doelwit raken hoor je de juiste kant uit vliegen... tja, je kan het zo gek niet bedenken of het zit wel ergens in deze soundtrack. De superlatieven schieten me te kort om nog maar in de buurt te komen van het langs alle kanten uitbarstende actiegeweld deftig te beschrijven. Fijn is dat echter naast gewoon alles luid op de audiotrack te zetten ook nog moeite is gedaan om tenmidden van deze actie toch min of meer de zaak netjes te mixen, zodanig dat je niet alleen vanuit alle hoeken kogels hoort vliegen, maar je ook met je ogen dicht precies kan zeggen wie er wie geraakt heeft.

EXTRA'S
De Blu-ray van Wanted heeft nogal wat extra's in huis, maar er zitten niet echt zeer diepgravende features bij, wat voor een cryptische film als deze wel eens zou mogen. Wat extra filmmateriaal betreft moeten we het stellen met een alternatieve opening (3 min.) en één uitgebreide scène (2 min.). In Cast and Characters (20 min.) krijgen we naast een informatieve babbel met de acteurs ook nog informatie over de casting en het script, en zelfs al wat over de speciale effecten en de stunts die hier onlosmakelijk mee verbonden zijn. Stunts on the L Train (3 min.) is natuurlijk de spectaculairste making of, alhoewel wat aan de korte kant, die draait rond één pivotale scène waarin een trein vol passagiers in een ravijn dondert. Daarmee zit het werk voor het departement speciale effecten er natuurlijk nog niet op, want een kort overzicht van de andere speciale effecten worden nog verder uit de doeken getaan in Special Effects: The Art of the Impossible (8 min.) en Groundbreaking Visual Effects: From Imagination to Execution (8 min.). Dat de drie laatstgenoemde featurettes als aparte items worden aangeboden is ongetwijfeld een marketingtruc. We onthouden wel uit deze filmpjes dat het speciale effectenwerk afkomstig is uit Rusland, wat zeker niet moet onderdoen voor hetgeen we gewoonlijk uit Hollywood zien passeren.

Maar elke film begint met een verhaal. Wie niet bekend is met het werk van stripauteur Mark Millar en zijn visie kan best even beginnen met The Origins of 'Wanted': Bringing the Graphic Novel to Life (8 min.), en hoe de regisseur daar vervolgens een interpretatie aan gegeven heeft, zien we daarbij aansluitend in Through the Eyes of Visionary Director Timur Bekmambetov (9 min.), waarbij het gesmeer van stroop aan de baard weer welig tiert. Net als bij films als Watchmen bestaat er van Wanted ook een reeks Motion Comics (14 min.). Dit zijn een reeks stills van de strip die na elkaar geprojecteerd worden en voorzien wordt van een vertelstem; dezelfde reeks is ook in de U-Control feature te vinden, samen met een reeks Assassin's Profiles en, waarschijnlijk de interessantste feature van de disk, een visueel picture in picture-commentaar. Tot slot bevat de disk nog een documentaire The Making of 'Wanted: The Game' (10 min.), een magere plug voor een videospelletje. De disk heeft ook een BD Live-optie.

CONCLUSIE
And what the fuck have you done lately?Alleszins: te veel films gezien! Timur Bekmambetov is een veelbelovend talent maar alleen oordelend op Wanted is het moeilijk in te schatten of dit het enige kunstje is dat onze pony kan.