“Brigitte Kaandorp schept duidelijkheid in een onduidelijke wereld. In Zó wordt u onthaald op een heldere, overzichtelijke show waarin ze heldhaftig terrein terugwint op de wanorde om ons heen. Ze ordent, structureert, legt uit en trekt een paar ferme conclusies. U eindigt ten slotte met enkele nuttige, bruikbare zekerheden. Het wordt kortom een voorstelling waar u iets aan heeft. Tenminste, dat is het plan. Het kan natuurlijk zijn dat er andere dingen gebeuren, tussendoor, dingen die niet de bedoeling waren of die zich toevallig aandienen; dingen die Kaandorp per ongeluk overkomen en die ze juist helemaal niet van plan is. Dat weet je nooit met Kaandorp. Die eventuele verwarring maakt overigens voor het welslagen van de avond niet uit, want Brigitte sleept je sowieso mee in haar hartveroverende verhalen. Ze zingt ontroerend en ze is onweerstaanbaar grappig. Ze kan het als geen ander.”

 

In december 2010 stond Brigitte Kaandorp – ze noemt zichzelf op haar site de koningin van het Nederlandse cabaret - voor een uitverkochte Zuiderkroon aan de gedempte dokken in Antwerpen. De in Haarlem geboren actrice was zelf een beetje verrast door het succes, want Vlaanderen is in de voorbije 25 jaar nooit haar werkterrein geweest. Maar de landsgrens is geen taalgrens en nog veel minder een cultuurgrens en dus bleef het fenomeen Kaandorp niet onopgemerkt in het land van belforten en frieten. Toegegeven: we hebben haar show Op naar het Sportpaleis in Antwerpen gemist wegens uitverkocht en weinig media-aandacht vooraf. Na afloop waren de dagbladen er evenwel als de kippen bij. Een grapje, maar het zou wel leuk zijn, natuurlijk, liet de Nederlandse achteraf in De Standaard optekenen als een fijne revanche voor wie haar geen schijn van kans had gegeven. Misschien vindt u het een vorm van Hollandse arrogantie en zelfoverschatting, in Brigitte Kaandorps geval is het eerder een kwestie van durf en prettig gestoorde lol, want na een carrière van 25 jaar en 13 shows kan ze zich dat zonder schroom permitteren.
 

 

Wat u van haar theatershow Zó mag verwachten, het wordt heel goed samengevat in bovenstaande tekst die de achterkant van het dvd-hoesje siert. De voorstelling is opgenomen in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam en begin januari 2010 uitgezonden op de Nederlandse televisie. Kaandorp houdt de zaal ruim twee uur in de ban met ludieke en grappige verhalen, brave en stoute liedjes en een stage act die een grote fysieke inspanning vergt. De aanwezigheid van de camera’s maakt het haar niet gemakkelijk, want tijdens de vele close-ups krijgt u haar te zien zoals alleen de toeschouwers op de eerste rijen in Carré haar min of meer zien, nl. van heel dichtbij, waardoor elke foute gelaatsuitdrukking of hapering meteen opgepikt wordt. We hebben haar er niet op kunnen betrappen op deze dvd. Brigitte Kaandorp ratelt nl. aan een stuk door, loopt haar eigen woorden voorbij, neemt gas terug om een stuiterende zin opnieuw te formuleren, struikelt over de volgende grap, pauzeert om de lachers even wat ruimte te geven, herneemt, gaat weer tegen stengunsnelheid in de aanval en doet dat met een naturel en een gedrevenheid die ze minutenlang, nee, ruim twee uur lang volhoudt.
 

 

Zó begint met een Grand Ouverture, of beter: dat is de bedoeling, want boven het podium is een groot zwart bord opgehangen waarop met wit krijt twee notenbalken zijn getekend en een melodie is uitgezet met een korte tekst van Brigitte Kaandorp erbij waarin ze het publiek verzoekt om na het doven van de lichten het deuntje op de uitgedeelde kazoos ten gehore te brengen. Carré zoemt nl. als een bijenkorf, want een afgeladen zaal bekijkt, bestudeert, inspecteert en probeert het kleine plastic instrumentje dat aan de kassa is meegegeven. Van het spelen van de melodie van Land of Hope and Glory komt niks in huis en dus grijpt Brigitte Kaandorp in om haar grote entree in Nederlands meest prestigieuze theater te redden: vooraleer de dames en heren in de zaal het goed en wel beseffen zitten ze midden in Kaandorps nieuwste show en wordt de Grand Ouverture op een spetterende wijze gered. Eens dat heikele moment achter de rug kan Brigitte Kaandorp zich concentreren op wat echt belangrijk is, nl. de voorstelling, naar eigen zeggen een ouderwetse cabaretavond met praatjes en liedjes, gewoon leuke dus en in het teken van de helderheid, de orde en de duidelijkheid, want ze vindt de huidige maatschappij rommelig en chaotisch en heeft een grote behoefte aan structuur. Omdat dat wellicht voor iedereen geldt, is ze tot het besluit gekomen dat ze met haar positie en haar staat van dienst een soort gidsfunctie heeft voor haar landgenoten en dus wil ze een paar dingen op een rijtje zetten. Vroeger was nl. alles duidelijk en waren er een paar zekerheden die je gewoon zeker wist, wat niet betekent dat het vroeger beter was, maar het was duidelijker, helderder en gestructureerder. Het resultaat is vijf hoofdwaarheden: God bestaat, van de zon wordt je lekker bruin, vader houdt van moeder, broodje kaas is gezond en er is maar een pretpark: de Efteling. Vooral het feit dat ze de naam van de Efteling willen veranderen voor meer internationale uitstraling zit Kaandorp dwars: dan gaan we toch kantelen als samenleving?, oppert ze.
 

 

Hoe de lezing afloopt en of uw leven er nadien gestructureerder, helderder en duidelijker uitziet, dat laten we graag aan resp. uw nieuwsgierigheid en uw zelfkennis over, maar besef wel dat een gids die zich om half negen plots realiseert dat ze de kinderwagen mét baby na de middag voor de deur van de supermarkt heeft laten staan of die een willekeurige bejaarde in een tehuis ophaalt voor een leuke middag en die nadien per ongeluk bij het verkeerde home weer aflevert, ons niet meteen kon overtuigen van haar gestructureerdheid, helderheid, etc. Maar we vergeven het Brigitte Kaandorp graag, want als ze plaatsneemt aan de piano voor She, Zwaar Leven of Zeewind ter nagedachtenis van de man die jarenlang de regisseur was van haar theatershows en het klankbord voor haar try-outs, dan wordt ze niet per se serieuzer, maar treedt haar vakmanschap eens te meer aan het licht, want Brigitte Kaandorp is grappig en stout (Grote Blote Man, Andries Knevel), maar ze is vooral een goede observator die doodgewone spullen (Dingen) in een nieuwe en schijnbaar logische context plaatst en nauwelijks interessante hun ene minuutje wereldfaam gunt (Naaktslak). Dat Leuk Doen anders uitdraait dan algemeen verwacht en Alles op een Rijtje alleen maar tot meer chaos leidt, tja, dat is Kaandorp ten voeten uit en een formule waarmee ze in het Nederlandstalige cabaretmilieu in de voorbije 25 jaar een unieke positie heeft verworven.
 

 

Ondanks een toenemend succes en een uitverkochte Zuiderkroon eind 2010, is deze dvd van Brigitte Kaandorp onvindbaar in de winkels van FNAC, Mediamarkt en Saturn. Koot & Bie en Toon Hermans, die kennen ze nog wel, andere gevestigde Nederlandse waarden zijn hun schijnbaar onbekend. Liefhebbers gaan naar www.kantoorkaandorp.nl of bestellen gewoon bij www.Bol.com, waar ze ook terechtkunnen voor de Blu-rayversie van de theatershow Zó.

Het licht in een theater is uiteraard altijd heel artificieel en dat is in deze show niet anders. Het wordt spaarzaam en efficiënt ingezet zonder de aandacht te trekken en dat is ook de bedoeling. De scherpte is op elk moment gegarandeerd en het zwartniveau is in orde. Het geluid staat als een stereo- en als een 5.1-track op de dvd en zowel muziek als stem klinken altijd goed en duidelijk. Dit is zonder meer een goed afgewerkt product.

Als extra is een 12 minuten durend Interview met Brigitte Kaandorp bijgevoegd waarin ze vertelt over de show en de samenwerking met haar kersverse regisseur Jessica Borst.

 

Zó, de tournee waarmee de Nederlandse cabaretière Brigitte Kaandorp zich de voorbije drie jaar onledig hield, is onderhoudend, grappig en intelligent van opzet. Twee uur en 13 minuten een publiek bezighouden, het is duidelijk geen enkel probleem, want Kaandorp heeft voldoende grappen, observaties, bedenkingen en liedjes in voorraad om de aandacht vast te houden. Het zgn. bisnummer mag het publiek naar goede gewoonte zelf kiezen. Het wordt met voorsprong Andries Knevel, en uiteraard doet ze dan na afloop samen met de zaal nog één keer Land of Hope and Glory, want wat moeten ze anders met die kazoos?