Wat vooral opvalt is dat er in het dierenrijk ontelbare manieren zijn om in de gunst te komen bij een mogelijke partner. Soms gaat het om het demonstreren van fysieke kracht zoals bij herten en elanden, waarbij een gevaarlijk uitziend gewei en afschrikwekkende geluiden de concurrentie op andere gedachten behoren te brengen en de eventuele kandidaat-partner hopelijk zullen imponeren. Vogels schikken hun veren om er goed uit te zien voor de andere sekse. Zwanen kunnen urenlang met hun lange hals langs de zachte pluizen schuren om ze schoon te maken en te stroomlijnen, pauwen spreiden hun indrukwekkende staart om de wijfjes met structuur en kleur te hypnotiseren, weer andere soorten hebben een lange kuif die ze ritmisch heen en weer bewegen of ze springen heel snel en steeds in hetzelfde patroon van tak naar tak en retour. Indrukwekkend is het liefdesspel van walvissen die als enorme vliegdekschepen sierlijk langs elkaar schuiven, waarbij de paringsdaad nauwelijks meer is dan een fysieke verbinding van luttele seconden tussen twee megastructuren. Dan is het voorbij, schijnbaar zonder moeite, maar ook zonder lust.
 

 

Knuffelende olifanten, het is een prachtig gezicht, maar hetzelfde geldt voor giraffen die vooral met hun lange nekken allerlei halsbrekende toeren uithalen. En wat dacht u van vlooiende oerang-oetangs, of hoe je je genegenheid kan tonen door ongemak de wereld uit te helpen. Baltsende paradijsvogels als een schitterend ballet, aaiende groene vogeltjes die geen idee hebben dat ze worden bespied en zoenende kangoeroes tonen ons dat ook dieren genegenheid voelen en dat we meer op ze gelijken dan we eigenlijk toe willen geven. Laurent Charbonnier en z’n team hebben maandenlang op de loer gelegen in de Australische wilde natuur, in dierenparken en dierentuinen om het materiaal voor deze documentaire te verzamelen. In 82 minuten laten ze het hele proces van verleiden, paren en het verzorgen van de offspring de revue passeren. Dat levert soms bekend beeldmateriaal op, maar heel vaak ook spectaculaire opnamen van hoe het er in het dierenrijk aan toe gaat.
 

 

Voor de soundtrack is een beroep gedaan op de Amerikaanse componist en grootmeester Philip Glass die ooit de soundtrack leverde voor Godfrey Reggio’s kritische documentaire Koyaanisqatsi (1983), een begrip uit de Indiaanse Hopi-taal dat zoveel betekent als leven uit balans. Glass is gespecialiseerd in minimalistische muziek met faseverschuiving, maar voor Les Animaux Amoureux componeerde hij een welluidende soundtrack met een herkenbare en terugkerende melodie, zonder z’n roots te verloochenen.

 

Les Animaux Amoureux is helemaal in de natuur opgenomen (of in de buitenkooien van dierentuinen) waardoor het kleurenpalet heftig en veelzijdig is. Vooral vissen en vogels zijn vaak met felle kleuren getooid en die komen in deze documentaire helemaal tot hun recht. De film is altijd haarscherp, kan bogen op een prima zwartniveau en een goede detaillering. Omdat het materiaal op video is gedraaid is er geen sprake van ongerechtigheden.

De geluidtrack staat in stereo op de dvd, maar dat is ruim voldoende voor de geluiden van dieren en natuur. Volgens de cover van de dvd is het commentaar Nederlands gesproken, maar eigenlijk is er nauwelijks commentaar en wat gezegd wordt is nauwelijks belangrijk voor het onderwerp.

Geen

 

Les Animaux Amoureux (of Animals In Love, zoals de Engelse titel luidt) is een themadocumentaire over het proces van verleiden, paren en verzorgen van de nakomelingen in een dierenrijk dat bedreigd wordt door de ongebreidelde groei van het menselijke ras. Hoe meer de mens oprukt, hoe meer deze unieke schoonheid in gevaar wordt gebracht en misschien is het net daarom dat dit soort materiaal sinds een paar jaar zoveel bijval geniet. Laat u meeslepen door het prachtig beeldmateriaal en het uniek spektakel van de natuur!