FILM
We zijn bij de wondermooie Niagara watervallen in Canada aan de grens met Amerika. Ray Cutler (Casey Adams) en zijn vrouw Polly (Jean Peters) zijn op huwelijksreis. Ze nemen hun intrek in een bungalowpark met uitzicht op de watervallen. Maar ze kunnen niet in de bungalow die hun is toegewezen omdat daar George Loomis (Jospeh Cotten) en zijn vrouw Rose (Marilyn Monroe) nog in verblijven. Rose vraagt aan de Cutler’s om wat begrip op te brengen, geestelijk is het met haar man niet zo goed gesteld. Rose en George schieten niet meer zo goed met elkaar op, zeker de minachting van Rose voor haar man valt op. Als Ray en Polly een bezoek aan de watervallen brengen ziet Polly dat Rose een andere man zit te kussen. Die avond op een feestje laat Rose een plaat draaien met het liedje “Kiss” (geschreven door Lionel Newman en Haven Gillespie) en zet ze zich in haar schitterende rode jurk naast de Cutler’s. George die een hekel heeft aan het liedje omdat hij zijn vrouw ervan verdenkt dat het te maken heeft met een andere man, komt woedend buiten en breekt de plaat in stukken voor de ogen van iedereen. Op dit moment vertelt Polly niet wat ze gezien heeft aan de watervallen.


Marilyn drukt weer haar stempel op het geheel met haar verschijning en haar acteertalent. Haar visuele uitdrukkingen spreken boekdelen en ze heeft op sommige momenten geen nood aan een tekst. Een goed voorbeeld hiervan is op het moment dat ze zich in bed wegdraait van haar man en je duidelijk op haar gezicht kan aflezen dat ze George haat. Haar handelsmerk, dat wiebelende stapje, komt in deze film de eerste maal voor als ze wegloopt van de camera in een shot dat zeventien seconden duurt. Een enorme tegenpool is de rol van Jean Peters als Polly, zij is de brave huisvrouw die een mooi contrast geeft met de rol van de mannenverleidster Rose. De depressieve George Loomis (Joseph Cotton) overtuigt ook zeer goed in zijn rol als jaloerse echtgenoot. Een leuk weetje van de bekrompenheid van toen is dat het stuk waar George de plaat stukslaat is toegevoegd om de Woman’s Club of America te sussen die de scène anders te seksueel geladen vond. En toen Life magazine Marilyn vroeg naar haar wiebelende stap antwoorde ze gevat: “Ik loop alleen maar om mij te verplaatsen”. Er zijn zo honderden uitspraken van Marilyn die gewoonweg schitterend zijn en getuigen van een intelligente vrouw.

BEELD EN GELUID
Ik begin mij soms wel af te vragen wat men eigenlijk aan die films heeft gedaan om ze te restaureren. Als je de extra’s bekijkt zie je wel een enorm verschil in de vergelijking met het originele en het nieuwe materiaal in de vorm van kleurechtheid en verwijdering van beschadigingen. Maar bekijk je dan het uiteindelijke resultaat dan valt toch op dat de print nog redelijk vol met onzuiverheden staat. Het geluid is opnieuw van redelijk kwaliteit voor een film van 50 jaar oud.


EXTRA’S
Een trailer van de film, wat foto’s en een één minuut durende vergelijking van de restoratie van de film. Over deze film had men de beschikking over enorm veel beeldmateriaal en anekdotes om wat meer extra’s te kunnen toevoegen. Wederom een gemiste kans om een goede dvd uit te brengen met wat meer extra’s.

CONCLUSIE
Een mooie film die zich afspeelt bij de Niagara watervallen. Imposante natuur, schitterende vertolking van Marilyn en een goed script dat veel Hitchcock trekjes vertoont. Deze dvd maakt deel uit van de Marilyn Monroe Diamond Collection Box 1.