FILM
Australië heeft een lang verleden van filmtalenten en aan dat rijtje mogen we nu zeker David Michôd toevoegen. Animal Kingdom is zijn eerste film als scenarist-regisseur, maar het is een debuut dat kan tellen. De prent vertelt het verhaal over de Cody-familie die een van de machtigste criminele organisaties van Melbourne runt. De vergelijking met de Corleones is nooit veraf, want het centrale gezin telt een half dozijn alfamannetjes, met dat verschil dat het geen peetvader is die achter de schermen aan de touwtjes trekt, maar matriarch 'Smurf'. De prent opent met een fatale overdosis voor de enige dochter van Smurf, waardoor haar zoon Joshua bij de Codys moet intrekken. Hij is, in tegenstelling tot de rest van de familie, een timide kerel, die met grote ogen ziet hoe zijn criminele ooms hem willens nillens deelgenoot maken van een gevaarlijke levensstijl.

De plot van Animal Kingdom doet meteen denken aan Goodfellas van Martin Scorsese, aangezien we alle gebeurtenissen ervaren vanuit het gezichtsveld van het jongste lid van de bende. Animal Kingdom onderscheidt zich echter doordat de protagonist helemaal geen zin heeft om tot die bende te behoren. Hij heeft gewoonweg geen keuze. Dat is ook het centrale dilemma van de film: in welke mate kan je je eigen natuur volgen en in welke mate ben je een product van de (misdaad)cultuur waarin je opgroeit? Het meeslepende scenario doorloopt alle fasen die je zou verwachten in een intrigerend misdaadepos. Er zijn noodlottige wendingen, momenten die Grieks drama in het niets doen verzinken en natuurlijk een poging van de politie om Joshua te benaderen. Als jongste, en dus zwakste, lid van de roedel proberen ze hem aan het praten te krijgen.

Michôd trekt kortom de parallellen met de dierenwereld door in het volledige scenario. Bij momenten heb je het gevoel te kijken naar een natuurdocumentaire die zich nu eens niet op de Afrikaanse savanne afspeelt, maar in de Australlische buitenwijken. Smurf is de koningin-bij van het stel, de ooms hebben iets van chaotische maar bloeddorstige hyena's en Joshua is, zoals eerder gezegd, zo'n beetje de hulpeloze welp. De machinaties die het overleven van alle leden van het gezin in stand moeten houden, fascineren dan ook mateloos. Niet het minst omdat Michôds regie zo verbluffend de handelingen van de personages observeert. Hij kiest - gelukkig - niet voor de fly-on-the-wall-stijl die momenteel alomtegenwoordig is, maar hanteert een klassieke beeldtaal. Van de prachtig gefilmde opening (de camera glijdt over een kunstwerk dat leeuwen portretteert) tot een van onderhuidse spanning bulkende korte scène waarin een van de ooms het liefje van Joshua bestudeert, is Animal Kingdom een les voor iedereen die wil weten hoe je een goede film naar het witte doek brengt.

Maar wie een prent draait over een missdaadfamilie moet natuurlijk ook over uitmuntende acteurs beschikken. Daarin toont Animal Kingdom nogmaals welk een rijkdom aan talent er aanwezig is bij onze tegenvoeters. James Frecheville had voor deze prent maar één film op zijn actief en dat maakt hem tot de ideale acteur om Joshua te vertolken. Hij weet hoe het systeem werkt, maar voelt zich niettemin onwennig in de nieuwe omgeving en zoekt een manier om een plaats voor zichzelf te verwerven. Als acteur is hij daar alvast in geslaagd, want het is een performance die de ogen van veel casting directors, ook in Hollywood, geopend zal hebben. Ook de rest van de voornamelijk mannelijke cast creëert herkenbare, memorabele personages, zodat we de Cody-familie zonder meer mogen toevoegen aan de kleine, maar indrukwekkende groep van onvergetelijke fictieve misdaadfamilies. Als een van slechts twee belangrijke vrouwen in de rolverdeling, vertolkt Jacki Weaver oma Smurf onopvallend en ietwat naïef, tot in het laatste halfuur haar ware aard als een soort Lady Macbeth naar boven komt. Weaver kreeg dit jaar een Oscar-nominatie voor haar bravourestukje.

En als gerechtigheid zou bestaan (de film zelf poneert overigens duidelijk dat dit slechts gedeeltelijk het geval is) dan was Animal Kingdom in heel wat meer categorieën genomineerd, want dit is absoluut een van de tien beste films van 2010. De prent is donker, inzichtelijk, spannend en bezit alle andere kwaliteiten die essentieel zijn voor een beklijvend misdaadepos. Dat de film buiten Australië, waar het de grote slokop was van de plaatselijke filmprijzen, grotendeels onder de radar bleef, is dan ook bijzonder jammer. Vandaar een oproep aan iedereen die deze bespreking leest: huur of koop Animal Kingdom, geniet van de vele emotionele en filosofische lagen van de film en verpreid in je vriendenkring het woord dat dit een prent is die je gewoonweg moet gezien hebben. Want Animal Kingdom verdient het meer dan eender welke film die ik de laatste tijd zag om ontdekt te worden door iedereen die van ver of dichtbij van de zevende kunst houdt.

BEELD EN GELUID
De film oogt prima op dvd. Veel van de scènes spelen zich af in schaduwen, maar minstens evenveel sequenties baden in de harde Australische zon. Contrast en zwartniveaus moeten dus een hoge kwaliteit hebben en daar stelt de transfer niet teleur. Ook over de kleurenweergave en de gaafheid van de print kunnen we enkel lovend zijn. De soundtrack is iets minder opvallend, maar daarom niet minder goed. Voor een misdaadfilm klinken de geluiden die uit de boxen vloeien minder luid dan je zou denken, maar dit is zonder meer een oerdegelijke, genuanceerde mix, die een wezenlijke invloed heeft op de sfeer van de film.

EXTRA'S
De enige extra op de schijf is een Trailer die ik niet zou aanraden te bekijken voor de film, want in twee minuten tijd worden zowat alle belangrijke plotwendingen onthuld.

CONCLUSIE
Animal Kingdom is een van de meest aangename ontdekking van het jaar. Een misdaadepos is steeds een moeilijke jongleeract, maar de jonge regisseur houdt de ballen moeiteloos in de lucht. Een quasi perfect scenario, een fantastische regie en uitmuntende acteerprestaties maken van Animal Kingdom een prent die je niet mag missen. Beeld en geluid halen een zeer goed niveau op deze dvd, maar het ontbreken van wezenlijk bonusmateriaal is bijzonder jammer.