FILM
Marinier Colter Stevens (Jake Gyllenhaal) zit vast in een experimentele virtual reality-machine, de Source Code, waarmee de laatste acht minuten van het leven van leerkracht Sean Fentress worden gereceëerd. Sean is, of liever gezegd was, één van de tientallen slachtoffers die in een explosie van een forenzentrein is omgekomen. Stevens kan in dit mager tijdsvenster de afloop van de omstandigheden manipuleren, maar het verleden veranderen is niet meer mogelijk. Zijn enige contact heeft hij met een agente, Goodwin (Vera Farmiga), die achter de knopjes van het besturingssysteem zit. De hele ervaring werkt erg desoriënterend voor Stevens, van wie de laatste herinnering zijn derde tour of duty in Afghanistan was: telkens wanneer hij er niet in slaagt om op de trein op tijd de terrorist te ontmaskeren, vliegt hij opnieuw in de lucht. Zijn goede inborst drijft hem er intussen toe dat hij wanhopige pogingen onderneemt om zo mogelijk het leven van een paar van de passagiers te redden, in het bijzonder dan van een vrouw (Michelle Monaghan) die hij heeft leren kennen door dagelijks te pendelen; het heeft echter allemaal weinig zin, want in de werkelijke realiteit is de aanslag al voltooid verleden tijd. De terrorist in kwestie heeft echter nog een minibusje met een nucleair wapen op een parking staan, en tenzij Stevens hem op tijd kan identificeren staat Chicago een veel grotere boel narigheid te wachten. Stevens ondervindt echter dat zijn oversten niet helemaal eerlijk zijn geweest over zijn eigen lot in de zaak.

Na zijn debuutfilm Moon heeft Duncan Jones alleszins een toegankelijkere film afgeleverd die bol staat van de fraaie cinematografie, maar op het einde een beetje ontspoort, om het maar ineens met treinjargon te stellen. Uitgezonderd de slotwending, waarin de scenaristen duidelijk in slaap zijn gevallen, weet deze suspensethriller toch redelijk te boeien, maar we nemen bij dat schoonheidsfoutje de bluts met de buil. Uiteindelijk blijft er toch een mooie minimalistische puzzelthriller over die de gemiddelde actieblockbuster qua intelligentie moeiteloos klopt, waarin Jake Gyllenhaal een erg charismatische rol neerzet, waarmee de film iets meer de dramatische noot bespeelt dan de run of the mill actiethriller. De snelle actie waarbij timing een essentieel element is, doet bij momenten een beetje denken aan een kruising tussen 24 en Tony Scotts Déjà-Vu, en de producenten hopen duidelijk om nog een graantje mee te pikken van Unstoppable. De zichzelf repeterende alternatieve tijdlus-verhaallijn is echter een element dat we al meerdere keren hebben gezien, in films als Groundhog Day en Lola Rennt en televisieseries als Haven ("Audrey Parker's Day Off") en The X-Files ("Monday"). Alhoewel het gegeven dus niet dadelijk origineel te noemen is, wordt dit toch zodanig verwerkt dat we een min of meer consistent scenario krijgen dat niet dadelijk een doordrukje is van bovenstaande. Er wordt echter toch nog wat te vaak met clichés gegoocheld zoals het opvoeren van een verwarde, moraalloze geleerde (Jeffrey Wright) en een onderkoelde Tante IJzervreter (Vera Farmiga), en ook de terrorist van dienst is iets te glad volgens het politiek correcte boekje een misnoegde blanke Amerikaan die iets te lang naar documentaires over Timothy McVeigh heeft gekeken. Wat echter blijft hangen is dat we niet alleen bijven hangen bij de zoektocht naar de terrorist, maar dat we tegelijkertijd deelachtig worden aan de zoektocht van Stevens naar de waarheid over zijn status als proefkonijn. Voorts noteren we ook een gesmaakte bijrol van sci-fiveteraan Scott Bacula, alhoewel die in de film alleen te horen en niet te zien is.

BEELD EN GELUID
Het beeld lijdt hier en daar jammer een beetje aan aliasing, wat onder meer goed te zien is in de panoramische shots van Chicago. Het contrast is vrij hoog, de kleuren zijn koel en lichtjes uitgewassen, en de huidkleuren zijn niet altijd even perfect, maar het palet oogt wel in orde, met onder meer scherpe details in bruin en rood in de vuurzee waarin de trein keer op keer verdwijnt. Wat echter soms storend werkt is dat het CGI-karakter van sommige scènes iets te nadrukkelijk aanwezig is. De geluidstrack zorgt voor een goede sfeer: de echo's in de capsule waarin Stevens gevangen zit geven een metallische weergalm, het geluidslandschap van de rijdende trein bevat enkele fijne details, en telkens wanneer het voertuig in de zichzelf herhalende verhaallijn explodeert, klinkt dit doordringend; de explosie zelf wordt in de film bovendien in telkens een ander standpunt weergegeven: vanuit een vogelperspectief, in de verte, en last but not least in slow motion in de trein zelf.

EXTRA'S
Ze leren blijkbaar bij bij E1 Entertainment. Nagenoeg dezelfde extra's als op andere internationale releases zijn hier terug te vinden. De disk bevat een reeks interviews (33:21) en een korte documentaire "Focal Points" (6:29) waarin onder meer informatie over experimenten met virtual reality wordt gegeven. De filmpjes worden nog eens herhaald in de Picture in Picture-track Access Source Code, waarin er echter ook grote gaten zitten. Wat verdwenen is tegenover andere releases is de audiocommentaartrack. Het is al iets.

CONCLUSIE
Source Code is alvast geen belediging voor het intellect van de kijkers, alhoewel de film eindigt met een pijnlijke uitschuiver. De transfer is oké maar door de band genomen met een vrij matige beeldkwaliteit.