FILM
Het is Jake Lonergan (Daniel Craig) zijn dagje niet. Hij wordt wakker in de woestenij met een schotwond en een vreemde armband aan zijn pols, en hij is zijn geheugen kwijt. Prompt wordt hij belaagd door drie locals die menen dat er wellicht op zijn hoofd een prijs staat, maar zoals het de cowboyversie van James Bond betaamt, slaat hij het drietal hun tanden uit. In het aftandse mijnstadje Absolution wordt het er niet beter op, want hij heeft er prompt mot met Percy Dolarhyde (Paul Dano), het verwende zoontje van de veehandelaar Woodrow Dolarhyde (Harrison Ford). De sheriff wil hem in de boeien slaan, maar net dan worden de cowboys belaagd door (I kid you not) ufo's die blijkbaar mensen vangen op dezelfde manier als waarop de cowboys gewoonlijk hun vee vangen. De armband van Jake blijkt echter een wapen te zijn waarmee hij de tuigen uit de lucht kan schieten. Omdat onder meer Percy tot het segment ongelukkigen behoort dat door de ufo's wordt gekidnapt, beveelt Woodrow een posse om achter de schepen aan te gaan, en laten we het erop houden dat, omdat Jake als enige een wapen schijnt te bezitten waar hij aliens mee tot pulp kan schieten, hij min of meer verplicht wordt om het gezelschap te vervoegen. Wanneer dan ook nog één van de dames uit het gezelschap, Ella Swenson (Olivia Wilde), een buitenaards sterrenmeisje blijkt te zijn dat de mens moet komen behoeden van het lot van haar eigen volk, namelijk de complete uitroeiing (I still kid you not), wordt het helemaal knokken geblazen. En wat willen de aliens? Goud! Even kostbaar in het Wilde Westen als bij hun. Maar tegen een lekkere portie vers rokende mensendarmen zeggen ze ook niet nee...

Een sciencefictionwestern. Moet kunnen: Joss Whedon bewees het met Firefly dat een dergelijke crossover interessante verhaallijnen kan opleveren, én hij klaarde het bovendien zonder toevlucht te moeten nemen tot aliens of andere bovennatuurlijke fantasy-elementen. Maar Jon Favreau is Joss Whedon niet, en met deze film heeft de regisseur van Iron Man 2 toch met deze comicverfilming van een strip die gewoonlijk alleen door extreme nerds wordt aangekocht, duidelijk zijn hand overspeeld. Mijn wilde enthousiasme over het gegeven is eigenlijk compleet getemperd na het bekijken van deze langdradige portie gebakken lucht. Cowboys And Aliens lijdt duidelijk onder het feit dat de unique selling position van de film duidelijk heeft geprimeerd op de inhoud, die werkelijk nérgens op slaat. Ondanks de verdraagbare acteerprestaties van Daniel Craig en Harrison Ford, die intussen nog nét niet in een rolstoel zit, zou met een vastere regisseurshand de film makkelijk een half uur ingekort kunnen worden. Het eerste half uur film is nochtans best genietbaar en veelbelovend, maar vanaf het ogenblik dat het blik aliens opengetrokken wordt, verliest de film veel krediet. De aliens dragen iets te nadrukkelijk de stempel van uitvoerend producent Steven Spielberg, die nog altijd in de overtuiging leeft dat hij en hij alleen een patent heeft op al wat van buiten de stratosfeer komt aanwaaien. Deze particular brand is bovendien schaamteloos gepikt uit District 9. Waar het verhaal extreem onder lijdt is dat er compleet geen achtergrond wordt meegegeven voor de komst van de aliens (why the hell zoeken ze precies op de aarde naar goud, en hoe gaat het gevangen nemen van cowboys hen daarbij helpen?), noch voor de drijfveren van de personages. De love interest van alien babe Olivia Wilde, de rol van Sam Rockwell die een getergde barman speelt wiens vrouw gekidnapt is, de extreem afgeraffelde eindsequentie waarin [spoiler]de cowboys met wat dynamiet het schip van de aliens opblazen[/spoiler], ze dragen allemaal de stempel mee van een scenario waarin naar compromissen moest worden gezocht, en uiteindelijk voor een droge eenheidsworst werd gekozen. Cowboys en aliens, dat is werkelijk het enige wat je te zien krijgt; het is van The Texas Chainsaw Massacre geleden dat alleen de titel van de film al ineens de volledige lading heeft gedekt. Als het idee om de twee genres te mengen en het idee dat wij als kijker er iets om geven, werkelijk belangrijker wordt dan een scenario waarin tenminste een goed verhaal te bespeuren is, loopt er iets mis.

BEELD EN GELUID
Ik ben niet echt extatisch over de beeldkwaliteit. Allicht verdraagt de thematiek van de film een groezelige sfeer die de geest van het Wilde Westen uitademt, maar hier zijn de kleuren toch wat aan de flepse kant, en de scherpte is bij momenten niet bijster schitterend, alhoewel het soms een voordeel is om niet te hard de computergegenereerde effecten te zien. In de kleurvlakken is er soms wat storende posterizatie te zien, zoals in de scène waarin de posse van Dolarhyde met toortsen Lonergan komt opeisen. De geluidstrack is dan weer wél van topkwaliteit, met agressieve splits, veel surroundvertier en zeer proactief gebruik van het LFE-kanaal.

EXTRA'S
De Europese versie van Cowboys And Aliens bevat alleen maar de uitgebreide versie van de film. Jon Favreau heeft een audiocommentaartrack ingesproken waaruit toch zijn enthousiasme voor het project blijkt, met veel aandacht voor de technische kant van zaken. Conversations with Jon Favreau (1:20:10) bevat een hoop langere interviewfragmenten waarbij de regisseur zijn cast en zijn productieteam, waaronder regisseurs Ron Howard en Steven Spielberg, het vuur aan de schenen brengt. De documentaire Igniting the sky: The making of Cowboys And Aliens (40:18) bevat een uitgebreide, zesdelige making of-featurette die meer entertainend is dan de film zelf, en spijtig genoeg nergens kritisch wordt.

CONCLUSIE
James Bond en Indiana Jones in één film verenigen, tot daar aan toe, maar E.T. was er blijkbaar toch te veel aan. Het is voor mij toch een beetje de flop van 2011.