FILM
Het leven lacht het koppel Frank (Leonardo DiCaprio) en April (Kate Winslet) toe: ze zijn pasgetrouwd, alleen wil het met de carrière van April als actrice niet echt vlotten. Frank werkt bij de informaticareus Knox Computers, weet eigenlijk evenveel af van computers als Homer Simpson van nucleaire veiligheid, maar hij bluft zich door de dag, en geraakt er nog mee weg ook. Op een avond stelt April voor dat ze hebben en houden verkopen, en naar Parijs verhuizen, waar zij makkelijk aan een secretaressebaan kan geraken. In een vlaag van zinsverbijstering weet Frank directuer Bart Pollock (Jay O. Sanders) eens goed op zijn nummer te zetten aangaande de middeleeuwse marketingmethodes die het bedrijf nog gebruikt. Pollock nodigt Frank prompt uit, en biedt hem aan om tegen een riant salaris zijn expertise met een zorgvuldig samengesteld team specialisten te komen delen, tegen een veel hogere verloning natuurlijk. April ziet haar dromen in rook opgaan, en tot overmaat van ramp blijkt ze nog zwanger te zijn van een derde kind, wat voor hun anders riante leventje op Revolutionary Road perfect had geweest, maar met het oog op een nakende verhuis naar Parijs natuurlijk een streep door de rekening is. Naarmate de deadlines naderen waarop Frank al dan niet zijn medewerking voor het project moet toezeggen, en waarop de twaalf eerste weken van de zwangerschap voortschrijden - daarna is geen abortus meer mogelijk - verzuurt de relatie tussen het koppel tot het absolute nulpunt. Maar zoals in dat soort zaken vaak gaat: jij stuurt niet de gebeurtenisse, de gebeurtenissen sturen u, en je mag nog blij zijn dat je op het vakje met de troostprijs terecht komt. Het familegeluk van de Wheelers knalt uit elkaar op een manier dat ze het op het hoofdkwartier van Knox Computing zeker gehoord hebben, en de droom neemt abrupt een einde.

Ik heb bij deze film een dubbel gevoel. Net als bij American Beauty en Road To Perdition spit regisseur Sam Mendes de menselijke psyche tot op het bot uit, zij het met een filmscenario (American Beauty), een stripverhaal (Road To Perdition) of een een boek (Revolutionary Road) dat evengoed een toneelbewerking had kunnen zijn. De voornaamste betrachting van de film was echter duidelijk om het koningskoppel DiCaprio-Winslet na Titanic nog eens voor dezelfde lens te krijgen. De film straalt duidelijk de neorealistische boodschap uit dat men soms moet tevreden zijn met wat men heeft en geen onrealiseerbare dromen mag najagen. En dat er in de jaren '50 en '60 best wel veel Wheelers waren, gezinnen waarbij voor de buitenwereld de schone schijn primeerde, maar die gebukt gingen onder psychologische lasten, onvervulde dromen, grootse frustraties en ontevredenheid over de beroepssituatie - en dat in een tijdperk waarin iederen die wilde werk had. Het is moeilijk om met de personages te identificeren, want ze hebben allemaal zware psychologische problemen, waar je beter vanop afstand over oordeelt of ze al dan niet een valide punt hebben. De cinematografie waarmee Sam Mendes zijn verhaal inkleedt is overigens puik. Het nadeel: dit is een zeer depressieve film, waarin midlifecrisis en abortus een prominente rol spelen. Als je naar een film kijkt voor de ontspanningswaarde dan is Revolutionary Road zowat de slechtst denkbare keuze. Toch is het allemaal niet onverdienstelijk, maar Mendes heeft het allemaal met een dergelijk pretentieus sausje ingepakt dat je zelf geen ruimte krijgt om over de ambigue protagonisten na te denken, en zelf je oordeel te vellen.

BEELD EN GELUID
Nogal wat edge enhancement plaagt deze release, die ander qua kleuren, zwarttinten, contrast en huidtinten eerder goeie punten aflevering. De film wordt geacht om een beeld van de jaren '50 en '60 te schetsen, en dat lukt aardig, met veel warme en bruine tinten, die nogal contasteren met de bleke scènes telkens er iets in het honderd loopt. Echt onoverkomelijke artefacts, compressiefouten of banding is er niet te zien. De film leent zich niet dadelijk tot grootste prestaties, dus de Dolby TrueHD 5.1 surround track is meer dan genoeg om de dialogen (vooral gekibbel) op een goede manier ten berde te brengen, maar ook het gekraak in het huis op Revolutionary Road, waar je nooit weet waar er nog abortus-opwekkende middelen in een kramikkel kastje liggen te wachten om gebruikt te worden, komt goed tot zijn recht over. Het gevoel voor richting is netjes en gericht, en heel af en toe komt de subwoofer eens in actie. Zeer goede transfer voor de beoogde doeleinden.

EXTRA'S
De extra's zijn dezelfde als op de dvd: eerst en vooral is er een vrij interessant audiocommentaar te beluisteren van regisseur Sam Mendes en scenarist Justin Haythe, die het over de het bronmateriaal van Yates gebben, de casting, de productie en de kritieken op hun films. De documentaire Lives of Quiet Desperation: The Making of Revolutionary Road (29:03) is een mengeling van behind the scenes-filmbeelden en tegelijkertijd toch een goede analyse van de voornaamste protagonisten. Richard Yates: Wages of Truth (26:04) is een in verhouding tot de speelduur vrij goed gestoffeerde documentaire over leven en werk van Richard Yates. De disk bevat 15 verwijderde scènes (25:14), die de nu al redelijk lange film niet echt beter zouden gemaakt hebben, en een trailer (2:08).

CONCLUSIE
Bekijkbaar maar zeker niet het ultieme meesterwerk van Sam Mendes, en naar mijn smaak iets te depressief en te weinig sarcastisch. De Blu-raysp\ecificaties mogen gezien worden.