Boca do Lixo is één van de gevaarlijkste buurten die je in het Braziliaanse São Paulo kan aantreffen. Deze verdefelijke plek waar drugs en prostitutie welig tieren was in de jaren 60 de thuishaven van Hiroito, een gangster die zichzelf tot koning van het gebied kroonde. Het boek waarin deze crimineel zijn gruweldaden beschrijft vormt de basis voor Flavio Frederico's film die door sommige fans wel eens het Braziliaanse antwoord op Scarface wordt genoemd. Ook al schept de cineast geregeld een mooie sfeer, toch bevat Boca teveel tekortkomingen om met deze eer te gaan strijken.

 

In de vroege jaren 50 dwaalt de jonge Hiroito (Daniel de Oliveira) samen met zijn onafscheidbare vriend Osmar (Milhelm Cortaz) door de rosse buurt van São Paulo. Iedere dollar die de tiener op zak heeft, gaat geheid naar de meisjes van plezier en hij maakt er een sport van om zoveel mogelijk lichtekooien in bed te krijgen. Het enige wat hem van zijn verslaving aan de Campos Eliseos-buurt kan houden is zijn obsessie voor literatuur waardoor de intellectuele hoerenloper met het Buddy Holly-brilletje een buitenbeentje in de buurt is. Ook al droomt Hiroito op zijn kamer graag weg met een boek van Albert Camus in de hand, toch is hij op straat een levensgevaarlijke gek die er niet voor terugdeinst om zijn tegenstander naar het hiernamaals te schieten. Een meer dan ideale reputatie om de protegé van enkele hoertjes te worden dus.

 

Hiroitos vader weet ook wel hoe de vork aan de steel zit en hij besluit om zich volledig van zijn zoon af te keren die steeds meer en meer in aanraking komt met de politie. Het gaat zelfs zo ver dat wanneer zijn vader met een mes om het leven wordt gebracht, Hiroito de hoofdverdachte is. Toch is de boef veel te sluw om zich bij de lurven te laten pakken. Ondanks de vele beschuldigingen komt hij steeds op vrije voeten en dankzij zijn geslepenheid wordt hij de eigenaar van een eigen bordeel. In deze hoerenkast gelden enkel zijn wetten en voor het opknappen van de vuile werkjes vindt hij weerzinwekkende oplossingen zoals het schaamteloos misbruiken van een dakloos kind dat in ruil voor wat brood dagelijks marihuana inpakt.

 

Om de politie op een dwaalspoor te zetten, huwt hij één van zijn favoriete hoertjes Alaïde (Hermila Guedes). Toch is dit voorbeeldig huishoudelijk geluk slechts oogverblinding, want eens de man de deur achter zich toetrekt, lonken zijn gangsterogen naar ander vrouwelijk schoon. Hiroito ontdekt ook dat er in het misdaadmilieu niemand te vertrouwen is, ook niet zijn beste vriend Osmar die na een avondje kaarten met een partij juwelen met de noorderzon vertrekt, een pijnlijke gebeurtenis en de eerste barst in zijn twijfelachtig koninkrijk. De prostitutie wordt meer en meer een dekmantel voor de drughandel waarmee hij grof geld verdient. Doordat hij er zelf niet voor terugdeinst om een spuit in zijn aderen te planten, worden ook zijn misdaden gewaagder, zoals het stelen van een lading marihuana die eigendom van de politie is. Op een dag valt de politie dan ook zijn bordeel binnen en verandert zijn vertrouwde wereld van weelde in een kale gevangenismuur. Eens de neurotische Hiroito vrijkomt, merkt hij dat hij er een nieuwe vijand bijheeft : Nelsinho (Jefferson Brasil) die erop uit is om de nieuwe koning van Boca te worden en doordat hij de steun krijgt van de politie ligt de kroon stilaan binnen handbereik.

 

Wie een spetterende actiefilm of een nieuwe Godfather verwacht zal van een kale reis thuiskomen, want dit is duidelijk niet Flavio Frederico's bedoeling geweest. De cineast is er wel in geslaagd om enkele mooie beelden te creëren. Toch maakt geen enkel personage in deze soms langdradige film indruk. Dit gemis voel je vooral in de vertolking van hoofdrolspeler Daniel de Oliveira voor wie je noch sympathie noch afkeer voelt. Jammer, want een misdaadfilm maak je immers niet door geregeld een personage omver te knallen; de schurk moet ook een charismatische figuur zijn die weet te boeien en het is net daar waar het schoentje knelt. Ook het verhaal is flauw zonder spannende momenten waardoor het je geen zier kan schelen wat er met Hiroito gebeurt. Boca is wel geen slechte film, doch kon hij met wat meer inspiratie zeker interessanter zijn. Het siert Universal wel dat ze deze Braziliaanse productie in haar catalogus opneemt, toch ziet het ernaar uit dat Boca zal verzuipen tussen het aanbod van veel betere Latijns-Amerikaanse films.

 

Het aanschaffen van een Blu-ray doen we niet alleen voor het blauwe doosje, maar ook voor de betere beeldkwaliteit en dat heeft men bij Universal goed begrepen. De opnames van het Braziliaans leven in de jaren 60 ogen subliem en door de haarscherpe beelden heb je nooit het gevoel dat je naar een goedkope productie kijkt. Ook al zie je op het hoesje de nodige vuurwapens, toch zijn de actiescènes op één hand te tellen en moet Boca het vooral van sfeer en dialogen hebben, ook al zullen wereldmuziekliefhebbers in hun nopjes zijn met de uitstekende soundtrack.

  

Wie hoopt op wat extra materiaal dat ons wat kan bijleren over de echte Hiroito zal ontgoocheld zijn. Naast een onnodige trailer en een fotogalerij, is er enkel de commentaar van regisseur Flavio Frederico die niet meer doet dan de film navertellen en dan nog in saai, slecht Engels.

 

Het hoesje schreeuwt het wel van de daken dat Boca de Braziliaanse tegenhanger van The Godfather is, toch is deze film niet meer dan een tussendoortje. De schuld moet je zowel zoeken bij Daniel de Oliveira voor diens slappe vertolking als bij Flavio Frederico wiens regiewerk net iets te slaapwekkend is om te boeien.