FILM
Gisteren heb ik net toevallig het boek van Jan Verheyen uitgelezen waarin hij de Vlaamse bevolking "leert" wat ze zou moeten weten over het medium film en in één van de hoofdstukken maakt de cineast zich behoorlijk boos op filmcritici. Op datzelfde moment lag er (eveneens toevallig) op tafel een krantenartikel waarin een recensent zich druk maakt over het groeiend filmsnobisme dat het Filmfestival van Cannes teistert. Wat maakt een film goed? In welke mate heeft een recensent het recht om een film de grond in te boren? Is een film goed als hij geen kunst is? Het zijn allemaal vragen die je enkel kan beantwoorden met een mening en in een democratie (hoe je dat ook draait of keert) is elke opinie van tel. Dat belet niet, dat filmkritiek geen waarde zou hebben (waar zouden we ons anders mee bezighouden, niet waar?), maar de schrijfsels van critici kunnen wel de reden zijn waarom bepaalde films nooit de netvliezen van de kijkers bereiken, want sommige recensenten vinden het nu eenmaal leuk om bepaalde regisseurs (of nog erger volledige genres, denk maar aan horror) in het belachelijke te trekken. Hard Boiled Sweets is ook zo'n slachtoffer geworden en begrijp ons niet verkeerd: deze debuutfilm van David L.C. Hughes is geen klassieker (en zelfs niet eens een echte aanrader), maar toch verdient de film heel wat meer dan de drie punten die hij op de IMDb-website vergaarde, daar deze Britse misdaadfilm ons (ondanks zijn gebreken) 85 minuten in de ban hield en dat kunnen we niet steeds zeggen van omhoog geprezen rommel.

David L.C. Hughes liet zich inspireren door misdaadauteurs zoals James Ellroy, Elmore Leonard en George P. Peleccanos omdat die in hun boeken nooit een held opvoeren. In Hard Boiled Sweets heb je negen protagonisten die elk wat op hun kerfstok hebben. De ene is een corrupte flik, je hebt er eentje die net uit de gevangenis is ontslagen, terwijl de meisjes grof geld verdienen door op de pier van Southend te tippelen. Door deze aanpak kan je meteen als kijker beginnen te raden wie er met het geld aan de haal gaat en ook al is dat niet de eerste keer dat een regisseur zo'n procedé toepast, maakt het de film toch heel wat spannender dan vele andere misdaadfilms waarvan je de plot na enkele minuten doorhebt. Het heeft geen zin om het verhaal van deze film uit de doeken te doen, daar alles om negen verloren zielen draait die elk naar een snoepje (vandaar de titel van de film) zijn genoemd. De thema's zijn wraak, verraad, lust en moord. Bij louter toeval komen ze in het criminele leven van Southend (het Las Vegas van de Britse oostkust) terecht en er is niemand die om elkaar geeft, laat staan dat je een ander kan vertrouwen. Jammer genoeg vertoont het script enkele zwakheden met plotwendingen die net iets te ongeloofwaardig zijn, maar dat belet ons niet om te stellen dat Hard Boiled Sweets een aangename lowbudgetfilm is die volledig in de lijn ligt van de Hoskins-klassieker The Long Good Friday of de originele Get Carter met Michael Caine. Desondanks de originele aanpak werd Hard Boiled Sweets een flop van jewelste en verdient deze prent als dvd- en Blu-ray-release zonder meer een herkansing. Deze Britse misdaadfilm die weliswaar een beetje actie mist, het is geen prent die je je een maand nadien nog zal herinneren, maar fans van pakweg de eerste Guy Ritchie-films zullen zich zonder twijfel vermaken met dit halfgeslaagde debuut.

BEELD EN GELUID
David L.C. Hughes moest de klus zien te klaren met een zeer strak budget (zo beschikten de acteurs over geen trailers en toiletten!), maar op de kleuren na die bij momenten iets te artificieel lijken, doet deze lowbudgetfilm vele blockbusters verbleken. Ondanks de harde wereld waarin dit verhaal zich afspeelt, is Hard Boiled Sweets meer een dialoogfilm zonder veel geluidseffecten.

EXTRA'S
Het leeuwenaandeel wordt gevormd door de vijfendertig minuten durende extra Pick 'n' Mix waarin zowat elke acteur uitgebreid mag vertellen waarom hij of zij voor deze lowbudgetfilm koos. Een extra die leuk is maar eentje die je nadien nooit meer opnieuw zal willen zien. A Girl And A Sweet vertelt je wat meer over de oorsprong van deze film: de zeventien minuten durende kortfilm A Girl And A Gun uit 2006 die trouwens ook als extra op deze Blu-ray te vinden is. Het leuke aan deze kortfilm is dat hij werd gemaakt door debutanten die niemand minder dan Ian Hart (een Brits monument die in blockbusters als Harry Potter And The Sorcerer's Stone en Finding Neverland speelde) gratis konden strikken. Ten slotte heb je de verplichte (overbodige) verwijderde scènes.

CONCLUSIE
Hard Boiled Sweets is wel geen voltreffer, want je merkt dat Hughes nog het een en ander te leren heeft, maar toch is dit een originele Britse misdaadprent die bij momenten aardig in de buurt komt van films als The Long Good Friday of Revolver en dat is meer dan wat je van vele blockbusters kan zeggen.