FILM
Ergens tussen de plooien van de werkelijkheden zijn er kruispunten waar de doden met de levenden kunnen spreken. Student Simon NcNeal (Jonas Armstrong) is gefascineerd door deze wetenschap, omdat hij een traumatische ervaring heeft overgehouden aan een overleden broertje. Hij stemt ermee toe om professor Mary Florescu (Sophie Ward) bij te staan in haar onderzoek naar het paranormale. Samen met haar technische assistent Reg Fuller (Paul Blair) besluiten ze om enkele nachten door te brengen in een spookhuis, waarin de scheidingslijn tussen de twee realiteiten nogal dun blijkt. En of er wat te beleven valt: Simon blijkt het geschikte medium: door middel van wonden en littekens smachten de doden ernaar om hun verhaal te vertellen, en Mary probeert de tekens te ontcijferen. Maar is dit allemaal wel echt, of is het een verzinseltje van Simon om zich interessant te maken en en passant Mary nog eens lekker binnen te kunnen doen?

Naast bijzonder slecht acteerwerk, een budget van 37,32 € en een compleet oninteressant script dat stijf staat van de clichés, blijft er na spoeling van Book Of Blood zo goed als niets meer over. De schrijver Clive Barker, in horrormilieus beroemd en berucht om films als Hellraiser schrijft tegenwoordig alleen nog maar derderangs horror pulp om op het einde van de week brood op de plank te hebben. De reeks is duidelijk bedoeld als piloot voor een reeks waarbij elke week weer de dode van de week zijn verhaal in Simons lichaam mag komen kerven, maar - de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik dit soort pareltjes van scenarioschrijven niet op de voet volg - veek ruchtbaarheid werd er aan een sequel niet gegeven. De film is zeker niet voor een Hollywoodpubliek bedoeld, getuige daarvan onder meer de full frontal nudity, maar qua motieven heeft de regisseur waarschijnlijk een willekeurige heavy metal-plaat uit zijn kast getrokken en de beste ideeën (nou ja) weerhouden voor het scenario.

BEELD EN GELUID
De transfer is redelijk scherp, maar toch lijkt het contrast niet altijd even gelijkmatig verdeeld. De donkerdere scènes waarin Simon neerdaalt in de diepste hellekrochten van zijn gedachten zouden wat donkerder mogen geweest zijn. Alleszins ontbreekt het nu grotendeels aan detail. Het Dolby Digital 5.1-geluid is meer dan accuraat genoeg om de film een zekere dynamiek mee te geven, en bij schrikmomenten komt er al wel eens een zijspeaker onverwacht tot leven, maar de klemtoon van de mix ligt toch op de voorste kanalen, en de sfeerschepping blijft eerder rudimentair.

EXTRA'S
Zelfs het magere bonusmateriaal van de Amerikaanse editie is niet tot hier geraakt.

CONCLUSIE
Als schrijvers als Clive Barker worden gerekend tot het summum van de horror, dan is het best te begrijpen waarom al hun films binnen de maand verdwijnen in de grabbelbakken.