FILM
Een film die in het Nederlands is aangekondigd met de titel Laat Me Niet Los laat zonder meer het ergste vermoeden. Meer nog, toen we daarbovenop nog eens de korte inhoud van het filmverhaal lazen, vreesden we eventjes dat we zaten opgescheept met een ondermaatse televisiefilm van het ergste soort. En toch is deze prent van Joe Gunn in zijn genre eerder een voltreffer te noemen. Niet dat Gunn een geniale cineast is, want de man deinst er helemaal niet voor terug om de meest platgetreden clichés van de vele familiedrama's uit de kast te halen, maar toch werkt Like Dandelion Dust.
 

Jack (Cole Hauser) en Molly (Kate Levering) leiden samen met hun geadopteerde zoontje Joey (Maxwell Perry Cotton) een zorgeloos leventje. Alles gaat voor de wind tot op het moment dat Rip Porter (Barry Pepper) uit de gevangenis wordt ontslagen. Meteen na zijn vrijlating vertelt zijn vrouwtje Wendy (Mira Sorvino) hem dat ze zwanger was op het moment dat haar geliefde echtgenoot de nor in moest. Daar ze geen abortus wilde plegen en niet over de nodige financiële middelen beschikte om het kind naar behoren op te voeden, besloot de jonge moeder om haar nakomeling ter adoptie af te staan. Porter vindt dat hij meer dan genoeg is gestraft voor zijn vroegere baldadigheden en daarom wil hij absoluut zijn kind zelf opvoeden. Al gauw blijkt dat de adoptie destijds dubieus is verlopen en dat de documenten niet rechtsgeldig zijn. Bovendien oordeelt de rechtbank dat Porter voldoende is gerehabiliteerd om voor het kind te zorgen. Het meelijwekkende jongentje raakt verzeild in een juridische oorlog die hem van het ene gezin naar het andere katapulteert.
 

In principe biedt dit scenario niets nieuws, want we hebben het allemaal al eens gezien. Het zijn echter de prima vertolkingen van zowel Barry Pepper (die we eerder zagen schitteren in True Grit, Saving Private Ryan en The Green Mile) als van Mira Sorvino (die waarschijnlijk de ongekroonde koningin van de televisiefilms kan worden genoemd) die van dit gezinsdrama een meer dan aangename prent maken. Regisseur Joe Gunn die naast enkele documentaires ook de actiefilm Mercy Streets met Eric Roberts en het sympathieke My Date With Drew op zijn cv heeft staan, speelt weliswaar steeds op automatische piloot, doch weet hij te voorkomen dat de film verzuipt in melige scènes. Het christelijke ondertoontje van Mollys zuster en Jacks preken zijn soms irriterend, maar wie zin heeft in een tranentrekker zoals pakweg Kramer Versus Kramer zal Like Dandelion Dust zonder twijfel appreciëren.

BEELD EN GELUID
Niet alle scènes zijn glashelder gefilmd. Her en der duiken er enkele wazige beelden op die wat filmgrain bevatten, maar dat zijn nu eenmaal de typische kenmerken van films die op een uiterst klein budget zijn gedraaid.
 

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Wie zin heeft in een ontroerend familiedrama met veel clichés, maar waarin enkele acteurs (en dan hebben we het vooral over Barry Pepper) meer dan behoorlijke vertolkingen neerzetten, kan alvast de papieren zakdoekjes bovenhalen.