SERIE
Sinds 1997 verblijden Matt Stone en Trey Parker menig animatieliefhebber met South Park waarin we de belevenissen van enkele schelmachtige bengeltjes volgen. Destijds werden deze tekenfilms door Fox geweigerd omdat de verhaaltjes geen familiesfeer hadden. Comedy Central hapte echter wel toe en in een recordtempo werd South Park één van de meest succesvolle tekenfilms die ooit op televisie werd uitgezonden. De reden daarvoor moest uiteraard niet worden gezocht in het tekentalent van Stone en Parker, maar wel in het brutale karakter dat het handelsmerk werd van de reeks. De makers doorbraken heel wat taboes met als gevolg dat heel wat moraalridders de serie wilden verbieden. Tevergeefs, want hoe meer South Park in een slecht daglicht werd gesteld, des te groter de populariteit werd. Ondertussen is de storm wat geluwd en wordt het voor de twee bedenkers steeds moeilijker om schokkende scenario's te verzinnen, de kijkers reageren namelijk vaak in de trant van:  "Oh ja, het is South Park". Ooit was dat anders en hielden de bazen van Comedy Central meermaals hun adem in, zo werden de makers twee jaar geleden nog bedreigd door extremistische moslims toen ze de profeet Mohammed in een berenpak hadden afgebeeld. Ook de katholieken konden niet lachen toen in de aflevering Bloody Mary de dorpsbewoners werden geconfronteerd met een Mariabeeld dat van onderen leek te bloeden. Ofschoon er wat sleet op de formule komt, bevat het vijftiende seizoen eveneens een aanstootgevende aflevering die heel wat kwaad bloed zette. Deze keer waren het de Nederlanders die aan de alarmbel trokken, in de controversiële episode Crack Baby Athletic Association wordt immers gesuggereerd dat Sinterklaas slavenhandel dreef. Wie echter hoopte dat hij weldra verlost is van deze cartoon moeten we teleurstellen, Comedy Central heeft namelijk een contract getekend met de makers dat hun bindt tot een twintigste seizoen. De hoofdrollen worden nog steeds vertolkt door Stan Marsh, Kyle Broflovski en Eric Cartman die zonder twijfel het meest krankzinnige tekenfilmpersonage aller tijden is. Wegens de dood van soulzanger Isaac Hayes is Chef ondertussen helemaal uit beeld verdwenen. Wel is Kenny volop terug (het ventje met de oranje anorak) en deze keer houdt hij het vol tot de allerlaatste minuut zonder te sterven.
 
Zoals naar aloude gewoonte steken de makers ook in dit seizoen maar al te graag de draak met talrijke bekende mensen. Bob Dylan, Kevin James, Adam Sandler, Stevie Nicks, president Obama, Elton John, Andrew Lloyd Webber of Angela Merkel zijn er maar enkele voorbeelden van. De eerste kop-van-jut is de onlangs overleden Apple-baas Steve Jobs. Dagelijks verklaren we ons akkoord met de talrijke voorwaarden als we bepaalde programma's downloaden, maar toch zal Kyle zijn verbintenis met de computergigant niet gauw vergeten. Doordat de jongen de kleine letters niet heeft gelezen, heeft hij zich automatisch akkoord verklaard om zich door Apple te laten gebruiken voor een experiment dat is ontleend aan de cultfilm The Human Centipede. De slachtoffers worden net zoals in de film als een menselijke duizendpoot aan elkaar genaaid. Zowat alle heilige huisjes die je kan bedenken worden in South Park aan diggelen geslagen, zo zijn volgens de makers de Duitsers nog steeds de minst grappige mensen die op deze aardbol rondlopen, zijn veganisten oersaaie mafkezen en ontdekt Eric Cartman dat je de lekkerste hamburger maakt door het toevoegen van scheten. Tja, dat is nu eenmaal het niveau van South Park. Ook al verschillen smaken, kunnen we er toch niet omheen dat niet alle veertien afleveringen even geslaagd zijn, zo is bijv. Royal Pudding waarin het kleine broertje van Kyle naar het Canadese leger trekt om een ontvoerde prinses te bevrijden ronduit vervelend en is A History Channel Thanksgiving misschien wel de slechtste aflevering die het duo ooit heeft bedacht. Hilarisch is evenwel Sushi City waarin een Chinese restauranthouder met een Japanse concurrent op de vuist gaat. Ook al is deze reeks volgens het doosje reeds geschikt voor kinderen vanaf zes jaar, vragen we ons toch af welke ouder zijn kroost naar deze tekenfilmreeks laat kijken. 

Het vijftiende seizoen van deze animatieserie bezit wel niet meer het explosieve karakter van vroeger. Meer zelfs, na enkele afleveringen krijg je een beetje de indruk dat je het al eens eerder (en beter) hebt gezien, maar toch blijft dit jubileumseizoen een aanrader voor de fans. Stel je vooral niet te veel vragen bij de keuze van de onderwerpen (of de logica van de verhaallijnen), maar geniet en wees vooral geen moraalridder!

BEELD EN GELUID
Ook al worden de typetjes tegenwoordig met een computerprogramma gecreëerd (vroeger was dat door middel van karton!) blijft het kleurenpalet zeer beperkt waardoor de cartoon soms op een mooi ingekleurd kleurboek lijkt. Het geluid is eveneens goed, ofschoon de makers geregeld de geluidsband vervuilen met afgrijselijke musicaldeuntjes, wat ze jammer genoeg ook deden bij de langspeelfilm uit 1999.

EXTRA'S
Fervente fans zullen ongetwijfeld opgetogen zijn over het feit dat iedere aflevering een commentaarband heeft, maar voor de doorsneekijker is dit eigenlijk een irrelevante bonus. Dat kan je ook zeggen over de weggelaten scènes en de korte documentaire Behind The scenes Of Sushi City waarin we gedurende een drietal minuten zien hoe Stone en Parker lol beleven aan het nabootsen van Chinese en Japanse stemmetjes. Het leeuwenaandeel van het bonusmateriaal wordt weliswaar gevormd door The Making Of South Park. De makers maken wel te pas en te onpas allerlei grappen, maar toch merk je ook dat ze dagelijks met zeer veel stress kampen, want voor het inblikken van iedere aflevering hebben ze welgeteld zes dagen de tijd. En jawel, het is zelfs de gewoonte dat de volledige crew op kantoor blijft overnachten zodat ze de strikte deadlines kunnen halen (van een werklust gesproken!). Ook wordt in deze extra getoond hoe de tekeningen van karton naar computerbeelden zijn geëvolueerd, ook al blijven Stone en Parker in dezelfde simpele aanpak geloven.

CONCLUSIE
Het vijftiende seizoen zal wel geen nieuwe fans maken, maar wie kon lachen om de vroegere avonturen van deze gestoorde kwajongens zal zonder twijfel weer veel pret beleven aan deze veertien nieuwe afleveringen, ofschoon er stilaan sleet op de formule komt.