In de eerste aflevering van seizoen 2 komt Nucky Thompson, die de stad haar huidige bekendheid, uitstraling en rijkdom heeft bezorgd, evenwel in zwaar weer terecht als Commodore Louis Kaestner, de man die hem jaren voordien tot z’n opvolger bombardeerde, het plan opvat om de touwtjes in Atlantic City opnieuw zelf in handen te nemen. De gigantische opbrengsten uit de illegale alcoholhandel steken Commodore de ogen uit en hij sluit een verbond met Eli en z’n eigen door Nucky opgevoede bastaardzoon James Darmody om de alcoholbusiness over te nemen van z’n rivaal. Hij spreekt een aantal oude financieel krachtige vrienden aan en belooft vette bonussen en James Darmody wordt naar New York en Philadelphia gestuurd op zoek naar klanten. Ondertussen worden alle alcoholtransporten voor Nucky Thompson door de omgekochte havenpolitie in beslag genomen waardoor er tekorten ontstaan in de hotels en de speelholen op de Boardwalk. Nucky wordt geconfronteerd met boze klanten die er geen graten in zien om met de nieuwe sterke man in zee te gaan. Tot overmaat van ramp krijgt hij ook juridische problemen, want Commodore heeft een aantal individuen omgekocht die willen getuigen dat Nucky Thompson op grote schaal de resultaten van de recente verkiezingen heeft vervalst ten voordele van de republikeinse partij. Nucky slaat terug en zorgt ervoor dat de rechtszaak naar het federale niveau wordt getild, want daar heeft hij machtige vrienden tot in het Witte Huis, maar als die zelf bakzeil halen omdat ze in allerhande schandalen verwikkeld dreigen te geraken, staat hem in no time het water tot aan de lippen. Wat volgt is een harde confrontatie tussen voormalige vrienden en partners op leven en dood.

 

Boardwalk Empire – Seizoen 2 lost de verwachtingen helemaal in en de serie is misschien zelfs een stuk sterker dan het eerste seizoen. Dat komt op rekening van Steve Buscemi (Nucky Thompson), maar zeker ook op die van actrice Kelly Macdonald als zijn maîtresse Margaret Schroeder en op die van acteur Michael Pitt als z’n protegé James Darmody met wie hij in dit seizoen zwaar in conflict komt. De verhaallijnen maken ook in dit seizoen tal van onverwachte bochten en hoe een confrontatie afloopt is moeilijk te voorspellen; soms lost ze zich als vanzelf op, andere keren worden de grote middelen ingezet en dat zal u vooral in de laatste aflevering van deze jaargang vaststellen, want daarin wordt met een paar flinke houwen brandhout gemaakt van wat 11 afleveringen lang voor een langzaam voortschrijdende machtsverschuiving doorging, waardoor de mogelijkheden voor seizoen 3 weer helemaal openliggen. De rol van Nucky Thompson lijkt Steve Buscemi ondertussen op het lijf geschreven, want hij nestelt zich in die rol alsof het om een nieuwe jas ging, met prachtige dialogen en oneliners die lang blijven hangen en meestal niet gespeend zijn van humor of sarcasme. Nucky Thompson is de gentleman, de man die zich naar buiten altijd onberispelijk presenteert en niet toevallig is hij ook het enige personage zonder typische boeventronie, wat je van protegé James Damrody, z’n boezemvriend Al Capone uit Chicago, de Italianen uit New York o.l.v. Arnold Rothstein en Lucky Luciano of zelfs FBI-agent Nelson Van Alden moeilijk kan beweren.

 

Na een korte breuk met Nucky Thompson op het einde van seizoen 1 is Margaret Schroeder opnieuw van de partij. Ze houdt zich bezig met de opvoeding van de beide kinderen uit haar eerste huwelijk en bemoeit zich niet met de zakelijke belangen van haar minnaar, tenzij die ene keer als de federale onderzoeksrechter Nuckys kantoor overhoop laat halen op zoek naar bewijzen over corruptie, omkoping, afpersing, etc. Dan is het Margaret die het hoofd koel houdt en die erin slaagt om het kasboek (met de illegale ontvangsten) en 20.000 dollar zwart geld uit Nuckys kantoor weg te halen zonder dat ook maar iemand iets in de gaten heeft. Het heeft een wezenlijke invloed op hun relatie en leert Nucky dat hij onvoorwaardelijk op de jonge Ierse inwijkelinge kan rekenen. Dat Margaret diep gelovig is en vatbaar voor een flinke portie bijgeloof is een stortende factor, maar gezien zelfs de plaatselijke pastoor alles te danken heeft aan Nucky Thompson, blijft de schade beperkt, alhoewel Margaret niet altijd beseft welke verstrekkende gevolgen een simpele handtekening op een cheque met veel nullen kan hebben op Nuckys financiële situatie…

 

We willen u uiteraard niet lastig vallen met spoilers allerhande, maar James Darmody is het personage dat beslist uw aandacht verdient in Boardwalk Empire - Seizoen 2. Vloog hij tot voor kort nog onder de vleugels van zijn peetvader Nucky Thompson, in seizoen 2 voelt Darmody – vooral onder invloed van z’n moeder – dat de tijd rijp is om op eigen benen te staan. Door een gelukkig toeval worden de banden met z’n echte vader, Commodore Louis Kaestner, aangehaald en heeft die een plan uitgewerkt om de macht weer in handen te krijgen en daarin speel James een hoofdrol. Even is er nog twijfel bij James en bij Eli (Nuckys broertje) over de haalbaarheid van de machtsovernameplannen, want zij beseffen dat Nucky Thompson zich niet zomaar aan de kant zal laten zetten door een kliekje oude mannen met veel geld, maar Commodore overtuigt hen ervan dat hij de zaak onder controle heeft. Gezien de juridische disputen waarin hij verstrikt dreigt te geraken, gaat Nucky ondertussen in op een suggestie van z’n New Yorkse collega Arnold Rothstein om zich tijdelijk gedeisd te houden: hij legt z’n functie van penningmeester neer en vertelt de journalisten op een druk bijgewoonde persconferentie dat hij zich uit het zakenleven terugtrekt. Daarmee komt de weg vrij voor James Darmody die zich meteen profileert als de nieuwe en machtige godfather van Atlantic City. Maar Arnold Rothstein in New York City weet wel beter, want die levert hand- en spandiensten aan Nucky Thompson die in Ierland een flinke lading whisky gekocht heeft die hij betaalt met geweren. De Ieren vechten op dat moment nl. een conflict uit met de Britten over Noord-Ierland en wapens kunnen ze in grote hoeveelheden gebruiken. Nuckys handlangers zorgen er ondertussen voor dat de door de havenpolitie geconfisqueerde en in de pakhuizen van Commodore opgeslagen alcohol vernietigd wordt zodat de markt openligt voor de Ierse whisky. Voor Commodore en James Darmody betekent de tegenvaller een financiële put van 70.000 dollar en veel gezichtverlies. Ze azen op wraak en Eli komt met de definitieve oplossing: z’n broer vermoorden.

 

Eli Thompson zelf komt in seizoen 2 minder aan bod en bovendien zit hij in het foute kamp waarvoor hij zwaar zal betalen tegen het einde van het seizoen. Het personage kreeg in de eerste serie nog een prominente plaats, maar wordt nu losgelaten ten voordele van James Darmody en z’n vriend Richard Harrow. Eli’s relatie met z’n oudere broer Nucky wordt ondermijnt door Eli’s jaloezie, want hoewel er goed voor hem is gezorgd, heeft hij nooit de status van z’n broer bereikt en ook nooit kunnen proeven van de macht. Hij woont in een doorsneehuis met z’n vrouw en vier kinderen, terwijl Nucky een ruim kantoor heeft in het Ritz en een prachtig buitenhuis voor Margaret en de kinderen. Maar Eli staat er niet bij stil dat Nucky een stuk intelligenter is en een neus heeft voor profijtelijke legale en illegale handeltjes, zoals bijv. het nieuwe project om Atlantic City te verbinden met Philadelphia. Uiteraard heeft Nucky tijdig grote lappen grond op het uitgestippelde autowegtraject voor een appel en een ei gekocht en hoopt hij die straks tegen woekerprijzen aan de staat New Jersey te slijten. Het zijn plannetjes waarmee Eli niet bezig is en waarvoor hij geen geld heeft en dus kan de frustratie alleen maar toenemen.

 

Visueel is Boardwalk Empire – Seizoen 2 opnieuw een pareltje . De kleuren zijn fel of eerder ingetogen al naargelang de scènes zich op de Boardwalk of binnenshuis afspelen, waarbij voor de interieurs van het ritz en de villa van Nucky en Margaret voor warme tinten van beige, geel en bruin is gekozen, terwijl koele kleuren (blauw, grijs en zwart) de boventoon voeren in de huizen van James Darmody en Eli Thompson: het is er nauwelijks gezellig en de sfeer is er vaak heel erg gespannen. Het aantal decors (en dus het aantal locaties) is voor deze tweede serie uitgebreid, waardoor er sprake is van heel veel variatie qua beeldmateriaal. Speciale aandacht is besteed aan de toiletten van de dames en de kostuums van de heren en vooral met het personage Nucky Thompson heeft de kledingsafdeling zich duidelijk geamuseerd. En net zoals in seizoen 1 ligt het tempo niet heel erg hoog, maar dat is een bewuste keuze van de makers om niet alleen de sfeer van toen, maar ook de levensstijl en het levensritme zo goed mogelijk uit te beelden: zelfs de auto’s reden tegen een slakkengangetje.

De belangrijkste Extra’s staan evenwel op disk 5. Die begint met Commentaar bij Aflevering 11 en 12 en wordt gevolgd door het korte filmpje New Characters (4 min.) waarin twee nieuwe personages uit seizoen 2 voorgesteld worden: Owen Sleater (Charles Cox) is de nieuwe lijfwacht van Nucky Thompson, een jonge Ier die ervaring heeft opgedaan bij het IRA en die dus weet hoe je met geweren én dynamiet om moet gaan. Bovendien heeft hij al meteen een boontje voor Margaret Schroeder en die blijkt niet ongevoelig voor de avances van de aantrekkelijke landgenoot. Manny Horvitz (William Forsythe) is een joodse slager uit Philadelphia die wat geld opzij heeft gezet en besluit om in de alcoholbusiness te stappen. Hij ontpopt zich als een zeer betrouwbare bondgenoot en wordt goede maatjes met James Darmody. Maar als blijkt dat James vuile spelletjes speelt, wordt Horvitz z’n grootste en gevaarlijkste vijand. In Updates to the Boardwalk (3 min.) gunnen de makers van de serie u een kijkje op de drie nieuwe decors in seizoen 2: het kersverse huis van Nucky en Margaret, het optrekje van James Darmody op het strand in Staten Island en het sobere appartement van FBI-agent Van Alden. U ziet maquettes en stadia van de decorbouw. 
 

De interessantste extra is zonder twijfel The Money Decade (25 min.) waarin u een massa informatie krijgt over de sociaal-economische situatie in Amerika in de jaren 20 van de vorige eeuw, over de consequenties van de Drooglegging, over de culturele opbloei en de nieuwe rijken in het zog van de selfmadegangsters. Na de Eerste Wereldoorlog zijn de Amerikanen vol zelfvertrouwen want hun deelname aan de wereldbrand bleek van doorslaggevend belang te zijn voor de uitkomst van Europa, de economie boomt en er komt meer geld beschikbaar. De Amerikanen kunnen zich dus een zekere luxe veroorloven en ze lijken wel onbeperkte mogelijkheden te hebben. De doorbraak van radio, telefoon en de automobiel versterken het beeld van een snel evoluerende wereld waarin snel wordt geleefd. Het is ook een tijd van sociale veranderingen. Maar dan is er plots de Drooglegging in 1920, wellicht het stomste experiment dat ooit in Amerika is uitgedokterd, want het biedt kleine criminelen, zakkenrollers en smokkelaars de kans van hun leven. Bovendien wordt het alcoholverbod door een meerderheid van de Amerikanen gewoon genegeerd. Het verhandelen en drinken van alcohol is gevaarlijk, maar tegelijk ook sexy en opwindend. Illegale kroegen en clubs schieten als paddenstoelen uit de grond. In New York zijn er omstreeks 1929 al zo’n 70.000. Het zijn verscholen verzamelplaatsen voor gangsters en vooraanstaande burgers, maar ook de kleine man kan er terecht voor whisky uit een theekopje. De lokalen bieden hun klanten de mogelijk om te gokken, doch men kan er ook feestjes bouwen en zich de hele nacht amuseren. Jazz en de ragtime bloeien op en zelfs zwarte artiesten kunnen er aan de slag. In Atlantic City anno 1925 is er van rassensegregatie eigenlijk al geen sprake meer in het milieu van gangsters en kapitalisten. Tegelijk met de jazz en de ragtime breekt ook de Vaudeville door, in wezen een parodie op het theater die in de clubs en kroegen verwordt tot een mengeling van stripteaseshows, dansvoorstellingen en luchtig amusement met veel bloot. Make-up, haarverzorging en mode worden belangrijk: de gangsters zien zichzelf als zakenlui en kleden zich navenant: stoere mannelijke kostuums in donkere kleuren, effen of gestreept, felgekleurde overhemden met bijpassende das of strikje, dasspelden, bloemencorsages, strohoedjes of grappige bolhoedjes. De vrouwen kiezen voor dure stoffen, bont en borduurwerk, parels, opvallend veel make-up, pruiken, lange soireejurken en korte rokjes voor overdag en lijfjes die armen, hals en rug vrij laten. Ter afsluiting is er de Season 2 Promo Spot (1 min. 30) die u beter niet vooraf bekijkt.