FILM
Wie vertrouwd is met de Filipijnse cinema zal zeker Brillante Mendoza kennen. Deze jonge filmmaker werd de laatste jaren een ware lieveling van diverse filmfestivals. Zo ging Lola in Venetië bijna met de Gouden Leeuw lopen, werd Serbis genomineerd voor de Gouden Palm en kaapte hij in datzelfde Cannes met Kinatay de prijs voor beste regisseur weg. Zijn meest recente film Capture stond eveneens op de laatste affiche van het Filmfestival van Gent, maar alhoewel in deze prent de hoofdrol vertolkt wordt door Isabelle Huppert ('s werelds beste actrice), reageerde het publiek met gemengde gevoelens op dit gijzelingsdrama. Zijn landgenoot Ron Morales die onlangs de schitterende misdaadfilm Graceland uitbracht, vertelde zelfs smalend dat Brillante voor zijn laatste productie wellicht over te veel geld beschikte. Maar goed, het grote publiek en Brillante Mendoza zijn nooit echt vrienden geweest. Toen de cinefiele (volgens sommigen wereldvreemde) jury in de Franse badplaats Brillante met deze belangrijke prijs beloonde, reageerde het filmpubliek dan ook eerder afwijzend.

De films van Mendoza gaan steeds over de Filipijnse onderwereld en in Kinatay is dat niet anders. De cineast
heeft er ondertussen zijn handelsmerk van gemaakt om wreedaardige beelden op koelbloedige wijze te filmen waardoor het resultaat vaak gruwelijker is dan dat van de meeste horrorprenten. Nooit heeft Mendoza een greintje medelijden met zijn personages; wie afgeslacht wordt mag er zeker van zijn dat het op de meest onthutsende manier gebeurt.
 
De jonge Peping (Coco Martin) wil met zijn liefje Cecile (Mercedes Cabral) trouwen. Eenvoudig is dat niet, 
want de straatarme Peping die nog steeds criminologie studeert, leeft letterlijk tussen het vuilnis. Ondanks de ellende is hij ervan overtuigd dat een carrière als politieagent hem een beter leven zal verschaffen. Om zijn studies te bekostigen, laat de goedgelovige student zich overhalen om mee te helpen aan een klus die wordt voorgesteld als een politieopdracht. Zoiets brengt niet alleen extra geld in het laatje, ook komt het goed van pas bij zijn studies, denkt Peping, en dus stemt hij in met het voorstel. Maar helaas, vanaf het moment dat hij het busje instapt is er geen weg terug. Hij komt in een misdaadmilieu terecht waar afpersingen en brutale moorden schering en inslag zijn. Pepings eerste taak is een heroïnehoertje uit de weg ruimen omdat zij haar schulden niet heeft betaald.

Het verhaaltje van dit misdaaddrama is flinterdun. Mendoza werkt bijna als een documentairemaker. Hij is noch in een happy end noch in de beweegredenen van de wreedheden van zijn protagonisten geïnteresseerd. Het enige wat hij doet is de kijker met de bikkelharde realiteit confronteren. Een mens is tot veel in staat en in de misdaadwijken van Manilla kan dat zeer ver gaan. De misdadigers hebben geen enkel respect voor het leven, het zijn een voor een meedogenloze beesten die met plezier hun slachtoffers folteren. De meningen over deze film zullen zonder twijfel verdeeld zijn, de ene zal Kinataya ophemelen als een Filipijns misdaaddrama dat herinneringen oproept aan de vroegere Martin Scorsese, terwijl andere filmfans Mendoza aan het kruis zullen nagelen omdat hij het brutale geweld net iets te sterk in de verf zet. Of deze film al dan niet zijn prijs in Cannes heeft verdiend laten we in het midden, wel is Kinataya een beklijvend stukje wereldcinema dat de kijker met een wrang gevoel achterlaat.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze film kan niet slechter. Er is massa's filmgrain aanwezig en de vele nachtopnames zijn zo onzuiver gefilmd dat je vaak niet ziet wat er zich precies afspeelt. De schuld ligt niet bij Filmfreaks, want ook tijdens de première in Cannes liepen heel wat bezoekers om van die reden de zaal uit. De verbazing bij het filmpubliek was dan ook groot toen Mendoza de prijs voor beste regisseur kreeg. De kleuren zijn lelijk en alle beelden zijn wazig. Maar ja, wie Kinatay wil zien zal daar moeten mee leven.

EXTRA'S
De enige extra op deze dvd is een interview met Mendoza. Zoals we met onze eigen ogen konden zien op het Filmfestival van Gent is het Engels van deze cineast allesbehalve uitstekend en dus waren ondertitels geen overbodige luxe geweest.

CONCLUSIE
Kinatay is een zeer controversiële film. Niet alleen door zijn brutale karakter dat vaak pure horror is, maar ook omdat Mendoza door veel journalisten wordt geprezen als een wonderkind, terwijl hij voor heel wat filmfans een overroepen cineast is. De waarheid zal wel tussen de twee liggen, desalniettemin is Kinatay je tijd meer dan waard.