SERIE
Alles keert terug, zelfs Dallas, de moeder van alle soaps. Met zijn 357 afleveringen is Dallas de langstlopende soap die op primetime is uitgezonden. Er verschenen wel kapers op de kust zoals Dynasty, toch was er in de jaren 80 maar één serie waarvoor moeders (en ook vaders, al was het maar om Victoria Principal te zien) thuisbleven en dat was die over de lotgevallen van de steenrijke Ewings. De vraag wie J.R. neerschoot haalde zelfs de krantenkoppen. In 1991 hield men het echter voor bekeken en werd Dallas in de kast gestopt. Niettegenstaande je de spin-off Knots Landing en twee televisiefilms hebt, verwachtte toch niemand dat TNT (een dochtermaatschappij van Warner) groen licht voor een nieuw seizoen zou geven. Het is natuurlijk onmogelijk om de verbluffende kijkcijfers van toen te evenaren, toch waren zowel de critici als de televisiekijkers enthousiast waardoor er nu een tweede seizoen in de maak is. Helaas overleed op 23 november 2012 Larry Hagman aan de gevolgen van keelkanker. Waarschijnlijk zullen de opnames zonder J.R.  verdergaan, maar Dallas zonder deze slechterik is als een café zonder bier, niet?


In Dallas draait alles om macht en geld. Sinds decennia zijn het de steenrijke Ewings die in deze stad de plak zwaaien. En tja, ze weten wel hoe ze een olievat aan de man moeten brengen, doch hebben de Ewings van het familieleven maar weinig kaas gegeten. Geen enkele broer of oom (of zelfs echtgenote) is te vertrouwen. Sinds jaren heerst er een bikkelharde vete tussen de brave Bobby (Patrick Duffy) en zijn gewiekste broer J.R. (Larry Hagman). Bobby wil eerlijk zaken doen, maar J.R. wil steeds het onderste uit de kan. Hij durft daarvoor zeer ver te gaan, zelfs als het moet zijn bloedeigen familie bedriegen. Wie succes wil in de harde zakenwereld, mag volgens J.R. dan ook geen doetje zijn. De thuishaven van deze oliebaronnen is Southfork Ranch, een immens gebied dat rijk is aan aardolie, alhoewel er nog geen druppel naar boven is gehaald. Bobby heeft namelijk zijn moeder Miss Ellie (weet je nog?) beloofd om van het oord een natuurreservaat te maken. J.R. zit in een bejaardentehuis en met Bobby gaat het evenmin goed, want hij lijdt aan kanker. De brave ziel wil echter zijn (ondertussen derde) vrouw Ann (Brenda Strong) en zoon Christopher (Jesse Metcalfe) in het ongewisse laten. Hij wil absoluut niet dat door dit slechte nieuws het aanstaande huwelijk van zijn zoon met Rebecca (Julie Gonzalo) in het gedrang komt. Dat is weliswaar zonder John Ross Ewing III (Josh Henderson) gerekend. Deze zoon van J.R. en voormalig drankorgel Sue Ellen (Linda Gray) is een even grote smeerlap als zijn vader. John Ross vindt dat de tijd rijp is om de ranch op te eisen. Volgens hem is het testament van Miss Ellie waardeloos, de oude vrouw was immers bij het opmaken ervan niet meer helder van geest. Zijn neef Christopher (Jesse Metcalfe) is voor hem een bastaardkind, want de zoon van Bobby en zijn eerste vrouw Pamela is geadopteerd en dus volgens de arrogante kwal geen echte Ewing. John Ross gaat hij bij zijn vader te rade, ofschoon hij hem in jaren niet heeft gezien. De oude zakenman wil met plezier aan het duivelse plan meewerken, Ewing Oil moet namelijk eeuwig van de Ewings blijven. De vos is zijn streken nog niet verleerd en hij leert zijn zoon alle (smerige) knepen van het vak aan. Op de hulp van zijn moeder Sue Ellen (Linda Gray) moet John (voorlopig) niet rekenen, want zij is volop bezig aan haar campagne als gouverneur en krijgt daarvoor de steun van J.R.'s eeuwige aartsrivaal, Cliff Barnes (Ken Kercheval). Christopher heeft echter niet alleen met John Ross af te rekenen, want ook zijn kersverse vrouw Rebecca blijkt een bedriegster te zijn. Hun huwelijk is opgezet spel en vol weemoed kijkt de jonge man terug naar de tijd dat Elena (Jordana Brewster) zijn liefje was, maar ondertussen is deze mooie Mexicaanse de vriendin van John Ross.


Uiteraard kunnen we nog veel meer over het verhaal vertellen, maar dat zou alleen maar het kijkplezier vergallen. De kracht van een goede soap (en dat is Dallas) is immers dat hij de kijker van de ene verrassing in de andere doet vallen. De jonge generatie zal het wellicht niet kunnen begrijpen, maar toch dankt deze nieuwe serie veel van zijn uitstralingskracht aan nostalgische gevoelens. Vanaf het moment dat de oude grijns van J.R. op het televisiescherm verschijnt, zal menig kijker onverwijld terugdenken aan tijden waarin talrijke gezinnen het over de perikelen van de Ewings hadden. De inhoud van de scenario's is niet meer dan een ordinaire stationsromannetje, toch heeft men door de vele onverwachte intriges de kijkers jarenlang in de ban kunnen houden. Op het einde van iedere aflevering kwam er een of andere wending die de fan naar de volgende episode deed verlangen en dat is het concept dat men voor de nieuwe reeks hondstrouw heeft gevolgd. Natuurlijk zijn er de laatste jaren talrijke klonen de revue gepasseerd waardoor Dallas niet origineel oogt, doch is men er wederom in geslaagd om een soapreeks te maken die de kijker aan de buis kluistert. De nieuwe generatie heeft het zeker niet gemakkelijk om tegen de oude clan op te boksen. Wees eerlijk, iedereen kijkt naar de nieuwe Dallas om Sue Ellen, Cliff Barnes of  J.R. terug te zien. En voor de mannelijke lezers kunnen we onthullen dat de gewezen seksbom Lucy (Charlene Tilton) eveneens een rolletje krijgt, de miljoenen rimpels krijg je er evenwel gratis bij. Het eerste seizoen van de nieuwe Dallas is een voltreffer waar menig kijker veel plezier zal aan beleven. De enige vraag die rest is hoe men in de toekomst het gemis van J.R. zal opvangen, want Larry Hagman is ongetwijfeld het (en misschien zelfs enige) uithangsbord van de reeks.


BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is feilloos. Natuurlijke kleuren, perfecte contrasten en niet de minste storing. Ondertussen zijn we sinds de laatste aflevering van deze soap twintig jaar verder en is de technologie vergevorderd, toch krijg je een vreemd gevoel als je de huidige (perfecte) beelden vergelijkt met die van de originele serie. De grijze lokken van de personages moet je er maar bijnemen. Het geluid is eveneens uitmuntend, maar een soap bevat uiteraard zeer veel dialogen.

EXTRA'S
Naast heel wat weggelaten scènes zijn er zes bonusfilmpjes. Ze hebben wel allemaal verschillende titels, toch is de inhoud ervan bijna hetzelfde. Alle acteurs kijken met weemoed terug naar de jaren 70 en 80 toen ze nog de televisiesterren bij uitstek waren. Larry Hagman is wel geen fantastische acteur, doch kon niemand J.R. beter spelen dan hij. Toen in de laatste aflevering van het derde seizoen deze ploert werd neergeschoten was dit het belangrijkste item in alle journaals. Het ging zelfs zo ver dat in Broadway bepaalde bioscopen op die dag hun zalen sloten, iedereen zat toch voor de buis. Nu is dat met Facebook en Twitter zo goed als onmogelijk, want de dader zou onmiddellijk bekend zijn. Voor wie het zich allemaal niet meer kan herinneren, de schutter was Mary Crosby. Inderdaad, geen mens die dat nog weet! De verhaaltjes van Dallas zijn wel onderhoudend en zelfs de moeite waard, doch zullen vele kijkers het moeilijk hebben als ze de scenaristen horen vertellen dat ze zich Shakespeare wanen. Iedereen is (zoals verwacht) ontzettend trots op zijn of haar prestaties. Het is wel een beetje slikken als je de laatste woorden van Larry hoort: "je hebt vier jonge acteurs die er mij nog dertien jaar zullen doorslepen". Het mocht niet zijn, Larry overleed kort erna en met zijn dood sterft ook een hele brok televisiegeschiedenis.


CONCLUSIE
Misschien was u ook één van die kornuiten die boos was op pa of ma omdat ze naar Dallas keken. Je ouders hebben altijd gelijk. Dertig jaar later is het een fantastische ervaring om opnieuw de Ewings op de buis te zien. De magie is een heel klein beetje verdwenen, maar Dallas is en blijft de moeder van alle soaps.