FILM
Kilten, prachtige landschappen, gewelddadige jongeren, een uitzichtloze jobsituatie en zelfs de klassieker 500 Miles: The Angels' Share bevat alles waarvoor Schotland een repuatie geniet. Maar de focus van de film ligt voornamelijk op het beroemdste exportproduct van het land: whisky. Als iemand die zelf graag van de amberkleurige alcohol nipt, werd ik bijgevolg meteen aangetrokken tot de film. En het moet gezegd: de prent behandelt whisky met heel wat respect. Je zou The Angels's Share zelfs een ideale inleiding tot whisky kunnen noemen, een ode aan de 'helende kracht' van het destillaat. Maar toch is het moeilijk om de film over de hele lijn een lovende recensie te geven. Want het is frustrerend om te zien hoe regisseur en scenarist kansen laten liggen om een échte crowdpleaser te maken.

De film opent in de rechtszaal, waar een magistraat straffen uitspreekt tegen twintigers met een strafblad. Een van die jonge mensen is Robbie, die wegkomt met 300 uur taakstraf omdat zijn vriendin elk moment kan bevallen. Maar dat betekent niet dat zijn leven nu weer de goede richting uitgaat. Zijn schoonvader moet immers niets van hem hebben en ook op de straat heeft hij nog voldoende vijanden. Maar Harry, zijn begeleider bij de taakstraf, ziet potentieel in Robbie en ontfermt zich over hem. Hij is het ook die hem de wondere wereld van de whisky laat ontdekken. Robbie heeft zelfs een neus voor whisky, zo blijkt. En als hij ontdekt dat er weldra een zeldzaam vat verkocht wordt, besluiten hij en enkele van zijn taakstrafkompanen daarvan enkele liters te stelen en zo de financiële doorstart van hun leven te maken.

Hadden Ken Loach en zijn vaste scenarist Paul Laverty gefocust op die 'heist' en de noodzaak ervan om de protagonisten uit hun uitzichtloze leven te helpen, dan had The Angels' Share kunnen uitgroeien tot een nieuwe Full Monty. Helaas schipperen ze voortdurend tussen meanderend sociaal drama en een populistische kraakfilm, waarbij - niet verwonderlijk gezien het oeuvre van Ken Loach - de eerste optie te vaak domineert. Dat is positief voor het uitwerken van de karakters, maar heeft een negatieve weerslag op het tempo van de film. Als je denkt dat de prent onder stoom komt, haalt steevast een scène die narratief weinig bijbrengt de vaart uit de film. En wanneer de impact van de diefstal op het leven van de protagonisten verdere uitdieping verdient, haasten de filmmakers zich naar de volgende sequentie. Alle ingrediënten zijn er dus om van The Angels' Share een beklijvende, grappige en emotioneel treffende film te maken, maar de filmmakers kiezen voor een verkeerde 'blend'.

Wat wel overeind blijft, is Ken Loachs gave om uitstekende vertolkingen te halen uit een cast die een mix is van professionele acteurs en nieuwkomers. Zo is Paul Brannigan een ware revelatie. De acteur had helemaal geen ervaring, maar gebruikt zijn eigen, getroubleerde achtergrond om een geloofwaardig hoofdpersonage neer te zetten. Zijn Robbie lijkt zo van de straten van Glasgow geplukt en Brannigan, die het gewicht van de film op zijn schouders moet dragen, blijkt een ingetogen maar charismatische protagonist. Ook de meeste andere belangrijke personages worden door amateurs gespeeld die het beste van zichzelf geven. Een uitzondering hierop vormt Roger Allam, die de laatste jaren de interessante rollen aan elkaar rijgt en ook hier - als een whiskyverzamelaar - weer een uitstekende indruk laat.

Maar dat kan The Angels' Share dus niet volledig boven de middelmatigheid uittillen. Over het concept van de film blijft ik laaiend enthousiast, maar de concrete uitwerking laat een zure smaak achter. Ken Loach speelt al meer dan een decennium op veilig en was dus wellicht niet de juiste persoon om deze film te maken, want hij trekt zich te gemakkelijk terug in het genre dat hij kent. Er valt nog best wat te genieten in The Angels' Share, maar iets in mij hoopt toch dat de film binnenkort een remake krijgt die wél het grote potentieel ervan aan kan boren. Want de titel van de prent mag dan verwijzen naar de hoeveelheid whisky die jaarlijks verdampt in het vat, het aantal kansen dat The Angels' Share laat liggen, ligt een stuk hoger dan twee procent.

BEELD EN GELUID
Net zoals de film zelf zijn beeld en geluid van deze release volkomen 'middle of the road'. Van alle visuele aspecten is de kleurenweergave wellicht het meest geslaagde aspect, hoewel ook op de scherpte en het contrast weinig aan te merken valt. De soundtrack focust voornamelijk op de dialogen en zet slechts zelden de achterste boxen aan het werk.

EXTRA'S
De voornaamste extra op de schijf is een oerdegelijke making-of: Distilling The Angels' Share ((22 min.), waarin vooral het castingproces en de werkwijze van Ken Loach op de set intrigeren. Daarnaast bevat de disk een aantal Verwijderde Scènes (13 min.) die variëren van een personage dat gewoonweg op straat loopt tot scènes die iets meer achtergrond geven over nevenpersonages en enkele shots van urinerende mannen. Geen van de scènes biedt kortom een duidelijke meerwaarde. Ten slotte is er een handvol Trailers.

CONCLUSIE
The Angels' Share is een herkenbare, leuke film voor iedereen die interesse heeft in whisky. Helaas weet Ken Loach niet of hij nu een sociaal drama of een heist-film wil maken, waardoor de prent nooit het potentieel bereikt dat zeker aanwezig is in het script. Beeld en geluid ogen en klinken prima op dvd. De bonussectie bevat slechts enkele extra's, maar die zijn wel de moeite waard.