FILM
Wie gelooft er nog in de Kerstman (Alec Baldwin), de Tandenfee (Isla Fisher), de Paashaas (Hugh Jackman) en Klaas Vaak? Het viertal heeft er alleszins alle belang bij dat de kinderen dat doen, want zo niet verliezen ze hun reden van bestaan, worden ze voor kinderen onzichtbaar, om vervolgens weg te verpieteren. Zoals Jack Frost (Chris Pine), een geest die verantwoordelijk is voor alle sneeuwpret die de kinderen beleven, maar slechts marginale bekendheid geniet. Jack wordt echter door het manntje in de maan uitgekozen als vijfde Guardian in de strijd tegen de Boeman Pitch Black (Jude Law), die het plan heeft opgevat om de gelukzalige dromen van Klaas Vaak te vervangen door zijn nachtmerries, en alle kinderen van de wereld te laten trillen van angst. Jack twijfelt echter of hij wel thuishoort te midden van de andere Guardians. Want, om maar één probleem te noemen, aan de tijd vóóraleer de maan hem had uitgekozen om uit het pakijs te komen en als sneeuwgeest over de wereld te dwalen, heeft hij geen herinneringen meer. Noch weet Jack wat precies zijn missie in de wereld is, waar bijvoorbeeld de Kerstman wel duidelijk in zijn binnenste de wereld nog steeds vol verwondering bekijkt door de ogen van een pasgeboren kind.

Eerst even voor alle duidelijkheid stellen dat deze film niets te maken heeft met Legend Of The Guardians: The Owls Of Ga-Hoole. Er is op de markt anno 2013 wat een overaanbod van kinderboeken die worden verwerkt tot een tekenfilm. Alle klassiekers zijn nagenoeg opgebruikt, en teruggrijpen naar een nog maar pas gepubliceerd verhaal van een auteur die zijn sporen nog niet heeft verdiend, kan soms falikant aflopen. En zo vergaat het blijkbaar ook Nicholas St. North And The Battle Of The Nightmare King, uit de reeks The Guardians Of Childhood van William Joyce, een boek dat nog maar dateert van 2011. Het gegeven van deze film lijkt op het eerste zicht wat goedkoop en melig, maar door een strak gevoerde regie met veel actiesequenties en wondermooie animatie trekt de film zich na een aanvankelijk slabakkend kwartier toch op gang, waardoor je welwillend over het feit heen kijkt dat het scenario rammelt. Het amalgaam van kinderlegendes die op de één of andere manier allemaal met elkaar verbonden blijken, volstaat als brandstof om dit verhaal met veel verbeelding naar het witte doek te vertalen. Veel verdienst gaat daarbij naar de stemacteurs die hun personages voorzien van zeer persoonlijke trekjes. Chris Pine sluit met zijn jonge en onbezonnen Amerikaans-Europese blaag wat aan bij zijn incarnatie van de jonge kapitein Kirk uit Star Trek XI, Alec Baldwin voorziet zijn Kerstman van enkele karaktertrekken die het personage doen aansluiten bij zijn Russische roots, en voor de Paashaas haalt Hugh Jackman zijn beste Australische accent boven - Jack Frost aanziet hem initieel voor een kangoeroe. Voeg daarbij de eerder Afrikaans-Aziatische trekjes in het personage van de Tandenfee, en dan maakt dit alles van de Guardians niet toevallig een internationaal gezelschap vanuit alle continenten. Om dan de vergelijking door te trekken zal Jude Law's personage gezien de huidige geopolitieke context waarschijnlijk te situeren zijn in Noord-Korea. Bij het verschijnen van de film kreeg deze nogal lovende kritieken mee, maar het publiek liet het zodanig afweten dat Rise Of The Guardians voor Dreamworks een regelrechte financiële strop werd. Op het moment van schrijven van deze bespreking staat de balans nog steeds ruim 40 miljoen dollar in het rood, en zal de verkoop van dvd en Blu-ray al spectaculair moeten zijn om alleen maar break even te draaien. Toegegeven, er zitten wat schoonheidsfoutjes in de uitwerking. Zo zijn de elfjes van de Kerstman eerder irritant en zeker niet zo grappig als de Minions uit Despicable Me. Het oordeel dat de bioscoopbezoeker over de film heeft uitgesproken is echter nodeloos hard, maar een logisch gevolg van het feit dat de vele animatiestudio's die Hollywood tegenwoordig rijk is elkaar zowel in kwantiteit als kwaliteit de loef trachten af te steken.

 

BEELD EN GELUID
Uiteraard is dit weer een computeranimatiefilm die rechtstreeks van digitale bron naar digitale bron werd gezet, met weinig tot geen verlies. Uit de hogedefinitietransfer wordt dus het maximum aan mogelijkheden benut. De verbluffende visuals van de film, die op het vlak van vormelijkheid de fouten in de inhoud wat verdoezeld, worden bijgevolg optimaal weergegeven. Hoogtepunten houden in, maar zijn niet beperkt tot: het indrukwekkende kleurpalet bij het personage van de Tandenfee, de verfijnde zandfiguren die Klaas Vaak genereert, inclusief de pictogrammen die hij gebruikt om te converseren - Klaas Vaak is stom - en de ingewikkelde patronen in de ijskristallen die Jack Frost overal achterlaat waar hij komt. Het geluid is uitgevoerd in Dolby TrueHD 7.1 en biedt een fijne, immersieve ervaring. Het gerommel van de bassen waarmee Jack Frost de vrieskou oproept, de myriade aan kwetterstemmetjes waarmee de Tandenfee haar duizenden elfjes uitstuurt, het briesen van de nachtmerries (en inderdaad, het zijn paarden!) die de Boeman assisteren in zijn triomftocht, ik kan de geluidstrack niet op een fout betrappen.

EXTRA'S
De bonussectie van een Dreamworks-film is meestal een geval van veel geblaat en weinig wol. Een diepgravende documentaire over de productie bijvoorbeeld zoals we op sommige Disneytitels terugvinden zal je hier niet zo gauw aantreffen. Er blijft gelukkig na wegwassen van de spelletjes en jukeboxen een drie kwartier aan echt bonusmateriaal over, plus een audiocommentaartrack. Maar eerst treffen we in de redelijk verwarrende geanimeerde menu's twee spelletjes aan, Jack Frost Snowball Showdown en Rock, Paper, Scissors with Sandy, die niet veel anders doen dan kostbare plaats op de disk wegvreten. De vier documentaires Behind the Magic (27:43) brengen gelukkis wat soelaas. In Dreaming up the Look (8:06) vertellen de bedenkers over de algemene sfeer waarin de film volgens hen diende in te baden, in Naughty & Nice: Designing Memorable Characters (8:39) worden de karakters van de voornaamste hoofrolspelers geschetst, Enchanting Effects (5:31) gaat over de rijkelijk aanwezige speciale effecten, en in Creating an Epic Score (5:25) zien we hoe de muzikale thema's van Alexandre Desplat werden gecreëerd. In The Man Behind the Guardians (6:25) komt auteur William Joyce aan het woord, en in Dreamers & Believers (10:47) is het de beurt aan de stemmencast. De audiocommentaartrack is waarschijnlijk het meest substantiële aan de hele bonussectie. Regisseur Peter Ramsay neemt plaats achter de micro, samen met producenten Christina Steinberg en Nancy Bernstein, en het trio levert een solide praattrack af met informatie over het verhaal, het scenario, de stemmenvast, geluid- en muziekeffecten en nog veel meer. Een Dreamworks-disk is niet compleet zonder World Of Dreamworks Animation, een reeks fragmentjes uit andere films uit de stal, met in de hoofdrol uiteraard draken, dierentuinbewoners, pandaberen en een ogre.

En nog dit: met de Nederlandse en de Franse titel door de hoofdpersonages gekwakt wint deze disk alvast de prijs van lelijkste cover van 2013. De competitie is al over nog voor ze begonnen was!

CONCLUSIE
We kunnen er niet omheen: Rise Of The Guardians was aan de kassa van de bioscoop een dikke flop, en de film is in het ruime aanbod van concurrerende tekenfilms ondergesneeuwd. Of de dvd- en Blu-rayverkoop daar iets aan gaat verhelpen, moeten we nog zien; u kiest met deze film voor redelijk platgetreden paden maar tegelijk ook voor zekerheid. De technische kwaliteiten van deze computeranimatiefilm bereiken de perfectie, maar bij welke CGI-prent is dat tegenwoordig niet zo?