SERIE
De familie Reagan heeft blauw bloed door z'n aderen stromen en dan hebben we het niet zozeer over adel en aristocratie dan wel over het blauw van politie-uniformen. Frank (Selleck) is de politiecommissaris van New York, een functie die eerder door zijn vader Henry uitgeoefend werd totdat die de baan kwijtraakte omdat hij nogal uitgesproken meningen had die hij niet voor zich kon houden. Danny (Wahlberg), de oudste zoon, is een gedreven rechercheur die tot elke prijs zijn zaken af wil ronden, ook al moet hij daarvoor weleens creatief omgaan met de regels waardoor hij in de problemen komt. Erin is Franks enige dochter en zij is zowat het buitenbeentje in het gezin aangezien ze geen agente is maar werkt als assistente van de officier van Justitie, een job die ze met veel plezier doet ook al heeft ze wel eens heftige woordenwisselingen met Danny omtrent zijn gewoonte om de regels niet al te nauw te nemen. De jongste telg in het gezin is Jamie die weliswaar rechten gestudeerd heeft in Harvard, maar die er toch voor kiest om de familietraditie in ere te houden en nu als beginnend agent de straat op gaat. Gedurende 22 episodes krijgen we te zien hoe deze familie de stad New York dient en problemen oplost terwijl ze eveneens moeten omgaan met die uit het eigen privéleven.

Blue Bloods is opgezet als een typische politieserie in de stijl van ouwe getrouwen als NYPD Blue en zelfs Hill Street Blues. In elke aflevering komt een onderwerp aan bod waarbij zowat het hele gezin in meer of mindere mate betrokken wordt en op het einde komt iedereen samen voor een familie-etentje en volgt de moraal van het verhaal. Voor wat meer diepgang worden allerlei privésituaties uitgewerkt (echtscheiding van Erin, de moeilijkheden die Jamies vriendin heeft met zijn keuze om agent te worden, Frank die een relatie heeft met een journaliste, …) en er is ook een verhaallijn omtrent een geheime elite-eenheid binnen de politie (de “Blue Templars”) die in de loop der jaren corrupt is geworden en die mogelijk iets te maken heeft met de dood van Jamies broer.

Het klinkt een beetje “standaard” en dat is het ook. Er zijn tegenwoordig zeer veel kwaliteitsvolle tv-series en je kan je dan ook de vraag stellen welke unieke eigenschap Blue Bloods boven de middelmaat tilt. Eerlijk gezegd: redelijk weinig en dat is nogal verrassend als je weet dat de schrijvers van The Sopranos aan Blue Bloods meegewerkt hebben. De acteerprestaties zijn oké, maar een hele familie die in zowat alle rangen van de politie aanwezig is en ons daardoor van elke zaak verscheidene gezichtspunten toont is nu niet iets om steil achterover van te slaan. De individuele verhalen zijn ook niet speciaal en kunnen zo uit eender welke andere politieserie komen. Is Blue Bloods dan slecht? Dat ook weer niet, maar er zijn gewoon betere series en het overkoepelende verhaal omtrent de Blue Templars is niet interessant genoeg om je telkens te laten uitkijken naar de volgende episode. Dat je elke keer naar het hoofdmenu moet terugkeren om een volgende aflevering te bekijken helpt trouwens ook al niet.

BEELD EN GELUID
Beeld en geluid van de serie zijn zonder meer goed, maar eveneens niet spectaculair. De kleuren zijn levendig, de zwartwaarden diep en het niveau van detail oké, maar de serie blinkt niet echt uit qua beeldkwaliteit. Hetzelfde kan worden gezegd van het geluid dat de dialogen duidelijk weergeeft, maar dat weinig gebruik maakt van de surroundkanalen.

EXTRA'S
Qua extra’s krijgen we op elke disk enkele verwijderde scènes en op de laatste schijf staan enkele features. Keeping it in the Family duurt 12 minuten en gaat wat dieper in op de familiedynamiek, Code Blue is een 8 minuten durende extra over de Blue Templars-verhaallijn, Creating the Characters is een redelijke lange (24 min.) feature die nogal diep ingaat op de karakters van de personages, Keeping it Real duurt dan weer 9 minuten en behandelt het technisch advies om alles zo getrouw mogelijk te laten lijken, Analyzing the Scene gaat vijf minuutjes over de familiediners en Empire State of Mind (5 min.) geeft meer info omtrent de locaties. Voorts is er nog een gag reel aanwezig en zijn er wat launch-promo's.

CONCLUSIE
Al bij al kunnen we zeggen dat Blue Bloods een fatsoenlijke politieserie is die alle nodige vakjes afvinkt en perfect geschikt is om naar te kijken als een aflevering voorbijkomt op televisie. Het is echter geen serie om voor thuis te blijven en je kan je dan ook afvragen of je je dit complete eerste seizoen op dvd  wil aanschaffen.