FILM
Het hoogtepunt van de sciencefictionfilm ligt ongetwijfeld in de jaren 50. De lijst van het aantal gemaakte films in dat genre is dan ook bijna eindeloos. Het motto van toen was: hoe gekker, hoe beter. De betere films kregen later bijna allemaal stuk voor stuk via een remake een modern kleedje. The Fly of The Thing zijn er enkele geslaagde voorbeelden van, maar ook zitten daar mislukkingen als The Blob tussen. The Invasion Of The Body Snatchers van Don Siegel uit 1956 moest er eveneens aan geloven, alhoewel achteraf de studio's niet bepaald opgetogen waren met de eigenzinnige aanpak van regisseur Philip Kaufman. Een jaar eerder had George Lucas Hollywood doen daveren met zijn Star Wars waardoor iedere producent ging zweven als hij de term sciencefiction hoorde. Maar Invasion Of The Body Snatchers werd niet zo'n natte producentendroom. Sommige critici noemen de film zelfs een satire op de maatschappij van toen. Het oorspronkelijke verhaal speelt zich af in één of ander boerendorpje, maar Kaufman verplaatste zijn versie naar San Francisco. Dat was niet geheel toevallig omdat de cineast daarmee de teloorgang van zijn stad wilde onderstrepen. De thuisstad van de hippies werd namelijk meer en meer een ordinaire commerciële grootstad zoals vele andere Amerikaanse steden dat al lang waren.

Door één of ander toeval zijn buitenaardse wezens op moeder aarde geland. Het regent zaden (jawel) in San Francisco die later bloemen worden. Men roept de hulp van gezondheidsinspecteur Matthew Bennell (Donald Sutherland) en zijn collega Elizabeth Driscoll (Brooke Adams) in. Die twee weten evenwel niet wat ze van de vreemde bloemen moeten denken. Wat ze wel merken is dat hun medeburgers zich steeds vreemder gaan gedragen. Een beetje later ontdekken ze samen met hun vrienden Jack (Jeff Goldblum) en Nancy Bellicec (Veronica Cartwright) dat de bloemen meester worden van de mensen eens ze slapen. Via een pod worden de buitenaardse wezens klonen van mensen. Eens dat proces ten einde is, wordt het origineel (de mens dus) gedood. Wakker blijven is dus de boodschap!

Het script lijkt misschien wel op zo'n typisch sciencefictionverhaaltje, toch doet Philip Kaufman er heel wat anders mee. Ooit beschreef een recensent Invasion Of The Body Snatchers als een genrefilm met een John Cassavetes-sausje. Als dat zo is, dan is dat zonder meer de verdienste van cinematograaf Michael Chapman. Die man werkte eerder mee aan Taxi Driver en de straatopnames uit Kaufmans film lijken inderdaad op die van Scorseses meesterwerk. Naast de excellente vertolkingen van de cast is er ook de beklemmende toon die deze film uitstraalt. Zonder dat er echt veel gebeurt, schept Kaufman een claustrofobische sfeer die de kijker geen seconde loslaat. De film is geen remake, maar gewoon een originele interpretatie die weinig of geen rekening houdt met de geldende filmwetten van toen. Daardoor haalden de producenten misschien wel ontelbare keren hun handen door het haar, tegelijkertijd oogt de film precies daardoor vandaag nog zo actueel. Desalniettemin had Kaufman toch een grote liefde voor het origineel, alleen deed hij er zijn eigen ding mee. Die passie merk je trouwens aan de cameo voor de regisseur én de ster (Kevin McCarthy) uit de eerste versie. Over cameo's gesproken: je kan ook Robert Duvall enkele seconden op een schommelstoel zien en nog wel als priester!

BEELD EN GELUID
Het Britse Arrow-label is gespecialiseerd in het uitbrengen van vergeten films die om de één of andere reden toch om een uitgave op dvd of Blu-ray schreeuwen. De releases zijn verzorgd, ofschoon je wel geregeld enkele mankementen ziet. Deze sciencefictionklassieker van Philip Kaufman is uitgegeven door MGM, toch vond die maatschappij het blijkbaar niet nodig om deze film in haar catalogus op te nemen. Gelukkig doet Arrow dat wel en het beeldresultaat is meer dan behoorlijk. De donkere kleurtinten zijn wel tot op het bot versleten waardoor het af en toe wat wazig lijkt, maar voor de rest is dit een redelijk goede transfer. De geluidsband staat in Dolby Digital 2.0 en alhoewel er geen vervelend geruis optreedt, moet je niet veel spectaculairs uit je speakers verwachten.

EXTRA'S
Arrow-releases staan meestal vol met extra's en dat is ook het geval met deze Kaufman-klassieker. Discussing the Pod is een onderhoudend panelgesprek met criticus Kim Newman en filmmakers Norman J. Warren (de cultcineast die pareltjes als Inseminoid en Bloody New Year maakte) en Ben Wheatley (het nieuwe Britse wonderkind van Sightseers). Deze drie mannen nemen alle versies onder de loep: die van Siegel, de versie van Abel Ferrara uit 1993 en die met Nicole Kidman uit 2007. Ze vinden ook dat Invasion Of The Body Snatchers eigenlijk een blauwdruk is van David Cronenbergs vroegere filmstijl. Het is misschien wat vergezocht, maar anderzijds ligt het ook dicht bij de waarheid. Dat vindt ook Annette Insdorf die in Dissecting the Pod gedurende 17 minuten mag vertellen waarom ze Philip Kaufman zo fantastisch vindt. De docente schreef een boek over de cineast die later nog meesterwerken als The Right Stuff of The Unbearable Lightness Of Being zou maken. In Writing the Pod heeft Jack Seabrook het over auteur Jack Finney die het oorspronkelijke verhaal The Body Snatchers schreef. Re-visitors From Outer Space is een leerrijke bonus waarin vooral Donald Sutherland en Philip Kaufman aan het woord komen. Ook Ben Burtt krijgt dankzij The Man Behind the Scream zijn eigen extra. Deze geluidsman deed ook dingen voor Star Wars. Het is hilarisch om de man te horen vertellen hoe hij met zijn zwangere vrouw naar de gynaecoloog ging. Hij had een taperecorder bij zich om de hartgeluiden van het embryo op te nemen zodat hij die later in de film kon gebruiken. The Invasion Will Be Televised is een ode aan Michael Chapman en in Practical Magic: The Special Effect Pod verneem je hoe Howard Preston met een belachelijk klein budget toch de leukste special effects uit zijn mouw kon schudden.

CONCLUSIE
Dankzij de excellente Blu-ray-release op Arrow heeft de filmliefhebber een ideaal alibi om te ontdekken wat voor een schitterende filmparel Invasion Of The Body Snatchers wel is. Geen superhelden of gigantische robots die de wereld vernietigen, wel een minimalistische sciencefictionfilm waarin noch de makers noch de cast vergeten zijn dat film soms grote kunst kan zijn. Essentieel in iedere sciencefictioncollectie