FILM
Lauren Cantet is niet zo maar de eerste de beste. Na het maken van een paar kortfilms veroverde hij in 2008 met Entre Les Murs in Cannes de Gouden Palm. De Franse cineast heeft iets met jongeren. Ging het in zijn bejubelde film over probleemkinderen op een middelbare school, dan gaat het in Foxfire over een bende tienermeiden die zich onbegrepen voelt.
Als de naam Foxfire je bekend in de oren klinkt, dan zal Angelina Jolie daar misschien wel iets mee te maken hebben. Zij was namelijk één van de hoofdrolspeelsters uit de filmversie van 1996. De Fransman tapt evenwel uit een heel ander vaatje. Hij heeft wel respect voor het gelijknamige boek van Joyce Carol Oates, toch maakt hij er in de eerste plaats een typische Cantet-film van. In commerciële termen betekent dat zoveel als "gewoon een film die op Entre Les Murs lijkt maken". Eventjes twijfelde Cantet eraan om het verhaal in het huidige Frankrijk te situeren, want dat zou de nodige producers aantrekken, maar uiteindelijk koos Cantet toch voor New York en nog wel in de jaren 50.
De films van toen geven je misschien een foute kijk op de glorieuze fifties. Er waren in die tijd nog heel wat ongelijkheden. Er was niet alleen rassenhaat (een aspect dat ook in Foxfire wordt belicht), maar ook vond de doorsnee Amerikaan dat de plaats van de vrouw achter de haard is. Alles begint vrij onschuldig als de domme trien Rita (Madeleine Bisson) er maar niet in slaagt om een wiskundeoefening op te lossen. Een paar dagen later beklaagt de leraar het zich dat hij met zijn leerling de spot heeft gedreven, zijn auto wordt immers met groteske slogans besmeurd. De tienerstreken gaan echter van kwaad tot erger. Als een oom zijn nichtje Maddy (Katie Coseni) seksueel benadert, (een schrijfmachine tegen betaling in natura) wordt hij meedogenloos bont en blauw geslagen. De rebellen vormen de bende Foxfire die onder leiding staat van Legs (Raven Adamson). Wie lid wil zijn van deze meisjesbende moet niet alleen eeuwige trouw zweren, de dames moeten er ook alles aan doen om de ongelijkheid tussen man en vrouw ongedaan te maken. Legs schuwt geweld niet tijdens haar acties waardoor het niet lang duurt vooraleer ze wordt opgepakt en vijf maanden moet brommen. Na haar vrijlating is Legs er alleen maar harder op geworden. Niemand zal haar leven bepalen en samen met de andere Foxfire-leden voert ze haar strijd voort.
Foxfire is zeker niet zo goed als Entre Les Murs. Cantet gebruikt wel dezelfde methode door alleen maar samen te werken met onbekende beginnende acteurs, toch ontbreekt het de film aan magie. De meisjes zijn zo feministisch (en vooral gewelddadig) ingesteld dat je als kijker maar weinig sympathie voor hun daden opbrengt, ook al gaat het om vergeldingen voor bijv. verkrachtingen. Bovendien maakt Cantet de fout zijn film bijna twee en een half uur te laten duren en dat is net iets te veel van het goede. Hij had beter een schaar genomen en de overbodige scènes eruit geknipt. Ook de acteurs zijn niet zonder zonde, want al bij al is Raven Adamson de enige die op het scherm sprankelt. Het was wel Cantets bedoeling om een realistische Rebel Without A Cause te maken, toch blijft Foxfire min of meer een ontgoocheling als je weet dat hij het in Entre Les Murs veel beter deed. Foxfire is wel je tijd waard, toch heb je nooit het gevoel dat dit een film is van iemand die ooit met de Gouden Palm ging lopen.
BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van dit schijfje valt al bij al mee, toch zijn er heel wat scènes waarin de kleuren in elkaar dreigen te vloeien en alles een beetje wazig wordt. Ook de achtergronden zijn niet altijd even scherp. Maar goed, echt storend is dat nooit. Foxfire is overwegend een dialoogfilm met een soundtrack vol leuke (vaak onbekende) rock 'n rolldeuntjes.
EXTRA'S
De enige extra is een interview van 21 minuten, Master Class genaamd. Daarin vertelt Lauren Cantet over zijn manier van werken, maar ook hoe hij er verschillende keren aan heeft getwijfeld om het verhaal naar het Frankrijk van nu te verplaatsen. Dat bleek onmogelijk als hij de inhoud van het oorspronkelijke boek van Joyce Carol Oates wilde respecteren omdat de jeugd van nu over totaal andere mogelijkheden beschikt dan toen. Bovendien was er ook de verblindende uitstralingskracht van de fifties waardoor Cantet uiteindelijk toch voor het originele concept koos. Cantet vertelt ook iets over zijn inspiratie. Zo verplichtte hij de hele cast om naar de James Dean-klassieker Rebel Without A Cause te kijken, toch baseerde hij zich vooral op de kiekjes van Bruce Davison. Die fotograaf werd bekend door zijn foto’s van jeugdbendes in Brooklyn. Master Class is een vermakelijk gesprek, maar zeker geen bonus om u tegen te zeggen.
CONCLUSIE
In vergelijking met zijn alom geprezen debuut Entre Les Murs is de nieuwste prent van Laurent Cantet niet meer dan een lichtgewicht. De Fransman schenkt zichzelf wel twee en een half uur filmtijd om het relaas van een feministische meisjesbende uit de doeken te doen, toch slaagt hij er niet in om voldoende diepgang in zijn personages te leggen. Het eerste uurtje van deze film is best genietbaar en laat het beste hopen, toch wordt Foxfire na een tijdje langdradig en zelfs een tikkeltje vervelend.
