FILM
Politieagent Nick Walker (Ryan Reynolds) heeft samen met zijn partner Bobby Hayes (Kevin Bacon) bij een druginval een lading goud achtergehouden als appeltje voor de dorst. Nick krijgt echter wroeging en wil het goud teruggeven, maar Bobby ziet dat niet zitten en tijdens een inval schiet hij zijn collega neer, zodat het op een ongeluk tijdens een schietpartij lijkt. Een dergelijk vergrijp betekent voor Nick een enkel ticket naar de hel, maar hij wordt uit de stroom van geesten naar het hiernamaals geplukt door Miss Proctor (Mary-Louise Parker), die hem rekruteert voor het Rest In Peace Department. Het R.I.P.D. is een speciale eenheid van overleden agenten die erover moet waken dat alle gestorven zielen zich netjes naar gene zijde begeven en niet blijven rondhangen op aarde. Die zogenaamde Deados moeten met de grootst mogelijke omzichtigheid uit circulatie genomen worden, alhoewel dit vooral qua discretie vaak moeilijker is dan het lijkt. Nick krijgt als nieuwe partner de al in de 19de eeuw neergeschoten (en door coyotes opgevreten) US marshal Roysephus "Roy" Pulsipher (Jeff Bridges). Die werkt echter liefst alleen en ervaart de rookie als een pain in the ass. Het eerste wat Nick bij zijn herintrede op aarde wil doen is zijn vrouw Julia (Stephanie Szostak) opzoeken, maar de voorzienigheid heeft beslist dat Nick en Roy er op aarde anders uitzien: Nick heeft de avatar van een lamme Chinees (James Hong), terwijl Roy er als een sexy fotomodel (Marisa Miller) uitziet, wat voor de nodige hilariteit zorgt. Wat Nick zwaar op de lever ligt is dat zijn ex-partner Bobby blijkbaar niet alleen zijn goud, maar ook nog zijn vrouw tracht in te pikken. Bobby tracht de stukken goud bij elkaar te krijgen om de zogenaamde Staf van Jericho te reconstrueren, waarmee hij de poorten van de hel kan openen. Het olijke duo tracht daar dan weer een stokje voor te steken, maar ze dreigen bovendien geschorst te worden wegens hun grove incompetentie.




Het behoeft niet al te veel verbeelding om te merken dat R.I.P.D. qua opzet een rip-off is van de Men In Black-franchise: een jonge flik wordt gerekruteerd door een ultrageheime politie-eenheid die vooral niet onder de aandacht van het grote publiek mag komen, en hij wordt gepaard aan een norse veteraan. De premisse stamt echter uit een reeks stripboeken van Dark Horse Comics, ontsproten aan het brein van ene Peter Lenkov, waarin de ondertoon een stuk ernstiger is dan in deze sciencefictionkomedie; dus zo onorigineel is het basisgegeven niet, maar de manier waarop regisseur Robert Schwentke zijn film uitwerkt vertoont wel verdacht veel gelijkenis. Qua actiekomedies is Schwentke na Red niet aan zijn proefstuk toe, maar hij beschikt niet over de creativiteit van Barry Levinson. Voor wie Men In Black gewoon is valt het toch op dat het duo Bridges-Reynolds minder charismatisch overkomt dan Tommy Lee Jones-Will Smith, en dat Bridges niet helemaal weet waar te blijven met zijn excentriek personage. De beide acteurs kwijten zich echter plichtsbewust van hun taak en door de combinatie van bombastische speciale effecten en slapstick wordt een redelijk energiek tempo aangehouden. In de rest van de vergelijking moet deze film het telkens afleggen tegen die andere succesvolle, eerdergenoemde reeks. De door middel van motion capture vervaardige Deados zien er minder creatief uit dan de aliens, en de dreiging is in de ruimtealiensaga beter omlijnd. Jeff Bridges heeft zijn grappige ogenblikken, dat wel, maar met een stevigere regie was de film ongetwijfeld beter geworden.




BEELD EN GELUID
Een piekfijne beeld- en geluidstransfer siert deze Blu-ray. De erg goed gesatureerde kleuren zijn natuurlijk, maar tegelijk ook contrastrijk genoeg, zoals de tint van de idiote wagen waarmee Nick en Roy zich verplaatsen. Ook het contrast is hoog en de zwartlevels zijn echt inktzwart. Beschadigingen of compressieproblemen zijn er niet, er is voldoende detaillering aanwezig in onder meer de gelaatstrekken, maar het valt daarbij wel erg op hoe fake het er soms allemaal uitziet als bijvoorbeeld de Deados in CGI worden opgetrokken. De DTS-HD MA 5.1-track beschikt over een frisse dynamiek die actiekomedies zoals deze broodnodig hebben, als er voortdurend wordt geschoten, als er met auto's op elkaar wordt ingereden en er zaken ontploffen, wat zowat gedurende de hele speelduur gebeurt. De luidsprekers achteraan krijgen geen schijn van kans om te verpozen. De dialogen zijn goed verstaanbaar, uiteraard uitgezonderd het 19de-eeuws accentje dat Bridges zich aanmeet, en vooral de filmscore van Christophe Beck is puik vakwerk.

EXTRA'S
Het duurt langer om de officiële benaming van de extra's op te schrijven dan ze te bekijken. Twee alternatieve openingen (4:37 en 5:29) tonen ons hoe de film kan openen met Roy als verteller in plaats van Nick. Vier verwijderde en alternatieve scenes (7:15) tonen een paar niet relevante toevoegingen. Ook een gag reel (3:48) met de gebruikelijke grappen en grollen kan niet op het appel ontbreken.

Wat serieuzere toevoegingen betreft moeten we het stellen met een zestal documentaires. In R.I.P.D. Motion Comics: Bringing the Avatars to life (6:08) krijgen we een geanimeerd storyboard waarin te zien is hoe Nick en Roy van gedaante verwisselen met hun eigen Avatars. Nick's new Avatars (1:00) bevat enkele alternatieve takes van de slotscène waarin Nick een nieuwe Avatar krijgt. Transferring R.I.P.D.: The making of (8:18) bestaat uit standaard promotionele duiding bij de film, vertrekkende vanuit de strips van Peter Lenkov. De speciale effecten worden toegelicht in Filming on the other side (6:29), en op hetzelfde elan biedt Walking among us: Deados and Avatars (7:25) ons onder meer toelichting bij de blubberige verschijningsvormen van de levende doden. Anatomy of a shootout (7:59) is tot slot een bijdrage over de schietpartij waarmee de film eindigt.

CONCLUSIE
In R.I.P.D. had meer gezeten als een regisseur met ballen aan zijn lijf er wat had van willen maken. Nu blijft de film steken op de stand "vrolijk niemendalletje". Op Blu-ray kan u echter rekenen op een uitstekende technische behandeling.