FILM
Tim Lake (Domhnall Gleeson) krijgt op zijn 21ste van zijn vader (Bill Nighy) te horen dat de mannelijke leden van de familie Lake over de bijzondere gave beschikken dat ze terug in de tijd kunnen reizen. Ze kunnen bijvoorbeeld niet terug naar de periode vóór de Tweede Wereldoorlog om Hitler te vermoorden, maar wel naar elk moment dat ze vroeger ooit persoonlijk beleefd hebben. Tim ziet vooral de mogelijkheid om op die manier eindelijk aan een lief te geraken, maar als hij zijn vakantieliefje, de bloedmooie blondine Charlotte (Margot Robbie) probeert te versieren, blijkt dat zijn tijdreizen hem niet immuun maakt voor de manipulaties van vrouwen, want Charlotte wil alleen maar een pervers spelletje met hem spelen. Toch lacht het geluk hem toe als de eerder eenvoudige maar mature Mary (Rachel McAdams) zijn pad kruist. Alhoewel hun eerste ontmoeting niet van een leien dakje verloopt omdat Tim zijn gave heeft gebruikt om een vriend van zijn vader, de toneelschrijver Harry (Tom Hollander), uit de penarie te helpen als één van zijn acteurs een black-out dreigt te krijgen - en daardoor de initiële ontmoeting met Mary heeft uitgewist - lukt het na verschillende pogingen toch om een stabiele relatie aan te knopen met haar. Omdat hij de dagelijkse huis-, tuin en keukenongelukjes kan vermijden door met zijn gave de meest gênante momenten te herbeleven totdat ze goed zijn, loopt voor Tim het leven van een leien dakje. De ontnuchtering is echter groot als blijkt dat zijn gave niet volstaat om zijn zus Kit Kat (Lydia Wilson) te helpen, die een acuut geval van verkeerde vriendjes en drankverslaving te torsen heeft. Telkens Tim namelijk voorbij de geboorte van zijn dochtertje Posy wil terugreizen in de tijd, zorgt de natuurlijke selectie ervoor dat een ander spermacelletje het eitje van zijn vrouw bevrucht, waardoor hij elke keer met een ander kind zit opgescheept, meestal een moeilijker geval dan Posy zelf. En het gezin Lake krijgt nog een grotere klap te verwerken als vader gediagnosticeerd wordt met longkanker: een reis terug in de tijd opdat hij geen sigaret meer zou aanraken, zou voorbij de geboortedatum van Tim zelf lopen, waardoor hij nooit bestaan zou hebben.




Ik hou absoluut niet van romantische komedies, omdat ze meestal platvloers zijn en het slechtste in acteurs bovenbrengen qua overacting in meestal ongeloofwaardige situaties. Voor een film van Richard Curtis maak ik altijd graag een uitzondering, en deze About Time moet zowat de beste film zijn die de man ooit heeft afgeleverd, én de beste film in zijn genre tout court. Het magisch-realistisch gegeven tijdreizen wordt bewust lowtech gehouden: Tim hoeft maar in een donkere ruimte zoals een kast te gaan staan en zijn vuisten te ballen om achteruit in de tijd te reizen. Maar meer dan dat gaat de film over een doodgewone familie zonder franjes, maar waarin de gezinsleden zeer zorgzaam met elkaar omgaan. De acteurs zien er bijzonder alledaags uit, en lijken niet op Hollywoodsterren die stijf staan van de botox. Domhnall Gleeson, in het werkelijke leven de zoon van de Ierse acteur Brendan Gleeson, die zich totnogtoe uitsluitend heeft laten opmerken in de eerder bescheiden rol van Bill Weasley in de Harry Potter-saga, is een onopvallende rossekop met sproeten die nog niet helemaal zijn tienerangsten ontgroeid is, en de eerste blik op Rachel Adams met haar ponykapsel deed me spontaan denken aan Ugly Betty. Het is kenschetsend dat in een pivotale scène Tim uiteindelijk gedecideerd kiest voor de eerder bescheiden maar eerlijke Mary, vlak nadat hij de kans heeft gekregen om weer met de hete blonde, maar compleet onbetrouwbare spetter Charlotte aan te knopen. De romance tussen de twee protagonisten is niet overdreven belachelijk, en weet zelfs soms een glimlach te onttrekken, zoals in de scène waarin Mary Tim verwijt dat hij wat betreft de huwelijksvoorbereidingen geen knopen kan doorhakken en hem beloont door per beslissing die hij neemt één kledingstuk uit te trekken. Midden in de film komt het scenario in serieuzer vaarwater terecht als de familie Lake haar krachten moet bundelen om schoon schip te maken in het privéleven van Kit Kat, die dreigt in haar ongeluk te lopen en in een welbepaalde scène zelfs al met één been in het graf staat. De finale is echter een ontroerende liefdesverklaring tussen vader en zoon, waarin blijkt dat zelfs de gave om door de tijd te kunnen reizen niet voldoende is om de dood te slim af te zijn.




Eén puntje van kritiek is dat Richard Curtis in dezelfde val trapt als nagenoeg elke andere regisseur die een film maakt over tijdreizen: hij maakt continuïteitsfouten. In de openingsscène wordt uitgelegd dat Tim alleen achteruit in de tijd kan reizen, wat impliceert dat hij gênante situaties kan herbeleven totdat ze in zijn voordeel uitdraaien. Dat hij daarna weer vóóruit in de tijd kan reizen om aan te pikken waar hij gebleven was, daar wordt niet over gesproken, maar het wordt geïmpliceerd als hij op de eerste avond waarop zijn zus haar abusieve vriendje ontmoet, haar komt waarschuwen, maar er de prijs voor betaalt dat hij zijn dochter 'kwijt' is. Blijkbaar kan Tim echter op de één of andere manier die niet verder wordt verklaard deze situatie op onverklaarbare wijze weer rechttrekken. Dit is echter werkelijk het enige wat op deze film aan te merken valt: voor de rest is het een gedegen romantisch drama zonder overdrijvingen of goedkoop sentiment, waaruit vooral Curtis' fetisjacteur Bill Nighy als grote winnaar te voorschijn  komt met zijn doorleefde vertolking als familievader. De humor is niet platvloers en goedkoop maar op en top stiff upper lip Brits, volledig in lijn met wat bijvoorbeeld Hugh Grant debiteert in Notting Hill - overigens óók op scenario van Curtis. Dat het mogelijk is om een film met een spannende intrige te draaien zonder noemenswaardige antagonist - het vriendje van Kit Kat komt maar zeer sporadisch in beeld - mag ook nog zo'n wonder heten dat bijdraagt tot de magie van deze prent.




BEELD EN GELUID
Universal bevestigt zijn rol als vooraanstaande producent van Blu-rays door een prachtige technische behandeling af te leveren. In 2.40:1 krijgen we een mooi natuurlijk, kleurrijk palet waarin zowel het drukke metropole Londen als het platteland van Cornwall uitstekend tot hun recht komen. De textuur is fijn met veel details op de huid en in het gezicht (zelfs de archi-lelijke tatoeage van Rachel McAdams is duidelijk te onderscheiden). Eén bijzondere situatie die ik wil aanstippen is dat er een scène is die zich afspeelt in een thema-restaurant waar de obers allemaal blind zijn en waar van de gasten verwacht wordt dat ze in de pikzwarte duisternis met elkaar causeren - aldus een nieuwe dimensie verschaffend aan het begrip blind date. De overigens zeer amusante scène is werkelijk gitzwart, en het enige licht dat er te bespeuren valt is een occasioneel zwak lichtstraaltje dat gereflecteerd wordt in het bestek of de glazen. De scène bewijst wel ineens hoe goed de zwartniveaus van deze film zijn. De DTS-HD MA 5.1-track bevat voor een romantische film die het vooral van dialogen moet hebben verbazend veel ambiance, zoals in het eerder genoemde restaurant, maar bijvoorbeeld ook tijdens de huwelijksmis waarin het nummer Il Mondo van Jimmy Fontana centraal staat, en vervolgens een massieve plensbui uitbreekt boven de hemel van Cornwall. Telkens Tim naar het verleden reist gaat dat gepaard met een rommelend veeggeluid, waarmee in sommige scènes vrolijk gespeeld wordt als Tim meerdere keren achter elkaar naar het verleden moet reizen om de situatie in orde te krijgen, bijvoorbeeld als hij de getuige voor zijn huwelijk moet kiezen. En een Richard Curtis-film is natuurlijk niet compleet zonder een deftige soundtrack met selecte popsongs die de sfeer onderstrepen. Naast het voortdurend weerkerende thema The Luckiest van Benjamin Folds wordt de sfeer er onder meer ingehouden door onwaarschijnlijek combinaties als The Cure, de Sugababes, t.A.t.U, Dolly Parton, Nick Cave, Amy Winehouse en The Killers.




EXTRA'S
Grootste publiekstrekker is het audiocommentaar, een gezellige babbel met regisseur Richard Curtis en acteurs Domhnall Gleeson, Bill Nighy, Vanessa Kirby, Lydia Wilson en Tom Hollander, waarbij iedereen op om het even welk moment mag zeggen wat er bij hem of haar opkomt. Er zijn slechts 4 verwijderde scènes (15:33) aanwezig, wat weinig is aangezien Curtis' eerste montage van de film drie uur duurde, en voor de bonussectie alleen de vier uitgesneden fragmenten worden getoond die Curtis het meeste pijn hebben gedaan. Making movies is a serious business (3:16), maar dat is aan deze blooper reel niet te merken. In About Tim and time travel (5:13) vertelt Curtis over de wetmatigheden van het tijdreizen in zijn film, maar hij lost de eerder omschreven paradox spijtig genoeg niet op. Interessant is echter om te weten waar Curtis het idee vandaan heeft gehaald en hoe hij erin geslaagd is om een film over tijdreizen te maken zonder sciencefictionelementen, gekke professors of het gebruik van een DeLorean. In The look, style and locations (8:13) leren we onder meer hoe de sets onder meer zijn aangekleed met inspraak van de acteurs elf. The world of Richard Curtis (3:55) is een eerbetoon aan de regisseur die zich naar eigen zeggen voor About Time de laatste keer in zijn leven in de regisseursstoel heeft gehesen, want net als de personages op het einde van de film heeft Curtis besloten dat het nu tijd is om meer tijd met zijn familie door te brengen. Laten we hopen dat het bloed nog eens wil kruipen waar het niet gaan kan. In 'The Luckiest' music (2:18) wordt uitgelegd dat Benjamin Folds voor deze film zijn song speciaal heeft opnieuw opgenomen. Last but not least krijgen we de videoclip van Ellie Gouldings nummer How long will I love you? (2:51), dat in de film wordt gebruikt. Het nummer staat niet op de soundtrack van de film zelf, maar wordt door enkele artiesten in de Londense metro gezongen. Het bloedmooie nummer is afkomstig van Ellies aanbevelenswaardige CD Halcyon Days, en er bestaan twee videoclips van, waarvan degene die hier te zien is beelden van de zangeres afwisselt met filmfragmenten. Ellie Goulding stelde het nummer eerder beschikbaar voor de BBC-liefdadigheidsactie Children in Need.

CONCLUSIE
Het enige wat aan deze Blu-ray ontbreekt is dat er een giftset van op de markt zou moeten komen, waarbij je naast de film een familieverpakking Kleenex cadeau krijgt. Als u dit jaar slechts één romantische film tot u neemt, laat het in hemelsnaam deze zijn. Ga deze film kopen en kruip gezellig met uw geliefde onder een fleecedeken.