FILM
Het is een klein wonder dat niemand er eerder aan dacht om het turbulente leven van Linda Lovelace te verfilmen. Wie, zegt u? Neen, voor één keer geloven we u niet, want deze vrouw die op haar identiteitskaart de naam van Linda Susan Boreman heeft staan, is natuurlijk de allereerste pornoster ter wereld. Veel poen en eer heeft de vrouw er niet aan overgehouden. Alhoewel
Deep Throat miljoenen dollars opbracht en blockbusters als
Planet Of The Apes een poepje liet ruiken, kreeg Linda welgeteld 1200 (!) dollar op haar bankrekening. In 1980 schreef Lovelace haar biografie
Ordeal waarop deze film is gebaseerd. In het boek vertelt de gewezen pornoster de ware aard van het verhaal en ze werd nadien zelfs een fervente feministe die porno wilde verbieden. Omdat het regisseursduo Rob Epstein en Jeffrey Friedman haar biografie als scenario gebruikten, krijgen we natuurlijk een eenzijdige versie van de feiten, helaas is dat niet de enige fout die de cineasten hebben gemaakt.
De film vangt aan in Lindas (Amanda Seyfried) tienerjaren. De preutse brunette verzet zich tegen de strenge wetten van ma (Sharon Stone) en pa (Robert Patrick) en ondanks het verbod gaat ze toch samen met haar vriendinnetje Patsy (Juno Temple) naar de lokale disco. Het duurt niet lang vooraleer de twee goedgelovige meisjes op het podium als gogodanseresjes staan. Dat heeft ook de sluwe Chuck Traynor (Peter Sarsgaard) gezien die de twee meiden ervan overtuigd dat ze tonnen geld kunnen verdienen als ze deze kunstjes in Las Vegas opvoeren. De jonge Linda komt al gauw in conflict met haar conservatieve ouders en kiest voor Chuck. Een slechte keuze, want als hij ontdekt dat zijn nieuwbakken vriendinnetje een speciaal oraal talent heeft, komt hij op een geniaal idee: een pornofilm maken met het meisje van naast de deur. Het plannetje lukt, maar de prijs die Linda er later voor zal betalen is bikkelhard. Zij wordt niet alleen de slet die heel Amerika verfoeit, ook krijgt ze om de haverklap van Chuck, die ondertussen haar pooier is geworden, een ferm pak slaag.
Lovelace is zeker geen slechte film, alleen voel je dat Rob Epstein en Jeffrey Friedman heel wat meer uit dit onderwerp hadden kunnen halen. Wegens het gelijksoortige onderwerp staat de film een beetje in de schaduw van
Boogie Nights (of zelfs het mindere
Studio 54). Dat doet pijn omdat deze biografie op geen enkel ogenblik in de buurt komt van het meesterwerk van Paul Thomas Anderson. De regie van
Lovelace is niet alleen wat zoutloos, ook is het allemaal veel te braaf en anderhalf uur is misschien iets te weinig speeltijd voor zo’n onderwerp. Ook de acteurs gaan niet geheel vrijuit in deze prent. Amanda Seyfried heeft wel een mooi snoetje, jammer genoeg voelt de kijker nooit met haar mee, zelfs niet als ze een pak rammel van haar vriendje krijgt. Vreemd genoeg moet je de betere acteerprestaties in de bijrollen zoeken. Zo is er de knappe vertolking van de bijna onherkenbare Sharon Stone, alsook karakterkop Robert Patrick die nog maar eens als gewezen strenge militair zijn vertrouwd rolletje uit de kast mag halen.
BEELD EN GELUID
Het spijt ons dat we het wederom moeten melden, maar wie in de Benelux woont en geen buitenlandse release in huis wil zal het ook deze keer moeten stellen met alleen maar de dvd omdat deze film hier niet wordt uitgebracht op Blu-ray. De dvd zelf is weliswaar van een degelijke kwaliteit, toch zijn de kleuren niet scherp genoeg afgelijnd. Dat is vooral jammer omdat deze film die zich in de jaren 70 afspeelt, gretig gebruik maakt van alle denkbare glitter. Het geluid is standaard, maar ook hier missen we iets. De film heeft wel een schitterende soundtrack die bol staat van heerlijke discodeuntjes, toch komen de speakers weinig of nooit tot leven.
EXTRA'S
Op deze dvd vind je geen bonusmateriaal. Een beetje zoals Linda Lovelace dus, zonder kleren....
CONCLUSIE
Ondanks de hoge verwachtingen is
Lovelace niet de gedoodverfde aanrader geworden. Rob Epstein en Jeffrey Friedman halen gewoon te weinig uit de biografie, die weliswaar aangrijpend is, maar een zeer eendimensionaal beeld toont.