FILM
Als fervente filmfanaat heb ik het altijd wat moeilijk gehad met gaymovies. Niet met het onderwerp natuurlijk. De jaren waarin homo's in de filmwereld louter als gekken werden opgevoerd (La Cage Aux Folles) liggen gelukkig al een tijdje achter ons. Wel heb ik er wat problemen mee dat de makers van dit genre zich opsluiten en doelbewust hun doelpubliek uit louter homo’s en lesbiennes laten bestaan. Laat ons hopen dat recente cinefiele parels als L'Inconnu Du Lac of La Vie D'Adèle daar verandering in kunnen brengen. Een mens die uit angst voor onbegrip niet voor zijn gevoelens durft uit te komen is gewoonweg een universeel probleem. Of hoe we je willen vertellen dat je geen homo hoeft te zijn om te kunnen genieten van een gaymovie.

Any Day Now veroverde op diverse filmfestivals een publieksprijs en dat komt vooral omdat cineast Travis Fine op aangrijpende wijze twee problemen aankaart. Allereerst is er de jonge advocaat Paul (Garret Dillahunt) die niemand durft te vertellen dat hij homo is, ook rijst de (onnozele) vraag of twee homo's het recht hebben om een kind op te voeden of niet. Ook hier moeten we onderstrepen dat in bepaalde landen de tijden gelukkig anders zijn, doch speelt dit drama zich in het Amerika van de jaren 70 af en toen was zoiets andere koek.

Nadat Paul een relatie heeft aangeknoopt met Rudy Donatello (Alan Cumming) komt er een jongentje aan de deur kloppen. Het is Marco (Isaac Leyva), die aan het syndroom van Down lijdt. Hij is het buurjongetje dat is weggelopen uit een instelling waarin hij is geplaatst omdat zijn moeder Marianne (Jamie Ann Allman) hem wegens haar drugsverslaving verwaarloost. De twee mannen besluiten om de jonge kerel te adopteren en voor hem te zorgen, maar jammer genoeg komt het moraliserende vingertje van de maatschappij opdagen. Homo's mogen en kunnen niet voor kinderen zorgen.

Dit aangrijpende scenario dat door George Arthur Bloom reeds decennia terug is geschreven, lag jarenlang op de plank om te worden verfilmd. Er waren zelfs plannen om dit verhaal met Sylvester Stallone te verfilmen, stel je voor! Uiteindelijk verdween het script in de vergeethoek tot op het moment dat Travis Fine er zich over ontfermde en er een heerlijke indiefilm mee maakte.

Echt grootse cinema kun je Any Day Now niet noemen. Wegens het onderwerp durft Travis Fine wel eens in de clichés verzuipen, toch blijft alles zo aangrijpend dat je vaak met een brok in de keel achterblijft. Het gaat per slot van rekening om twee mensen die hun steentje willen bijdragen aan een betere wereld, maar die worden gestopt door onmenselijke normen. De vertolkingen zijn ronduit subliem. Vooral de jonge Isaac Leyva, die in het echte leven trouwens ook het syndroom van Down heeft, valt op.  Ook Alan Cumming die eerder een klein rolletje in X-Men 2 speelde, weet te overtuigen. Kortom: een heerlijk filmpje om te koesteren.

BEELD EN GELUID
De transfer van deze film is meer dan geslaagd. De kleuren zijn overwegend fel, maar dat komt doordat regisseur Travis Fine speciale kleurenfilters gebruikte om op die manier de jaren 70na te bootsen, wat trouwens aardig is gelukt! Storingen zijn er niet. Omdat Any Day Now een dialoogfilm is, blijven de speakers wat stil. Nu goed, soms zijn wijze woorden meer waard dan lawaai.

EXTRA'S
Filmfans weten dat je voor kwaliteit bij Homescreen moet zijn, jammer genoeg weten die ook dat hun releases zonder extra's zijn.

CONCLUSIE
Any Day Now is wel geen originele film, maar hij overstijgt dankzij de knappe vertolkingen en de frisse regie de meeste van zijn soortgenoten.