SERIE
Logisch klinkt het niet, maar ik ben met het tweede seizoen van Bron | Broen (of nog gemakkelijker The Bridge) begonnen. Wellicht heeft het iets met de populariteit of de hype te maken, desalniettemin raakte ik zo verslaafd aan de belevenissen van de Deense flik Martin Rohde (Kim Bodnia) en zijn Zweedse collega Saga Norén (Sofia Helin), dat ik meteen naar de winkel ben gerend om me eveneens het eerste seizoen aan te schaffen.

Het decor van deze serie is de Øresundbrug. Deze 16 kilometer lange brug loopt over de Sont en verbindt Denemarken met Zweden. Precies in het midden ligt er een dode. Alsof deze macabere vondst niet erg genoeg is, ontdekt men dat het lijk doormidden is gesneden en dat het eigenlijk om twee verschillende slachtoffers gaat. De bovenkant behoort toe aan een gemeenteraadslid van Malmö, terwijl de onderkant de overgebleven ledematen van een Deense prostituee zijn. Het lijkt op een Belgische situatie, want natuurlijk duikt meteen de vraag op of het nu de Deense of Zweedse politie is die de zaak moet onderzoeken. Eendracht maakt macht, denken ze in Noord-Europa en daarom worden zowel de Zweedse Saga Norén (Sofia Helin) als inspecteur Martin Rohde (Kim Bodnia) op de zaak gezet.

Zoals dat in iedere degelijke flikkenserie gaat kunnen de twee bij aanvang elkaar niet luchten. Voor één keer is dat niet omdat een ouwe rot met een broekventje zit opgescheept, wel omdat Saga Norén een zeer merkwaardige vrouw is. Ze weet dat geen mens ooit van haar zal kunnen houden. De vrouw is karaktergestoord en heeft steeds een antwoord klaar. Haar woorden zijn wel waar, maar zijn zo kwetsend dat zij een allesbehalve populaire vrouw binnenin het politiekorps is. Natuurlijk, want zo gaat dat in series, klikt het wel met Martin: een levensgenieter die zo veel ellende in zijn leven heeft gezien dat hij het hele politiewerk van op een afstand bekijkt. De dader van de verschrikkelijke moord is een mediageile killer die zichzelf de waarheidsterrorist noemt.

Ik haat het echt als recensenten de plot weggeven in hun besprekingen, dus zal ik dat ook niet doen. Het is een cliché, maar hoe minder je van het verhaal weet des te beter. De kracht van de serie bestaat er immers in dat de makers je na iedere aflevering met open mond achterlaten waardoor je zo nieuwsgierig bent dat je de tien afleveringen in één ruk uitkijkt. Een ingenieus scenario, zelfs Sherlock Holmes zou nooit het mysterie ontdekken. En dan zijn er natuurlijk die excellente vertolkingen met voorop Sofia Helin van wie we hopen dat ze net zo'n glansrijke carrière krijgt als Noomi Rapace (Lisbeth Salander uit Millennium).

BEELD EN GELUID
Zoals Werner destijds schreef kun je het eerste seizoen van deze nagelbijter ook op een puike Blu-ray vinden. Voor wie het bij een dvd houdt, kunnen we de lijn doortrekken. Deze versie oogt uiterst prachtig met knappe kleuren en shots waarin alle details mooi tot uiting komen. Het geluid is ook goed, maar uiteraard is het niet meer dan een mengeling van Zweedse en Deense dialogen. Als we nog veel naar zulke series kijken zullen we zelfs op een dag de recepten van de Zweedse kok uit de Muppet Show begrijpen!

EXTRA'S
Er staat geen extra materiaal op deze disk en voor één keer vind ik dat jammer!

CONCLUSIE
Ik ben niet het soort kereltje dat veel belang hecht aan hypes. Vaak zijn ze gebaseerd op technieken van sluwe reclamejongens, maar in het geval van The Bridge is dat anders. Wie beweert dat deze Zweeds-Deense politiereeks tot de top van het genre behoort, heeft meer dan gelijk. Zien is geloven.