FILM
Nick Cassidy is als veroordeelde agent de gevangenis ingedraaid nadat hij zogezegd een diamant ter waarde van 40 miljoen dollar had gestolen en in stukken verkocht aan de rijke zakenman David Englander. Alhoewel hij altijd voet bij stuk heeft gehouden dat hij onschuldig is, wilde niemand hem geloven en als zijn laatste beroep ook niets oplevert blijft hij met niets over behalve het finale plan om zijn onschuld te bewijzen. Als zijn vader overlijdt krijgt hij toelating om de begrafenis bij te wonen en hij neemt die gelegenheid te baat om te ontsnappen. Enkele dagen later arriveert hij in het Roosevelt Hotel waar hij uit het raam klimt, op een richel gaat staan, klaar om te springen. Althans, dat is wat de mensen moeten geloven.

Terwijl onderhandelaar Lydia Mercer hem ervan probeert te overtuigen om van de richel te komen,  breken zijn broer Joey en zijn vriending Angie aan de overkant van de straat in Englanders gebouw in om daar de diamant terug te vinden die zogenaamd in stukjes is verkocht, om de wereld te tonen dat Englander die altijd in z'n bezit heeft gehad en hij, Cassidy, erin is geluisd.

Man On A Ledge mist credibiliteit. Echt. Het hele plan om Cassidy’s onschuld te bewijzen heeft zogenaamd meer dan een jaar geduurd, maar als je de film ziet dan merk je een ton van inconsistenties en een script dat veel te veel terugvalt op toevalligheden die net op tijd gebeuren opdat onze held in zijn opzet zou slagen. Je moet erin slagen om je hersenen op non-actief te zetten en dan vooral op het einde, want dan volgt er een plotwending die Cassidy’s ontsnapping zelf totaal ongeloofwaardig maakt.

Echter, niet getreurd. Als je erin slaagt om niet na te denken dan merk je dat regisseur Asger Leth toch wel een leuke thriller in elkaar gestoken heeft die stukjes van Ocean’s Eleven combineert met The Negotiator. Tel daar bij dat Sam Worthington nog maar eens toont waarom hij een van de rijzende sterren in Hollywood is, Ed Harris zoals altijd perfect gecast is als de slechterik van dienst, Elizabeth Banks de begrijpende onderhandelaar speelt en Genesis Rodriguez als de obligate hete brok vrouwelijk vschoon passeert en je hebt alles voor bijna twee uur puur onderhoudend filmplezier.

BEELD EN GELUID
Het beeld ziet er zeer mooi uit, huidtexturen zijn natuurlijk en sterk, compressiefouten zijn afwezig, del uchtbeelden van New York zijn schitterend en bevatten voor een keer amper aliasing en Rodriguez’ roze beha is gewoon pure perfectie. Ja, ook wij houden ervan om nu en dan wat vrouwelijk schoon te bewonderen in een film, zeker als het er zo goed uitziet als in Man On A Ledge. De soundtrack supporteert de film goed met veel gebruik van de surroundkanalen voor omgevingsgeluiden van de mensen beneden in de straat en de wind die langs het gebouw giert waar Worthington op de richel staat. Ondertussen geeft de subwoofer actief van jetje bij ontploffingen en muziek. Technisch gezien is Man On A Ledge bijna perfect. 

EXTRA'S
Geen

CONCLUSIE
Met je hersenen op nul is dit wel een leuke thriller.