SERIE
Vier jaar zijn verstreken sinds Jack Bauer (Kiefer Sutherland) in seizoen 8 een hele rist Russische diplomaten afslachtte die achter de moord op zijn vriendin Renee Walker zaten. Jacks compagnon de route Chloë O'Brian (Mary Lynn Rajskub), die op het cruciale moment de surveillancecamera had afgezet, is buitengevlogen bij CTU en heeft zich nu aangesloten bij een groep hackers onder leiding van de extreem onsympathieke cyberterrorist Adrian Cross (Michael Wincott). Net op de dag waarop de Amerikaanse president James Heller (William Devane) Londen bezoekt om te onderhandelen over de inzet van een omstreden dronevliegtuig laat Jack zich in Londen arresteren. Hellers nieuwe stafchef, Mark Boudreau (Tate Donovan) en het hoofd van de veiligheid, Steve Navarro (Benjamin Bratt) menen dat Jack plannen heeft om de president te liquideren. Wanneer echter de Verenigde Staten de controle over één van hun drones verliezen en het ding een militair konvooi in het Midden-Oosten opblaast, blijkt dat een groep hackers de controle over de toestellen heeft overgenomen. Brein achter de operatie is de vrouw van een omgekomen moslimterrorist, Margot Al-Harazi (Michelle Fairley), die gezworen heeft om in Londen een slachting aan te richten onder de burgerbevolking, tenzij president Heller zich hoogstpersoonlijk overgeeft om zich door haar standrechterlijk te laten executeren. Jack blijkt zich echter overgegeven te hebben met een hidden agenda: hij wil Chloë bevrijden uit een strengbewaakte gevangenis omdat hij haar hulp wel kan gebruiken bij de jacht op Margot Al-Harazi. Voor Jack betekent het ook een nieuwe confrontatie met zijn ex Audrey Heller, pardon Raines, pardon Boudreau (Kim Raver), die uit een diepe depressie is geklommen nadat ze bij de zoektocht naar Jack een tijd heeft doorgebracht in een Chinese gevangenis. Jack krijgt gelukkig de steun van agente Kate Morgan (Yvonne Strahovski), een harde tante die al even onorthodox te werk gaat als Jack zelf en die geroyeerd is bij de veiligheidsdienst omdat haar ex-man staatsgeheimen zou hebben verkocht. En naast de Amerikaanse inlichtingendienst die nog niet helemaal gelooft dat Jack in opdracht van Heller werkt én Mark Boudreau die Jack als rivaal liever kwijt dan rijk is, moet Jack ook nog zien uit de klauwen te blijven van de Russische spionagedienst, die nog een rekening heeft openstaan.




Na acht seizoenen en een hiaat van vier jaar, tijdens dewelke onder meer Kiefer Sutherlands nieuwe reeks Touch niet van de grond kwam, bestelde en kreeg Fox een nieuw seizoen van 24, zij het in lichtjes gewijzigde vorm. Reeksen als Breaking Bad en Game Of Thrones hebben overduidelijk aangetoond dat het era van seizoenen van 24 afleveringen voorbij is en dat er tegenwoordig veelal geopteerd wordt voor kortere, kwalitatief betere runs van televisieshows. In het geval van 24 zet dit de makers echter voor een huizenhoog blok: de 24-uursformule en het real time concept zijn zodanig een integraal deel van de reeks dat er een kunstgreep moest worden toegepast om enerzijds het format trouw te blijven en anderzijds in de praktijk een kortere serie te implementeren. Met een handigheidje wordt dit echter opgelost: de eerste 11 uur en drie kwartier zijn inderdaad real time, daarna wordt er in de laatste aflevering een sprong van 12 uur gemaakt, waardoor de slotscène er een beetje als epiloog achteraan komt hinken.




Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Er zit nog altijd geen sleet op de formule van 24, en Kiefer Sutherland komt nog altijd het best tot zijn recht als hij, de conventie van Genève aan zijn laars lappend, terroristen van binnenlandse en buitenlandse origine te lijf mag gaan. Eén scène in het bijzonder, waarin hij zonder enige vorm van autoriteit van de geheime dienst de toelating krijgt om een mol te ondervragen met alle denkbare middelen, omdat de informatie die hij heeft mogelijk een derde wereldoorlog kan verhinderen, deed me alvast de haren ten berge rijzen. Sutherland is duidelijk de trekjes van zijn iconisch personage niet verleerd. De 24 nieuwe stijl bevat genoeg aanknopingspunten met de originele reeks om herkenbaar te blijven: naast (uiteraard) Chloë - I'm the only friend you have, Jack - en de inmiddels tot president verkozen ex-minister van Defensie Heller en zijn dochter komt er tegen het einde van de reeks nog één vilain uit de vorige seizoenen compleet onverwacht weer op het voorplan. In vier jaar tijd is het politieke toneel veranderd en de scenaristen weten alle mogelijke actuele onderwerpen netjes af te vinken. Uiteraard is er de dreiging van moslimterrorisme die regeringen noopt om hoe langer hoe meer te snoeien in burgerlijke vrijheden; het personage van Adrian Cross refereert dan ook duidelijk naar Wikileaks-bezieler Julian Assange, die meent dat de burgers het recht in eigen handen dienen te nemen en daarvoor alle mogelijke staatsgeheimen open en bloot op straat gooit, zelfs al komt die informatie dan ook ten goede aan personen met minder goede bedoelingen. Voor Chloë's transformatie tot gothic hacker hebben de scenaristen duidelijk de mosterd gehaald bij Stieg Larssons Millennium.




In de nieuwe rollen zien we onder meer Stephen Fry als de flegmatieke premier van Groot-Brittanië en Michelle Fairley uit Game Of Thrones als de ziedende terroristenvrouw van dienst, die er geen graten in ziet om haar familie op te offeren om daardoor haar Hogere Roeping te vervullen. De meest prominente nieuwe rol wordt echter vertolkt door Yvonne Strahovski, die zich ontpopt als een vrouwelijke versie van Jack Bauer. De traditionele cliffhangers zijn weer nagenoeg in elke aflevering aanwezig en ook de eindscène maakt het bijna onvermijdelijk dat tussen dit en hopelijk niet meer dan een jaar Bauer nog eens opnieuw zal moeten uitrukken voor de tiende longest day of his life. Hoe dan ook, de re-launch van 24 is over de hele lijn geslaagd. Dammit!




BEELD EN GELUID
24: Live Another Day volgt de formule van de voorgaande seizoenen van de reeks. Er wordt vaak in plaatsen met zeer weinig natuurlijke belichting gefilmd, zoals havenloodsen en metrostations, en het gebruik van losse handheld camera's is zowat het visitekaartje van de reeks. De look is wat korzelig en ongepolijst, en zeker als er gebruikt wordt gemaakt van beelden die via een camera op een drone binnenkomen of er een internetverbinding naar China wordt gelegd, wordt deze schijnbare chaos nog wat onderstreept. Wie al één of meerdere seizoenen van 24 tot zich heeft genomen zal zich echter niet bekocht voelen, want deze beeldtransfer levert precies de jachtige atmosfeer af die bij de reeks hoort. Af en toe is er een klein artefactje te zien in onder meer metaalroosters in de Londense metro, maar dat is dan ook ongeveer het enige wat stoort. De DTS-HD 5.1-track dompelt je als kijker volledig onder in de chaos van een Londen dat dreigt platgebombardeerd te worden: achtervolgingen op de metro, een ziekenhuis dat ontruimd moet worden, het hoofdkwartier van de intelligence waar iedereen elkaar over de voeten loopt... de ambiance is van de eerste tot de laatste minuut fantastisch. Qua dynamiek zou Jack Bauer Jack Bauer niet zijn als hij niet elke aflevering minstens vijf terroristen neerschoot...




EXTRA'S
De schijf bevat niet bijster veel bonusmateriaal, maar wat er geboden wordt is wel de moeite. Jammer genoeg blijven we compleet verstoken van een commentaartrack; het zou interessant geweest zijn om de uitdagingen te aanhoren die eigen zijn aan het voor de eerste maal schieten van een seizoen van 24 buiten de Amerikaanse grenzen. De eerste en alvast meest spectaculaire extra is het kortfilmpje Solitary (7:26), waarin mogelijk een link wordt gelegd naar een volgend seizoen en waarin een oudgediende uit de reeks plots weer zijn opwachting maakt. Worlds Collide: When Reality Becomes Fiction (6:43) geeft een overzicht van de geopolitieke gebeurtenissen van de afgelopen jaren die de scenaristen in het verhaal hebben geschreven, zoals het gebruik van drones en de Wikileaks-affaire. De schijf bevat ook nog enkele verwijderde en uitgebreide scènes (13:19) die voor een reeks als 24 altijd de moeite van het bekijken waard zijn. In Destination: London (3:22) wordt even stilgestaan hij het volledig schieten van het nieuwe seizoen op locatie; 24 is uiteraard in Groot-Brittanië geen onbekende, en alleen al het vermelden van de naam van de reeks deed deuren opengaan die voor een modale filmploeg gesloten zouden blijven. Tot slot is er een bijdrage 24: Live Another Day - Green Production (5:16) over de "milieuvriendelijke" productie.




CONCLUSIE
Beste Robert Cochran en Joel Surnow. Wij vertegenwoordigen een onafhankelijk netwerk van serieliefhebbers. Om een lang verhaal kort te maken: wij hebben uw poedel gekidnapt. Als u niet stante pede werk maakt van een nieuwe, tiende reeks van 24, zijn wij helaas genoodzaakt om uw poedel een klein beetje pijn te doen. Als er niet op ons ultimatum wordt ingegaan, beginnen wij vanaf het volgende uur om de poedel in stukjes naar u op te sturen: eerst een pootje, dan een oortje, vervolgens zijn staart, en de rest wil u niet weten, maar een geheimagent die we even hypothetisch JB zullen noemen heeft ons enkele geraffineerde marteltechnieken aangeleerd die ongetwijfeld nu van pas zullen komen, waarbij salpeterzuur en scheermesjes belangrijke attributen vormen. Jammer voor uw poedel overigens. Uw tijd begint nù te lopen: tik tak tik tak tik tak...